Ιωάννης καρδινάλιος της Λωρραίνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 17:
Ο Καρδινάλιος Ιωάννης εξελέγη αρχιεπίσκοπος του Ναρμπόν (7 Ιανουαρίου 1524) αφού ο προκάτοχος του Ιούλιος των Μεδίκων ανέβηκε στην παπική έδρα ως [[Πάπας Κλήμης Ζ΄]], παρέμεινε στην θέση μέχρι τον θάνατο του.<ref>Gallia christiana 6, σ. 112. Gulik and Eubel, σ. 253</ref> Ο βασιλιάς του ανέθεσε να συναντήσει τον επιφανή Καρδινάλιο [[Τόμας Γούλσεϋ]] που είχε ταξιδεύσει στην Γαλλία και να τον συνοδεύσει στην Γαλλική αυλή (Αύγουστος 1527). Δεν είχε ακόμα διοριστεί μέλος του βασιλικού Συμβουλίου αλλά η θέση του είχε βελτιωθεί σημαντικά, ήταν μόλις 29 ετών. Οι διαπραγματεύσεις των βασιλικών συμβούλων με τον Γούλσεϋ οδήγησαν στην ''"Συνθήκη της Αμιένης"'' που επικυρώθηκε με τον Φραγκίσκο Α΄ (18 Αυγούστου 1527). Η Συνθήκη είχε σχέση με την λεηλασία της Ρώμης από τους Άγγλους και τους Γάλλους τον Μάιο του 1527, ο πάπας Κλήμης Ζ΄ φυλακίστηκε στο Καστέλ Σαντ Άντζελο αλλά ο Ιωάννης δεν συμμετείχε στην επιχείριση. Ο βασικός διαπραγματευτής ήταν ο Καγκελάριος Αντουάν Ντουπρά. Ο Ιωάννης ήταν ένας από τους 4 Καρδιναλίους που υπο την ηγεσία του Γούλσεϋ έστειλαν επιστολή από την [[Κομπιένη]] στον πάπα, τον πληροφορούσαν ότι επιθυμούσαν και προσεύχονταν να ελευθερωθεί (16 Σεπτεμβρίου 1527). Ο Καγκελάριος Αντουάν Ντουπρά είχε ασπαστεί τα διακριτικά που είχε παραχωρήσει ο πάπας ύστερα από αίτημα του βασιλιά. Η θέση του έγινε ιδιαίτερη υψηλή την επόμενη χρονιά (1528), ήταν τρίτος στην τάξη μετά τον Φραγκίσκο Α΄ και τον βασιλιά της Ναβάρρας.<ref>Michon, p. 41. Starkey, σσ. 42–78. Ethelred Luke Taunton (1902). Thomas Wolsey: legate and reformer. London: John Lane. σσ. 160–162</ref>
===Αββαεία του Κλυνύ,
To 1528 έγινε διοικητής (ηγούμενος in commendam) του αββαείου του Κλυνύ από τον βασιλιά Φραγκίσκο Α΄, ένα δώρο που διατήρησε μέχρι τον θάνατο του (1550). Οι μοναχοί είχαν εκλέξει τον Ζακ λε Ρουά, αλλά επενέβησαν ο βασιλιάς και ο πάπας και επέβαλαν στην Σύνοδο της Μπολόνια (1516) τον Ιωάννη, ο Λε Ρουά τοποθετήθηκε σαν αποζημίωση αρχιεπίσκοπος της [[Μπουρζ]].<ref>Gallia christiana 10 (Paris 1751), p. 1570. Prosper Lorain (1845). Histoire de l'abbaye de Cluny: depuis sa fondation jusqu'à sa destruction à l'époque de la Révolution francaise : avec pièces justificatives ... (Στα Γαλλικά, 2η Έκδοση). Paris: Sagnier et Bray. σσ. 220–227.</ref> Ο πάπας εξέδωσε το 1530 ''κατ' εξαίρεση απόφαση (indult)'', ώστε ο Ιωάννης να μπορεί να κρατά περισσότερες από μία επισκοπές και αβαεία.<ref>Catalogue des actes de Francois Ier (Tome premier ed.). Paris: Imprimerie nationale. 1888. σ. 718</ref> Ο Φραγκίσκος Α΄ διέταξε τον θησαυροφύλακα του (26 Μαρτίου 1531) να πληρώσει στον Καρδινάλιο της Λωρραίνης και σε άλλους ευγενείς τις αποζημιώσεις από έναν αγώνα Τένις που έγινε έναν μήνα πριν (1 Μαρτίου 1531).<ref>Catalogue des actes de Francois Ier (Tome deuxieme ed.). Paris: Imprimerie nationale. 1888. σ. 18</ref> Το 1532 διορίστηκε από τον βασιλιά επίτροπος στο [[Αββαείο του Φεκάμπ]], το κράτησε μέχρι τον θάνατο του.<ref>Gallia christiana 11, σ. 214. Léon Fallue (1841). Histoire de la ville et de l'abbaye de Fécamp (Στα Γαλλικά). Rouen: Nicétas Periaux. σσ. 312–318.</ref> Ο νέος [[Πάπας Παύλος Γ΄]] τον διόρισε Αποστολικό Λεγάτο στις επισκοπές του [[Μετς (Γαλλία)|Μετς]], του [[Τουλ]] και του [[Βερντέν]].<ref>Fisquet, σ. 385</ref> Παραιτήθηκε από αρχιεπίσκοπος του Ρεν και από επίσκοπος Μετς και Νάντης υπέρ του ανιψιού του [[Κάρολος καρδινάλιος της Λωρραίνης|Καρόλου]], από την αρχιεπισκοπή του Αλμπί υπέρ του ανιψιού του [[Λουδοβίκος Α΄ καρδινάλιος της Λωρραίνης|Λουδοβίκου]] (αδελφού του Καρόλου) και από την επισκοπή του Βερντέν υπέρ του ανιψιού του [[Νικόλαος του Μερκέρ|Νικολάου]]. Αυτό έγινε ως μέρος της πολιτικής του Οίκου του, ώστε να εγκαθίσταται μόνιμα ο Οίκος σε θέσεις με απολαβές.
===Βασιλικός σύμβουλος===
| |||