Ιωάννης καρδινάλιος της Λωρραίνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Αναφορές σε πηγές: Μεταφορά σε "Σημειώσεις ιστορικού"
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{χωρίς παραπομπές|14|02|2020}}
 
{{Πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Ιωάννης της Λωρραίνης''', γαλλ.([[Γαλλική γλώσσα]] : ''Jean'', ([[9 Απριλίου]] [[1498]] - [[18 Μαΐου]] [[1550]]) από τον [[Οίκος της Λωρραίνης|Οίκο της Λωρραίνης]] ήταν καρδινάλιος, αρχιεπίσκοπος του Ρεν, Λυών, Ναρμπόν, επίσκοπος του Μετς και διοικητής των επισκοπών Τουλ, Βερντέν, Τερουάν, Λυσόν, Αλμπί, Βαλένς, Νάντ και Αζέν.<ref>Gulik and Eubel, σ. 253</ref><ref>Gulik and Eubel, σ. 98</ref> Ήταν φίλος και σύμβουλος του Φραγκίσκου Α΄ της Γαλλίας, ο πλουσιότερος ιεράρχης του βασιλείου του και πλουραλιστής στις απόψεις του.<ref>Gulik and Eubel (σσ. 18, 98)</ref><ref>Andre Thevet (1584). Les vrais pourtraits et vies des hommes illustres grecz, latins et payens, recueilliz de leur tableaux (etc.) (Στα Γαλλικά). Second tome. Paris: Vefue J. Kervert. σ. 355</ref><ref>Edelstein, Marilyn Manera (1974). "The Social Origins of the Episcopacy in the Reign of Francis I". French Historical Studies. 8 (3): 377–392, at σ. 380</ref>
 
==Βιογραφία==
Γεννήθηκε στο Μπαρ-λε-Ντυκ και ήταν ο τρίτος γιος του [[Ρενέ Β΄ της Λωρραίνης|Ρενέ Β΄]] δούκα της Λωρραίνης και της Φιλίππας των Έγκμοντ, κόρης του Αδόλφου δούκα του Γκέλντερς. Αδέλφια του ήταν ο [[Αντώνιος της Λωρραίνης|Αντώνιος]] δούκας της Λωρραίνης και ο [[Κλαύδιος του Γκιζ]].<ref>André Podsiadlo (2004). Les ducs de Lorraine de René Ier à François III (Στα Γαλλικά). Paris: Editions Publibook. σ. 8</ref> Η μητέρα του το 1520 αποσύρθηκε στη μονή της Αγ. Κλάρας στο Ποντ-α-Μουσόν, όπου έγινε μοναχή.<ref>Martin Meurisse (1634). Histoire des évêques de l'Eglise de Metz (in French). Metz: Par Jean Anthoine. σ. 602</ref>
 
