Ερ-ε-Λουάρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο νομός Ερ-ε-Λουάρ είναι ένας από τους 6 νομούς ([[Ερ-ε-Λουάρ]], [[Σερ (νομός)|Σερ]], [[Αντρ (νομός)|Αντρ]], [[Αντρ-ε-Λουάρ]], [[Λουάρ-ε-Σερ]] και [[Λουαρέ (νομός)|Λουαρέ]]) της διοικητικής περιοχής [[Σαντρ-Βαλ ντε Λουάρ|Σαντρ-Βαλ-ντε Λουάρ]]. Συνορεύει στα βόρεια με το νομό [[Ερ (νομός)|Ερ]], στα βορειοανατολικά με το νομό [[Υβελίν]], ανατολικά με το νομό [[Εσσόν (νομός)|Εσόν]], στα νοτιοανατολικά από το νομό [[Λουαρέ (νομός)|Λουαρέ]], στα νότια απόμε το νομό [[Λουάρ-ε-Σερ]] και δυτικά με τους νομούς [[Σαρτ (νομός)|Σαρτ]] και [[Ορν (νομός)|Ορν]]. Καλύπτει έκταση 5.880 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Οι κύριοι ποταμοί του νομού είναι ο Ερ, παραπόταμος του [[Σηκουάνας|Σηκουάνα]] και ο Λουάρ, παραπόταμος του Σαρτ, από τους οποίους προήλθε η ονομασία του. Την περιοχή διαρρέουν επίσης πολλοί παραπόταμοι.

[[Αρχείο:Eure-et-Loir_et_provinces.svg|μικρογραφία|346x346εσ303x303px|Ο νομός Ερ-ε-Λουάρ και οι επαρχίες πριν το 1790]]

Ο σημερινός νομός αντιστοιχεί στο κεντρικό τμήμα της περιοχής όπου κατοικούσαν οι Καρνούτες, γαλατική φυλή, που είχαν την πρωτεύουσά τους στο Autricum (σημερινή [[Σαρτρ (πόλη)|Σαρτρ]]). Οι Καρνούτες είναι γνωστοί για την προσήλωσή τους, πραγματική ή φανταστική, στην αρχαία δρυϊδική θρησκεία. Μια ιερή τοποθεσία στο «Δάσος των Καρνούτων»  φιλοξενούσε την ετήσια συνέλευση των [[Δρυίδες|Δρυΐδων.]] Στα βόρεια του τμήματοςνομού ένας άλλος προρωμαϊκός λαός, οι Durocasses, είχεείχαν την πρωτεύουσά τουτους στο σημερινό Ντρε.

Στον Μεσαίωνα, η σημερινήμεγαλύτερη επικράτειαπόλη τουτης νομούπεριοχής κυριαρχούντανήταν από την πόληη Σαρτρ. Η πόλη αναπτύχθηκε χάρη στα πλούσια εδάφη της πεδιάδας Μπως και στον θρησκευτικό προσανατολισμό της, ιδίως λόγω του κειμηλίου του πέπλου της Παναγίας, που δώρισε στον [[Καθεδρικός Ναός της Σαρτρ|καθεδρικό ναό της Σαρτρ]] ο [[Κάρολος ο Φαλακρός]] το 876, καθιστώντας την πόλη σημαντικό κέντρο προσκυνήματος όλης της Γαλλίας. Με την υποστήριξη του επισκόπου Φυλμπέρ της Σαρτρ, η πόλη έγινε το λίκνο μιας πνευματικής αναγέννησης με την ίδρυση της Σχολής της Σαρτρ. Στα βόρεια, το Ντρε, η κοιλάδα του ποταμού Αβρ και το Τιμεραί, καθώς και η επαρχία Περς προς τα δυτικά, αποτελούσαν προκεχωρημένες θέσεις των [[Κατάλογος μοναρχών της Γαλλίας|βασιλέων της Γαλλίας]] ενάντια στους [[Δουκάτο της Νορμανδίας|δούκες της Νορμανδίας]]. Τα εδάφη του Eρ-ε-Λουάρ, λόγω του στρατηγικού τους ενδιαφέροντος, περιήλθαν νωρίς στις βασιλικές κτήσεις και σταδιακά προσαρτήθηκαν στις πρώην επαρχίες της [[Ορλεάνη|Ορλεάνης]] και του [[Ιλ-ντε-Φρανς]].

Κατά τη διάρκεια του [[Εκατονταετής Πόλεμος|εκατονταετούς πολέμου]], το έδαφος του νομού βρέθηκε στο επίκεντρο πολλών συγκρούσεων, λόγω της εγγύτητάς του με το Παρίσι και την Ορλεάνη. Η [[συνθήκη του ΜπρετινύΜπρετινί]] (1360), η οποία τερμάτισε προσωρινά τον πόλεμο, υπογράφηκε κοντά στη Σαρτρ.

Κατά τη διάρκεια της [[Αναγέννηση|Αναγέννησης]], είναι επίσης μια περιοχή που επισκέπτονται συχνά ο [[Φραγκίσκος Α΄ της Γαλλίας|Φραγκίσκος Α΄]] και ιδιαίτερα ο [[Ερρίκος Β΄ της Γαλλίας|Ερρίκος Β΄]] διαμένοντας στον πύργο της Ανέτ, που ανήκε σε μια κυρία της βασιλικής Αυλής, την ευνοούμενή του [[Νταϊάνα του Πουατιέ|Ντιάν ντε Πουατιέ]].

Η περιοχή χαρακτηρίζεται επίσης από την παρουσία της [[Φραγκίσκη του Μαιντενόν|Μαντάμ ντε Μαιντενόν]], της [[Μαρκησία ντε Πομπαντούρ|Μαρκησίας ντε Πομπαντούρ]] στο Κρεσύ, του Μαξιμιλιάν ντε Μπετύν, δούκα του ΣυλλύΣυλύ, ο οποίος πέθανε το κάστρο του στην Βιλμπόν και τον [[Λουί ντε Ρουβρουά, δούκας του Σαιν-Σιμόν]] που από το 1723 αποσύρθηκε στον πύργο του και έγραψε τα ''Απομνημονεύματά'' του.

[[Αρχείο:Departement_Eure-et-Loir_Arrondissement_2018.png|μικρογραφία|426x426εσ284x284px|Ο νομός Ερ-ε-Λουάρ]]