Ιωάννης Καποδίστριας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια με πολιτική παράδοση, γι' αυτό και αναμείχθηκε με την πολιτική ήδη από το 1803, οπότε και διορίστηκε γραμματέας της επικράτειας της [[Επτάνησος Πολιτεία|Ιονίου Πολιτείας]]. Με την κατάληψη των Επτανήσων από τους [[Γαλλία|Γάλλους]] αποσύρθηκε και εντάχθηκε στη ρωσική διπλωματική υπηρεσία. Εκεί ανέλαβε σημαντικές θέσεις, καταφέρνοντας να αναδειχθεί σε υπουργό Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από το 1815 έως το 1822, οπότε και υποχρεώθηκε σε παραίτηση λόγω της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Επανάστασης του 1821]]. Στις 14 Απριλίου 1827 η [[Γ΄ Εθνοσυνέλευση Τροιζήνας|Εθνική Συνέλευση της Τροιζήνας]] τον εξέλεξε με επταετή θητεία πρώτο κυβερνήτη της [[Ελλάδα]]ς, θέση από την οποία ήρθε σε τριβή με τους τοπικούς αξιωματούχους με αποτέλεσμα τη δολοφονία του στις 9 Οκτωβρίου 1831, στο [[Ναύπλιο]], από τον Κωνσταντίνο και Γεώργιο Μαυρομιχάλη, που ήταν συγγενείς του [[Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης|Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη]], σε αντίποινα της φυλάκισης του τελευταίου. Η σορός του Κυβερνήτη μεταφέρθηκε τον Απρίλιο του 1832 στην Κέρκυρα από τον αδελφό του Αυγουστίνο και τάφηκε στην Ι.Μ. Πλατυτέρας δίπλα από τον τάφο του πατέρα του, Αντωνίου Μαρία Καποδίστρια.

Γεννήθηκε στη βενετοκρατούμενη τότε [[Κέρκυρα]] στις 10 Φεβρουαρίου του 1776 και ήταν το έκτο παιδί{{efn|Συνολικά ο Αντώνιος - Μαρία Καποδίστριας και η Διαμαντίνα Γονέμη απέκτησαν έξι αγόρια και τέσσερα κορίτσια: τον Βιάρο Καποδίστρια, που πέθανε σχεδόν αμέσως, την Στέλλα Καποδίστρια, σύζυγο Πολυλά, την Ευφροσύνη Καποδίστρια, μοναχή, την Ευφημία Καποδίστρια, μοναχή, τον [[Βιάρος Καποδίστριας|Βιάρο Καποδίστρια]], τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον [[Αυγουστίνος Καποδίστριας|Αυγουστίνο Καποδίστρια]], την Μαρία Καποδίστρια, σύζυγο Ροδοστάμου, τον Βίκτωρα Καποδίστρια και τον [[Γεώργιος Καποδίστριας|Γεώργιο Καποδίστρια]].}} του [[Αντώνιος Μαρία Καποδίστριας|Αντωνίου - Μαρία Καποδίστρια]], δικηγόρου (σπουδασμένου στην [[Πάντοβα]]) στο επάγγελμα, και της Αδαμαντίας (Διαμαντίνας) Γονέμη, κόρης αριστοκρατικής οικογένειας με καταγωγή από την [[Κύπρος|Κύπρο]].<ref>{{cite book|όνομα=Ελευθερία |επώνυμο=Ντάνου |τίτλος=Μητέρες μεγάλων Ανδρών |εκδότης=Μπάστας - Πλέσσας |έτος=1998 |page=33 |ISBN=960-7418-30-1}}</ref> Καταγόταν από παλιά κερκυραϊκή οικογένεια και συγκεκριμένα από τους [[Οικογένεια Καποδίστρια|Καποδίστρια]] της Συνοικίας των Τειχών (''de la contrada delle mura''). Η καταγωγή των Καποδίστρια ήταν από το ακρωτήριο [[Ίστρια]] της Αδριατικής (Capo d'Istria), ενώ κατ' άλλους από τη [[Βενετία]]. Το αρχικό της όνομα ήταν Βιττόρι, ενώ πρώτος ονομάστηκε Καποδίστριας ο Βίκτωρ Βιττόρι, ο οποίος κατέφυγε το 1373 στην Κέρκυρα για πολιτικούς λόγους. Το 1477 η οικογένεια αναφέρεται στην [[Χρυσή Βίβλος|Χρυσή Βίβλο]] (Libro d'oro) των ευγενών της νήσου, ως [[Καθολική Εκκλησία|καθολική]].<ref>Ραγκαβής Ρ. Ευγένιος, αναφέρεται στην "Κ. Παπαρρηγόπουλου, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους", έκδοση "Ελευθερουδάκης".</ref> Όλοι οι απόγονοι του [[Νικόλαος Καποδίστριας|Νικολάου]] και Αντωνίου Καποδίστρια είχαν το δικαίωμα να φέρουν τον τίτλο του ''κόμητος'', τίτλος που τους είχε απονείμει ο [[Κάρολος Εμμανουήλ Β΄ της Σαβοΐας|Κάρολος Εμμανουήλ Β]]΄, δούκας της [[Σαβοΐα|Σαβοΐας]], το 1689.{{efn|Ο Κάρολος Εμμανουήλ Β΄ είχε πεθάνει ήδη από το [[1675]], γεγονός που καθιστά αδύνατο να παραχώρησε τίτλο ευγενείας στους Καποδίστρια το [[1689]], δεκατέσσερα χρόνια δηλαδή μετά τον θάνατό του. Το λάθος αυτό δεν έγινε αντιληπτό από κανέναν μέχρι το [[1968]], οπότε και το επισήμανε ο Ricaldone. Έρευνες στα ιστορικά αρχεία του οίκου της Σαβοΐας δεν κατέστησαν δυνατή την εύρεση κάποιου στοιχείου σχετικά με την παραχώρηση τίτλου ευγενίας στους Καποδίστρια. Πιθανόν είναι είτε να πρόκειται για λάθος στο έγγραφο είτε ο τίτλος να μην παραχωρήθηκε ποτέ.}} Η αναγνώριση του τίτλου από τη [[Βενετική Δημοκρατία|Δημοκρατία της Βενετίας]] πραγματοποιήθηκε μόλις την 1η Ιουλίου 1796. Η οικογένεια Γονέμη ήταν γραμμένη στη Χρυσή Βίβλο από το 1606. Ανάδοχος του ήταν ο [[Κώστας Αδάμης]].

