Οίκος των Αψβούργων-Λωρραίνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1711 απεβίωσε ο [[Ιωσήφ Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Ιωσήφ Α΄ των Αψβούργων]] χωρίς άρρενα τέκνα και τον διαδέχθηκε ο μικρότερος αδελφός του [[Κάρολος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Κάρολος ΣΤ΄]], που είχε πρώτη κόρη τη [[Μαρία Θηρεσία]]. Αυτός θέλησε να τον διαδεχθεί η Μαρία-Θηρεσία, κατά παράβαση του Σαλικού Δικαίου και παραγκωνίζοντας τις δύο κόρες του Ιωσήφ Α΄. Έτσι έκανε εδαφικές υποχωρήσεις και έπεισε τους ηγέτες των Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης να συμφωνήσουν στη διαδοχή, υπογράφοντας την ''Πραγματική Κύρωση'' το 1713. Το 1736 πάντρεψε τη Μαρία-Θηρεσία με τον [[Φραγκίσκος Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Φραγκίσκο Γ΄]] δούκα της Λωρραίνης, ο οποίος συμφώνησε να παραχωρήσει τη Λωρραίνη και να λάβει το Μεγάλο Δουκάτο της Τοσκάνης.

 

 

Το 1740 απεβίωσε ο Κάρολος ΣΤ΄, τελευταίο άρρεν μέλος των Αψβούργων. Στην Ουγγαρία & Βοημία τον διαδέχθηκε η κόρη του και στην Αυστρία (το 1740) και τη Γερμανία (το 1745, ως Φραγκίσκος Α΄) τον διαδέχθηκε ο Φραγκίσκος. Όμως οι Μεγάλες Δυνάμεις προσπάθησαν να διαμελίσουν τις κτήσεις των Αψβούργων και ακολούθησε ο Πόλεμος της Αυστριακής Διαδοχής (1740-48). Τελικά η Μαρία-Θηρεσία επιβλήθηκε ως μονάρχης. Έτσι οι κτήσεις των Αψβούργων περιήλθαν στον Οίκο της Λωρραίνης, που συνέχισε με το όνομα "Αψβούργων-Λωρραίνης". Το 1765 απεβίωσε ο Φραγκίσκος και το 1780 η Μαρία-Θηρεσία και τους διαδέχθηκαν οι δύο γιοί τους, πρώτα ο Ιωσήφ Β΄ (που δεν είχε επιζώντα τέκνα) και μετά ο Λεοπόλδος Β΄, ενώ ο τρίτος γιος Φερδινάνδος-Κάρολος νυμφεύτηκε τη Μαρία των Έστε δούκισσα της Μόντενα και έγινε ο ιδρυτής του κλάδου της '''Αυστρίας-Έστε''', δουκών της Μόντενα.