Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Λέο Περούτς''' ([[Γερμανική γλώσσα|γερμανικά]]: Leo Perutz''',''' 2 Νοεμβρίου 1882, Πράγα - 25 Αυγούστου 1957, BadΜπαντ IschlΙσλ) ήταν [[Αυστρία|Αυστριακός]] μυθιστοριογράφος και μαθηματικός ειδικευμένος στην [[Αναλογιστική επιστήμη|Αναλογιστική επιστήμη.]]<ref>{{Cite web|url=https://fantastic-writers-and-the-great-war.com/the-writers/leo-perutz/|title=fantastic-writers-and-the-great-war.com/the-writers/leo-perutz/|last=.}}</ref>

Ο Λέο Περούτς ήταν γόνος ευκατάστατης οικογένειας εβραϊκής καταγωγής όχι ιδιαίτερα θρησκευόμενης, μεγαλύτερος γιος του Μπενενίκτ Περούτς, επιτυχημένου επιχειρηματία στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας. Γεννήθηκε στην [[Πράγα]] (τώρα πρωτεύουσα της [[Τσεχία|Τσεχικής Δημοκρατίας]]) καιπου ωςήταν εκτότε τούτου ήταν πολίτηςμέρος της [[Αυστροουγγαρία|Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας]]. Είχε τρία μικρότερα αδέλφια. ΑπόΦοίτησε το 1888 έως το 1893 παρακολούθησε το διάσημο Σχολείο Piarist στη Νέα Πόλη της Πράγας και μετά τοστο Γερμανικό κρατικό γυμνάσιο στην Πράγα, από το οποίο πιθανότατα αποβλήθηκε το 1899 για κακή συμπεριφορά. Το 1901 η οικογένεια μετακόμισε στη [[Βιέννη]]. Από την 1η Οκτωβρίου 1903, έκανε τη στρατιωτική του θητεία ως εθελοντής ενός έτους. Για λόγους υγείας, παραιτήθηκε από το στρατό τον Δεκέμβριο του 1904. Τον επόμενο χρόνο, ο Περούτς πιθανότατα εργάστηκε ως υπάλληλος στην εταιρεία του πατέρα του. Για το χειμερινό εξάμηνο του 1905/1906 εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης στη Φιλοσοφική Σχολή, αλλά ως «εξωτερικός φοιτητής» επειδή δεν είχε περάσει τις εξετάσεις εισόδουγια στοτο πανεπιστήμιο. Τον ενδιέφεραν περισσότερο τα μαθηματικά και τα οικονομικά και έτσι το χειμερινό εξάμηνο του 1906/1907 εγγράφηκε στο Πολυτεχνείο της Βιέννης και σπούδασε [[θεωρία πιθανοτήτων]], [[στατιστική]], αναλογιστικά μαθηματικά και οικονομικά.<ref>{{Cite web|url=https://peoplepill.com/people/leo-perutz|title=peoplepill.com/people/leo-perutz|last=.}}</ref>

Στη [[Βιέννη]], ανέπτυξε επαφές με εκκολαπτόμενους συγγραφείς οι οποίοι, όπως και ο Περούτς, παρουσίασαν τις πρώτες λογοτεχνικές τους προσπάθειες στην ένωση «Freilicht». Μεταξύ των γνωστών του από τότε ήταν ο Ρίχαρντ Μπέρμαν, Μπέρτολντ Φίρτελ και Ερνστ Βάις. Τον Οκτώβριο του 1907, ο PerutzΠερούτς βρήκε δουλειά ως [[αναλογιστής]] στην ασφαλιστική εταιρεία Assicurazioni Generali (ο [[Φραντς Κάφκα]] εργάστηκε επίσης σ' αυτήν την εταιρεία) στην [[Τεργέστη]]. Παράλληλα με τη δουλειά, συνέχισε να δημοσιεύει κριτικές και διηγήματα. Τον Οκτώβριο του 1908 επέστρεψε στη [[Βιέννη]], όπου εργάστηκε για την ασφαλιστική εταιρεία Anker μέχρι το 1923. Ως αναλογιστής υπολόγισε, μεταξύ άλλων πίνακες θνησιμότητας και βάσει αυτών ποσοστά ασφάλισης., έκανε επίσης δημοσιεύσεις σχετικά με αυτό το θέμα σε εξειδικευμένα περιοδικά. Ο τύπος εξισορρόπησης του Περούτς, που πήρε το όνομά του, χρησιμοποιήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο Περούτς ενδιαφέρονταν για μαθηματικά προβλήματα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, το οποίο αντανακλάται επίσης στη δομή ορισμένων από τα λογοτεχνικά του έργα.

