Ιστορία της Γαλλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 107:
''Δείτε επίσης: [[Κατάλογος βασιλέων των Φράγκων]], [[Μεροβίγγειοι]], [[Δυναστεία των Καρολιδών]], [[Καρολίγγεια Αναγέννηση]], [[Αυτοκρατορία των Καρολιδών]]''
[[Αρχείο:Steuben - Bataille de Poitiers.png|μικρογραφία|280x280εσ|Ο [[Κάρολος Μαρτέλος]] στη [[Μάχη του Πουατιέ (732)|μάχη του Πουατιέ]], 732]]
Το 486, ο [[Κλόβις Α΄]], βασιλιάς του [[Γερμανικά φύλα|γερμανικού λαού]] των Σαλίων [[Φράγκοι|Φράγκων]], νίκησε τον [[Συάγριος|Συάγριο]] στη [[Μάχη του Σουασόν (486)|μάχη του Σουασόν]] καταλύοντας τα τελευταία κατάλοιπα της ρωμαϊκής εξουσίας στη [[Γαλατία]] και κατέκτησε ένα σύνολο εδαφών στη βόρεια και κεντρική [[Γαλατία]] που αποτέλεσαν τη [[Φραγκία|Φραγκία.]] <ref>{{Cite web|url=http://jeanmarieborghino.fr/les-merovingiens-486-la-bataille-de-soissons/|title=jeanmarieborghino.fr/les-merovingiens-486-la-bataille-de-soissons/|last=.}}</ref> Στη συνέχεια, ο Κλόβις κατέγραψε διαδοχικές νίκες εναντίον άλλων γερμανικών φυλών, όπως τους [[Αλαμαννοί|Αλαμανούς]] στο Τολμπιάκ. Το 496, ο ειδωλολάτρης Κλόβις ασπάστηκε τον
Ο Κλόβις έκανε το [[Παρίσι]] πρωτεύουσά του και ίδρυσε τη δυναστεία των [[Μεροβίγγειοι|Μεροβίγγειων]], αλλά το βασίλειό του δεν επιβίωσε μετά το θάνατό του το 511. Σύμφωνα με τις φραγκικές κληρονομικές παραδόσεις, όλοι οι γιοι κληρονομούσαν μέρος της γης, οπότε εμφανίστηκαν τέσσερα βασίλεια: με επίκεντρο το [[Παρίσι]], την [[Ορλεάνη]], το [[Σουασόν]] και τη [[Ρενς]]. Με την πάροδο του χρόνου, τα σύνορα και ο αριθμός των Φραγκικών βασιλείων ήταν ρευστά και άλλαζαν συχνά. Επίσης κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι [[Μαγιορδόμος|Μαγιορδόμοι]], αρχικά σύμβουλοι των βασιλέων, έφθασαν να ασκούν την πραγματική εξουσία και με κληρονομικό δικαίωμα στα φραγκικά εδάφη. Οι ίδιοι οι Μεροβίγγειοι βασιλιάδες περιορίστηκαν σε διακοσμητικό ρόλο. [[Αρχείο:Sacre de Charlemagne.jpg|μικρογραφία|280x280εσ|Η στέψη του [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνου]], 800.]]Μέχρι το 726, οι [[Άραβες]] είχαν [[Μουσουλμανική κατάκτηση της Ιβηρικής χερσονήσου|κατακτήσει την Ιβηρική χερσόνησο]], η [[Σεπτιμανία]] έγινε τμήμα του αραβικού κράτους [[Αλ-Άνταλους]], και απειλούσαν τα φραγκικά βασίλεια. Ο δούκας της Ακουιτανίας [[Εύδης ο Μέγας]] αναχαίτισε μια μεγάλη μουσουλμανική εισβολή στη μάχη της Τουλούζης το 721, αλλά απέτυχε να αποκρούσει μια νέα επίθεση το 732. Ο μαγιορδόμος [[Κάρολος Μαρτέλος]], νίκησε τον αραβικό στρατό στη [[Μάχη του Πουατιέ (732)|μάχη του Πουατιέ]] (732) και σταμάτησε την αραβική προέλαση, κερδίζοντας σεβασμό και δύναμη στο φραγκικό βασίλειο. Η ανάρρηση στο θρόνο το 751 του [[Πιπίνος ο Βραχύς|Πιπίνου του Βραχύ]] (γιος του Καρόλου Μαρτέλου) εγκαθίδρυσε τη [[δυναστεία των Καρολιδών]] ως βασιλέων των Φράγκων.
| |||