Η πρώτη ανάμειξή του με την πολιτική σκηνή της [[Ιόνιος Πολιτεία|Ιονίου Πολιτείας]] πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 1801, όταν και κλήθηκε να αντικαταστήσει τον πατέρα του, Αντώνιο - Μαρία Καποδίστρια, στην αποστολή που είχε αναλάβει μαζί με τον Νικόλαο Σιγούρο για την αποκατάσταση της τάξης στην [[Κεφαλονιά]]. Στις 27 Απριλίου 1801 αποβιβάστηκε μαζί με τον Σιγούρο στην Κεφαλονιά και με την ιδιότητα των αυτοκρατορικών επιτρόπων έπαυσαν τις τοπικές αρχές, αναλαμβάνοντας οι ίδιοι προσωπικά την διοίκησή του νησιού. Στις αρχές Σεπτεμβρίου, και αφού είχε αποκατασταθεί πλήρως η τάξη, επέστρεψαν στην [[Κέρκυρα]]. Ένα χρόνο αργότερα συμμετέχει στην ίδρυση του Εθνικού Ιατρικού Συλλόγου, του οποίου διετέλεσε γραμματέας, ενώ τον Οκτώβριο του ίδιου έτους κλήθηκε να μεταβεί, για άλλη μια φορά, στην Κεφαλονιά, προκειμένου να αποκαταστήσει την ομαλότητα.

Στις εκλογές του 1806 ο Ιωάννης Καποδίστριας εξελέγη όγδοος σε ψήφους στην [[Κέρκυρα]]. Ο Καποδίστριας διατηρούσε άριστες σχέσεις με τον ρώσο πληρεξούσιο [[Γεώργιος Μοτσενίγος|Γεώργιο Δ. Μοτσενίγο]], του οποίου ήταν προστατευόμενος. Εξελέγη γραμματέας της Γερουσίας και στη συνέχεια γραμματέας και εισηγητής της επιτροπής που θα συνέτασσε το σχέδιο του νέου συντάγματος.<ref name="Eptanisos politeia">Έ Ιστορικά, ''Η Επτάνησος Πολιτεία'', άρθρο του Σπύρου Λουκάτου, Αθήνα 2000, τεύχος 33, σελ.34-37</ref> Από τη θέση αυτή ήρθε σε διαφωνία με τον ρώσο πληρεξούσιο, καθώς οι αλλαγές που πρότεινε ο πρώτος ήταν κατά πολύ πιο φιλελεύθερες σε σχέση με αυτές της ρωσικής αυλής. Παρ' όλα αυτά και μπροστά στο αδιέξοδο που δημιουργήθηκε, ο Καποδίστριας εισηγήθηκε στη γερουσία την ψήφιση του συντάγματος με το επιχείρημα ''ότι κανένα άλλο σύνταγμα δεν είχε εγκριθεί και ότι μόνο αυτό που είχε προτείνει ο Μοτσενίγος θα τύγχανε έγκρισης από τη ρωσική αυλή''.