Στη Βιέννη, ο Περούτς σύχναζε στις λογοτεχνικές καφετέριες, αρχικά στο καφέ ΜουσέουμΜουζέουμ και στη συνέχεια στο καφέ Τσενράλ. Ο κύκλος των φίλων του περιελάμβανε τους Πέτερ Άλτενμπεργκ, Χέρμαν Μπαρ, [[Όσκαρ Κοκόσκα]] και Άλφρεντ Πόλγκαρ. Την περίοδο πριν από τον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκόσμιο Πόλεμο]], ο Περούτς συμμετείχε εντατικάέντονα στη λογοτεχνική και μουσική ζωή της Βιέννης, έκανε επίσης πολλά αθλήματα όπως σκι και πατινάζ στον πάγο και πολλά ταξίδια στη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, τη Βόρεια Αφρική, την Τουρκία, τον Λίβανο, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο. Ήταν σε θέση να ανταπεξέλθει σ' αυτόν τον πολυδάπανο τρόπο ζωής, ο οποίος ήταν συγκριτικά ακριβός για έναν υπάλληλο, επειδή, εκτός από τον μισθό του, ελάμβανε επίσης εισόδημα από την εταιρεία του πατέρα του.

[[Αρχείο:Wien09 Porzellangasse037 2017-03-22 GuentherZ GD Perutz 0470.jpg|μικρογραφία|Wienαναμνηστική πλάκα στο σπίτι που έμενε στη Βιέννη, στην Porzellangasse 37.]]

Στη Βιέννη, ο Περούτς ακολούθησε τα επαναστατικά γεγονότα του 1918/-1919 με ενδιαφέρον και παρακολούθησεπαρακολουθούσε πολιτικές συναντήσεις, συντάχθηκε με τους [[Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Αυστρίας|Σοσιαλδημοκράτες]]. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου δημοσίευσε διάφορα άρθρα στα οποία επιτέθηκε έντονα στο αυστριακό στρατιωτικό δικαστικό σύστημα.

Η περίοδος μεταξύ 1918 και 1928 ήταν η πιο παραγωγική λογοτεχνική περίοδος του Περούτς. Έγραψε έξι μυθιστορήματα, με πολύ επιτυχημένακαλές με κριτικούςκριτικές και κοινό.αποδοχή ήταναπό επίσηςτο σεκοινό, θέσηπου νατου πουλήσειαπέφεραν τακέρδη και ως δικαιώματα ταινιώνγια πολλώνταινίες. <ref>{{Cite web|url=https://www.imdb.com/name/nm0675763/|title=imdb.com/name/nm0675763/Leo Perutz (1882–1957)|last=.}}</ref>Επιπλέον, δημοσίευσε διηγήματα, νουβέλες και έγραψε σενάρια. Περιστασιακά δούλευε επίσης ως συνεργάτης ορισμένων από τα έργα του [[Βίκτωρ Ουγκώ|Βίκτωρος ΟυγόΟυγκώ]]. Το 1923, ο Perutz πέτυχεείχε μεγάλη επιτυχία μεστο κοινό και τους κριτικούς με το μυθιστόρημα ''Ο μαιτρ της Δευτέρας Παρουσίας''. <ref>{{Cite web|url=https://bookpress.gr/kritikes/xeni-pezografia/6666-perutz-leo-kichli-o-maitr-tis-deuteras-parousias-nea-sumpliromeni-ekdosi|title=bookpress.gr/kritikes/xeni-pezografia/Ο Μαιτρ της Δευτέρας Παρουσίας (1923)|last=.}}</ref>Το έργο μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες τα επόμενα χρόνια και έγινε σημαντική πηγή χρημάτων για τα χρόνια της εξορίας του. Το 1928 το μυθιστόρημά του ''Μήλο, μηλαράκι μου, πού πας;'' εμφανίστηκε σε συνέχειες στο ''Berliner Illustrirten Zeitung'' και έκανε τον Περούτς γνωστό σε κοινό εκατομμυρίων αναγνωστών.<ref>{{Cite web|url=https://www.publishersweekly.com/pw/authorpage/leo-perutz.html|title=publishersweekly.com/pw/authorpage/leo-perutz|last=.}}</ref>