===Επίσκοπος του Μετς===
 
Ήταν 2 ετών όταν έγινε βοηθός του θείου του Ερρίκου του Βωντεμόν, επισκόπου του Μετς. Αυτή η παραδοξότητα έγινε, διότι ο Ρενέ Β΄ ήθελε η επισκοπή να μείνει σε μέλος του Οίκου. Το 1505 απεβίωσε ο θείος του και τον διαδέχθηκε. Το 1517 απεβίωσε ο επίσκοπος της Τουλ και εκλέχθηκε ο Ιωάννης· έμεινε ως το 1524. Μάλλον στο γάμο του αδελφού του Αντωνίου με τη Ρενέα των Βουρβόνων πρωτοπαρουσιάστηκε στην Αυλή και συνάντησε τον [[Φραγκίσκος Α΄ της Γαλλίας|Φραγκίσκο Α΄ Βαλουά]] της Γαλλίας.
Ήταν 2 ετών όταν o Καρδινάλιος έγινε Ρέιμοντ Περάουν παραιτήθηκε (1500) και ο μικρός Ιωάννης τον διαδέχθηκε σαν βοηθός του θείου του [[Ερρίκος της Λωρραίνης-Βωντεμόν|Ερρίκου του Βωντεμόν, επισκόπου του Μετς]]. Τον διορισμό αυτό κατοχύρωσαν το Κεφάλαιο του Καθεδρικού ναού (3 Νοεμβρίου 1500) και ο [[Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ΄]] (1501). Ο παραιτηθείς Καρδινάλιος αποζημιώθηκε με το μοναστήρι του Σαιν Μανσού στην [[Τουλ]]. Αυτή η παραδοξότητα έγινε, διότι ο Ρενέ Β΄ ήθελε η επισκοπή να μείνει σε μέλος του Οίκου.<ref>Martin Meurisse. Histoire des évêques de l'Eglise de Metz. σ. 597</ref> Ο επίσκοπος Ερρίκος παραιτήθηκε από την επισκοπή της Μετς υπέρ του ανεψιού του (16 Ιουλίου 1505) αλλά επειδή ήταν πολύ μικρός συνέχισε να έχει την κηδεμονία του μέχρι τον θάνατο του την ίδια χρονιά (20 Οκτωβρίου 1505). Το Κεφάλαιο του Καθεδρικού ναού συνέχισε να έχει την κηδεμονία του μικρού Ιωάννη μέχρι την ενηλικίωση του (1515), δέχτηκε το ένα τρίτο από τα έσοδα της επισκοπής. Οι πνευματικές λειτουργίες του ναού βρέθηκαν στα χέρια του επισκόπου της Νικοπόλεως.<ref>Meurisse, σσ. 598–600. Gulik and Eubel, σ. 242 and Σημ. 2. Eubel, Hierarchia catholica medii aevi II edition altera (Monasterii 1914), σ. 242 με σημειώσεις 2 και 3 και σ. 279</ref> Παρά την νεότητα του έγινε επίσκοπος της Τουλ όταν πέθανε ο προκάτοχος του από το Κεφάλαιο του Καθεδρικού (19 Οκτωβρίου 1517), την διατήρησε μέχρι την παραίτηση του (1524).<ref>Meurisse, σ. 602. Gulik and Eubel, σ. 321 and Σημ. 3</ref> Εισήλθε στην Γαλλική βασιλική αυλύ και συνάντησε τον βασιλιά Φραγκίσκο Α΄ για πρώτη φορά όταν αρραβωνιάστηκε ο αδελφός του [[Αντώνιος της Λωρραίνης]] την [[Ρενέα των Βουρβόνων]] (26 Ιουνίου 1515).<ref>Michon, σσ. 35–36</ref>
 
===Καρδινάλιος===
 
Το 1518 ο [[πάπας Λέων Ι΄]] τον έκανε καρδινάλιο-διάκονο του Σαν Ονόφριο ιν Τραστέβερε και του έστειλε τον ερυθρό πίλο στη Γαλλία. Ο Ιωάννης επισκέφθηκε τη Ρώμη το 1521. Το 1520 ο Φραγκίσκος Α΄ συνάντησε τον Ερρίκο Η΄ της Αγγλίας στο Καμπ ντυ Ντραπ ντ'Ορ του Πα-ντυ-Καλαί και ο Ιωάννης ήταν παρών με άλλους τρεις καρδιναλίους. Το επόμενο έτος ορίστηκε επίσκοπος του Τερουάν στο Αρτουά. Έγινε ο οικοίος, ο ευνούμενος και ο σύμβουλος του βασιλιά από το 1522, ώσπου απεβίωσε το Φραγκίσκος Α΄ το 1547.
 
Γραμμή 37:
===Σύλλογος του 1549-50===
Το 1549 απεβίωσε ο πάπας Παύλος Γ΄ και στο Σύλλογο των καρδιναλίων (Conclavium) o Ιωάννης ήταν υποψήφιος για πάπας. Αν και τον υποστήριξε ο ανιψιός του Κάρολος και οι Γάλλο καρδινάλιοι, η καθυστερημένη άφιξή του έδωσε χρόνο άλλες συμμαχίες και αντιπάθειες να παγιωθούν και έτσι εξελέγη πάπας ο [[Πάπας Ιούλιος Γ΄|Ιούλιος Γ΄]].
 
==Παραπομπές==
 
<references />
 
==Βιβλιογραφία==
Γραμμή 44 ⟶ 48 :
* Freedman, Richard (1997). «Le Cardinal Jean de Lorraine: Un Prélat de la Renaissance mécène de la musique». Le mécénat et l'influence des Guises:. Actes du colloque organisé par le Centre de recherche sur la littérature de la Renaissance de l'Université de Reims. Paris: 161–173.
* Michon, Cédric (2003). «Les richesses de la faveur à la Renaissance: Jean de Lorraine (1498-1550) et François Ier». Revue d'histoire moderne et contemporaine. 50 (3): 35–36, 39. JSTOR 20530983.
 
==Αναφορές σε πηγές==
<references/>
 
{{Authority control}}