Φιλόθεος Κόκκινος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στη [[Θεσσαλονίκη]] γύρω στο [[1300]]. Η οικογένειά του είχε ιουδαϊκή προέλευση{{sfn|Μάγεντορφ|1988|σ=238}}. <ref>Ιωάννης Μέγεντορφ,«Ο πατριάρχης Φιλόθεος και η Ρωσία (1364-1376)», στο: του ιδίου, Βυζάντιο και Ρωσία. Μελέτη των Βυζαντινο-ρωσικών σχέσεων κατά τον 14ο αιώνα, μτφρ. Νίκος Φωκάς, εκδ.Δόμος, Αθήνα, 1988, σελ.238</ref>Έλαβε εξαιρετική μόρφωση και μόνασε στο Σινά και κατόπιν στον Άθω. Εκεί, αρχικά έζησε στη [[Μονή Βατοπεδίου]] και κατόπιν στη [[Μονή Μεγίστης Λαύρας]], της οποίας διετέλεσε και ηγούμενος.<ref>Ιωάννης Μέγεντορφ,«Ο πατριάρχης Φιλόθεος και η Ρωσία (1364-1376)», στο: του ιδίου, Βυζάντιο και Ρωσία. Μελέτη των Βυζαντινο-ρωσικών σχέσεων κατά τον 14ο αιώνα, μτφρ. Νίκος Φωκάς, εκδ.Δόμος, Αθήνα, {{sfn|Μάγεντορφ|1988, σελ.|σ=238-239</ref>}}.

Το [[1347]] εξελέγη Μητροπολίτης Ηρακλείας στη Θράκη<ref>Ιωάννης Μέγεντορφ,«Ο πατριάρχης Φιλόθεος και η Ρωσία (1364-1376)», στο: του ιδίου, Βυζάντιο και Ρωσία. Μελέτη των Βυζαντινο-ρωσικών σχέσεων κατά τον 14ο αιώνα, μτφρ. Νίκος Φωκάς, εκδ.Δόμος, Αθήνα, {{sfn|Μάγεντορφ|1988, σελ.|σ=239</ref>}}. Θεωρείτο οπαδός του Αυτοκράτορα [[Ιωάννης ΣΤ'|Ιωάννης ΣΤ' Καντακουζηνού]], καθώς και φανατικός «φιλοπαλαμικός», δηλαδή οπαδός του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης [[Γρηγόριος Παλαμάς|Γρηγορίου Παλαμά]]. Ως Μητροπολίτης Ηρακλείας πήρε μέρος στη [[Σύνοδος (εκκλησιαστική)|Σύνοδο]] που συνεκλήθη από τον [[Πατριάρχης Κάλλιστος Α΄|Πατριάρχη Κάλλιστο Α΄]] το [[1351]] για την επίλυση του ησυχαστικού ζητήματος, και μάλιστα συνέταξε τα πρακτικά της.

Εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης το [[1353]] και παρέμεινε στο θρόνο ως το [[1355]]. Επανεξελέγη το [[1364]]. Κατά τη δεύτερη Πατριαρχία του, το [[1368]], αναγνωρίστηκε συνοδικά άγιος ο [[Γρηγόριος Παλαμάς|Γρηγόριος ο Παλαμάς]]<ref>{{cite booksfn|author=Αριστείδης Πανώτης|title=Το Συνοδικόν της εν Ελλάδι Εκκλησίας2008|volume=A|pagesσ=333|publisher=Εκδόσεις Σταμούλη|year=2008|isbn=978-960-8116-17-7}}</ref>. Έγραψε πολυάριθμα έργα, αλλά και ύμνους. Ανέπτυξε τις σχέσεις με τα άλλα Πατριαρχεία και βοήθησε τις Σλαβικές Εκκλησίες . Υπερασπίστηκε την [[Ορθόδοξη Εκκλησία]] κατά του προσηλυτισμού των [[Καθολική Εκκλησία|Λατίνων]], αλλά επί των ημερών του ξεκίνησε και νέα προσπάθεια προσέγγισης με την [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία|Εκκλησία της Ρώμης]]<ref>{{cite booksfn|author=Αριστείδης Πανώτης|title=Το Συνοδικόν της εν Ελλάδι Εκκλησίας2008|volume=A|pagesσ=332|publisher=Εκδόσεις Σταμούλη|year=2008|isbn=978-960-8116-17-7}}</ref>, ενώ παραχωρήθηκε σε Βενετούς, Γενουάτες και Καταλανούς χώρος στο βορειοδυτικό κλίτος της [[Αγία Σοφία (Κωνσταντινούπολη)|Αγίας Σοφίας]], προκειμένου να τελούν εκεί τη λατρεία τους<ref>{{cite booksfn|author=Αριστείδης Πανώτης|title=Το Συνοδικόν της εν Ελλάδι Εκκλησίας2008|volume=A|pagesσ=334|publisher=Εκδόσεις Σταμούλη|year=2008|isbn=978-960-8116-17-7}}</ref>.

* {{cite book |last=Μάγεντορφ |first=Ιωάννης Μέγεντορφ,«|authorlink=Ιωάννης Μάγεντορφ |title=Ο πατριάρχης Φιλόθεος και η Ρωσία (1364-1376)», στο: του ιδίου, Βυζάντιο και Ρωσία. Μελέτη των Βυζαντινο-ρωσικών σχέσεων κατά τον 14ο αιώνα, μτφρ. Νίκος Φωκάς, |year=1988 |publisher=εκδ.Δόμος, |location=Αθήνα, 1988, σελ.232-265|ref=harv}}

* {{cite book|author=Αριστείδης Πανώτης|title=Το Συνοδικόν της εν Ελλάδι Εκκλησίας|volume=A|publisher=Εκδόσεις Σταμούλη|year=2008|isbn=978-960-8116-17-7 |ref=harv}}

{{s-ttl|τίτλος=[[Κατάλογος Πατριαρχών της Κωνσταντινούπολης|Οικουμενικός Πατριάρχης της ΚωνσταντινούποληςΚωνσταντινουπόλεως]]|έτη=1353-1355 ''(1^η θητεία)''}}

{{s-ttl|τίτλος=[[Κατάλογος Πατριαρχών της Κωνσταντινούπολης|Οικουμενικός Πατριάρχης της ΚωνσταντινούποληςΚωνσταντινουπόλεως]]|έτη=1364-1376 ''(2^η θητεία)''}}