Ο κύκλος φίλων του επεκτάθηκε σημαντικά ως αποτέλεσμα αυτών των επιτυχιών. Οι συγγραφείς με τους οποίους συναντήθηκεσυναντούσε ή είχε αλληλογραφία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου περιελάμβαναν μεταξύ άλλων τους [[Μπέρτολτ Μπρεχτ]], BrunoΜπρούνο BrehmΜπρεμ, EgonΈγκον DietrichsteinΝτίτριχσταϊν, TheodorΤεοντόρ KramerΚράμερ, Anton[[Ρόμπερτ KuhΜούζιλ]], RobertΒάλτερ MusilΡοντ, FriedrichΓιόζεφ Reck-Malleczewen, Alexander Roda Roda, Walther Rode, Josef WeinheberΒάινεμπερ και [[Φραντς Βέρφελ|Φρανς Βέρφελ]]. Το καφενείο που σύχναζε ήταν το καφέ HerrenhofΧέρενχοφ. Στο πίσω δωμάτιο είχε το δικό του τραπέζι όπου έπαιζε χαρτιά και συναντούσε τους φίλους του.

Ο γάμος του Περούτς ήταν ευτυχισμένος. Το 1920 γεννήθηκε η κόρη Michaelaτου Μιχαέλα, το 1922 μια δεύτερη κόρη, η LeonoreΛεονόρ. Το 1928, λίγο μετά τη γέννηση του γιου του Φελίξ, η σύζυγος του Ίντα πέθανε, γεγονός που τον κατέθλιψεσυνέτριψε.

Μετά το θάνατο της γυναίκας του, ο PerutzΠερούτς αποχώρησε από τητην δημόσιακοινωνική ζωή για μεγάλο χρονικό διάστημα. Επισκέφτηκε τουςΕπισκέπτονταν αποκρυφιστές με τη βοήθεια των οποίων προσπάθησε να επικοινωνήσει με τη νεκρή σύζυγό του - αν και παρέμεινε δύσπιστος γιασε τέτοιες μεθόδους. Η οικονομική κρίση από τα τέλη της δεκαετίας του 1920 μείωσε επίσης το εισόδημά του, καθώς από τη μίααφ πλευράενός τα έσοδα από πωλήσεις βιβλίων μειώθηκαν και από τηναφ άλληετέρου, η εταιρεία που διευθύνονταν από τους αδελφούς του δεν απέδιδε πλέον τα προηγούμενα κέρδη. Πολιτικά, ο Περούτζ στράφηκε στη νομιμοποίηση τη δεκαετία του 1930.

Το 1933, δημοσιεύθηκε το μυθιστόρημα του ''Το χιόνι του Αγίου Πέτρου'', αλλά μετά την άνοδο στην εξουσία των [[Ναζισμός|Εθνικοσοσιαλιστών]] στη Γερμανία, το έργο του απαγορεύθηκε. Ο ίδιος ο Περούτς δεν ήταν στη λίστα των απαγορευμένων συγγραφέων, αλλά ο εκδότης του ως Εβραίος δεν μπορούσε πλέον να παραδώσει τα βιβλία του στη Γερμανία. Για την Perutz, η πιο σημαντική αγορά της εξαφανίστηκε.

Το 1934 ο PerutzΠερούτς γνώρισε την GreteΓκρέτε HumburgerΧούμπουργκερ, παντρεύτηκαν το 1935. Μετά την [[προσάρτηση της Αυστρίας]] από τους [[Ναζισμός|Ναζί]] το 1938, ο PerutzΠερούτς και η οικογένειά του κατέφυγαν στη [[Βενετία]] το 1938, από εκεί στη [[Χάιφα]] και τελικά εγκαταστάθηκαν στο [[Τελ Αβίβ]]. Ο PerutzΠερούτς θα προτιμούσε τηννα εξορίαμείνει σε μια ευρωπαϊκή χώρα ή στις ΗΠΑ. Ωστόσο, οι συνθήκες μετανάστευσης ήταν δύσκολο να συναντηθούν εκείδύσκολεςί, και επιπλέον, ο αδερφός του Χανς, ένας αυστηρός Σιωνιστής από τον οποίο εξαρτάταιεξαρτώνταν σε μεγάλο βαθμό οικονομικά, είχε ήδη μετεγκαταστήσει την εταιρεία του στο Τελ Αβίβ και παρότρυνε τον ΠερούτςΛέο να τον ακολουθήσει εκεί.

Στην Παλαιστίνη, οαρχικά Perutz τοτα βρήκε πολύ δύσκολο στην αρχήδύσκολα. Όχι μόνο έχασε την πολιτιστική ζωή, είχεαλλά επίσηςδεν λίγηήταν συμπάθειαφανατικός γιαπρος τον [[Σιωνισμός|σιωνισμό]]. Παρ 'όλα αυτά, εγκαταστάθηκε καλά μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα, τοστο οποίο σίγουρα συνέβαλε στο γεγονός ότι δεν έπρεπε να υποφέρειείχε οικονομικές ανησυχίες. Το σύγχρονο, χαοτικό και ζεστό Τελ Αβίβ δεν του έκαναν έκκλησηάρεσε, οπότε η οικογένεια στη συνέχεια πέρασεπερνούσε κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες στην πιο δροσερή [[Ιερουσαλήμ]], της οποίας η παλιά πόλη με τα στενά δρομάκια της, οτου Περούτς,άρεσαν εκτιμούσε πολύπερισσότερο.

Έγραψε λίγα πράγματα κατάΚατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ανέγραψε καιλίγο, συνέχισε μόνο να κάνει έρευνα γιαδιορθώνει ορισμένα παλαιότερα έργα του.

Το 1950, ο Περούτς και η σύζυγός του ταξίδεψαν στην Αυστρία και την Αγγλία για πρώτη φορά. Το 1952, ο PerutzΠερούτς έλαβε ξανά την αυστριακή υπηκοότητα. Τα επόμενα χρόνια περνούσε πάντα τους καλοκαιρινούς μήνες στη Βιέννη και στο SalzkammergutΣάλτζκαμεργκουτ.

Η λογοτεχνική νέα αρχή αποδείχθηκε δύσκολη. Ο Perutz είχε αρχίσειΆρχισε να γράφει ξανά, αλλά δεν μπόρεσε να βρει αρχικά έναν εκδότη. Ήταν ιδιαίτερα προβληματικό το ότι, ως αποτέλεσμα του αντισημιτισμού που υπήρχε ακόμη, οι εκδότες συντόμευσανσυντόμευαν υπερβολικά τα «εβραϊκά» αποσπάσματα από τα έργα του ή δεν ήθελαν να τα δημοσιεύσουν. Ο προηγούμενος τακτικός εκδότης του, Paul Zsolnay, αρνήθηκε να δημοσιεύσει το νέο μυθιστόρημα ''[[Νύχτες κάτω από την πέτρινη γέφυρα]]'', <ref>{{Cite web|url=https://www.lifo.gr/guide/book/releases/nihtes-kato-apo-tin-petrini-gefira|title=lifo.gr/guide/book/Λέο Περούτς: Νύχτες κάτω από την πέτρινη γέφυρα|last=.}}</ref>το οποίο δημοσιεύθηκε τελικά στη [[Φραγκφούρτη|Φρανκφούρτη]] το 1953,. υπήρξανΤο βιβλίο είχε πολλές θετικές κριτικές, αλλά λίγο αργότερα ο εκδότης χρεοκόπησε και το βιβλίο δεν μπορούσε να διανεμηθεί. Ένα δεύτερο νέο μυθιστόρημα, ''Ο Ιούδας του Λεονάρντο'', εμφανίστηκε λίγο μετά τοτον θάνατό του.

Συνολικά οΟ Λέο Περούτς έγραψε έντεκα μυθιστορήματα, τα οποία κέρδισαν τον θαυμασμό των Jorge Luis Borges, Italo Calvino, Ian Fleming, Karl Edward Wagner και Graham Greene. Ο Wagner ανέφερε το μυθιστόρημα του Perutz The Master of the Day of Judgment ως ένα από τα δεκατρία καλύτερα μη υπερφυσικά μυθιστορήματα τρόμου. Πέθανεπέθανε στην αυστριακή λουτρόπολη Μπαντ Ισλ στην [[Άνω Αυστρία]] το 1957.

* 1921'': Der Meister des Jüngsten Tages,'' ''Ο μαιτρ της Δευτέρας Παρουσίας,'' εκδ. Κίχλη

* 1952'': Nachts unter der steinernen Brücke,'' ''[[Νύχτες κάτω από την πέτρινη γέφυρα]],'' εκδ. Πόλις<ref>{{Cite web|url=https://www.fractalart.gr/nyxtes-katw-apo-tin-petrini-gefyra/|title=fractalart.gr/Νύχτες κάτω από την πέτρινη γέφυρα» του Λέο Περούτς|last=.}}</ref>