Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 63:
== Παραπομπές ==
<references />
{Authority control
}}
{{Πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Οτάρ Ιοσελιάνι''' ([[Γεωργιανή γλώσσα|Γεωργιανά]]: ოთარ იოსელიანი, γεννημένος στις 2 Φεβρουαρίου 1934) είναι [[Γεωργία|Γεωργιανός]] σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στη Γεωργιανή πρωτεύουσα [[Τιφλίδα]], όπου σπούδασε στο Κρατικό Ωδείο της Τιφλίδας και αποφοίτησε το 1952 με δίπλωμα στη μουσική σύνθεση, τη διεύθυνση ορχήστρας και το πιάνο.<ref>{{Cite web|url=https://www.imdb.com/name/nm0409646/|title=imdb.com/name/Otar Iosseliani|last=.}}</ref>
Από τις αρχές της δεκαετίας του '80 έχει εγκατασταθεί στη [[Γαλλία]]. Τα βραβεία που έχουν κερδίσει οι ταινίες του σε διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ ([[Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου|Βερολίνο]], [[Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας|Βενετία]], [[Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών|Κάννες]]) αποτελούν επιβεβαίωση της σημαντικής παρουσίας του στον Ευρωπαϊκό κινηματογράφο.<ref>{{Cite web|url=http://www.cinephilia.gr/index.php/keimena/vivlia/3055-otar-iosseliani-book|title=cinephilia.gr/index.php/Otar Iosseliani: Η επιβίωση ενός δημιουργού|last=.}}</ref>
== Βιογραφία ==
Ο Οτάρ Ιοσελιάνι γεννήθηκε στην [[Τιφλίδα]], στις 2 Φεβρουαρίου 1934. Άρχισε τις σπουδές του στο Κρατικό Ωδείο της Τιφλίδας και αποφοίτησε το 1952 με δίπλωμα στη μουσική σύνθεση, τη διεύθυνση ορχήστρας και το πιάνο. Το 1953 πήγε στη [[Μόσχα]] για να σπουδάσει στη σχολή Μαθηματικών, αλλά σε δύο χρόνια εγκατέλειψε και φοίτησε στο Κρατικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου όπου δάσκαλοί του ήταν ο [[Αλεξάντερ Ντοβζένκο]] και ο Μιχαήλ Τσιαουρέλι. Ενώ ήταν ακόμη φοιτητής, άρχισε να εργάζεται στα στούντιο Gruziafilm στην Τιφλίδα, πρώτα ως βοηθός σκηνοθέτη και στη συνέχεια ως μοντέρ ντοκιμαντέρ.
Το 1958 σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία μικρού μήκους ''Akvarel''. Το 1961 αποφοίτησε από το Κρατικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου με δίπλωμα σκηνοθεσίας. Όταν η μεσαίου μήκους ταινία του ''Απρίλης'' (1961) απαγορεύθηκε, ο Ιοσελιάνι εγκατέλειψε τη σκηνοθεσία και το 1963-1965 εργάστηκε πρώτα ως ναύτης σε αλιευτικό σκάφος και μετά ως εργάτης στο μεταλλουργικό εργοστάσιο του [[Ρουστάβι]]. Η ταινία κυκλοφόρησε τελικά το 1972.
Το 1966 σκηνοθέτησε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία ''Φυλλοροή'' που παρουσιάστηκε στην Εβδομάδα Κριτικών στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 1968 και κέρδισε το βραβείο [[FIPRESCI]]. Όταν η ταινία του 1976 ''Παστοράλε'' αποκλείσθηκε για λίγα χρόνια από τη σοβιετική λογοκρισία της εποχής και στη συνέχεια είχε μόνο περιορισμένη διανομή, ο Ιοσελιάνι προβληματίσθηκε για την καλλιτεχνική ελευθερία στην πατρίδα του. <ref>{{Cite web|url=https://www.tovima.gr/2012/12/04/culture/afierwma-ston-otar-ioseliani-stin-tainiothiki-thessalonikis/|title=tovima.gr/2012/12/04/culture/Αφιέρωμα στον Οτάρ Ιοσελιάνι στην Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης|last=.}}</ref>Μετά την επιτυχία του ''Παστοράλε'' στο [[Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου|Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου]] το 1982, ο σκηνοθέτης μετανάστευσε στη [[Γαλλία]] όπου το 1984 έκανε την ταινία ''Οι Ευνοούμενοι του Φεγγαριού''. Η ταινία διακρίθηκε με ένα Ειδικό βραβείο κριτικής επιτροπής στο [[Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας|Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας]]. Από τότε στη Βενετία παρουσιάζει όλες τις επόμενες ταινίες του.
Το 1986 ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής στο 36ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.
Το 1989 έλαβε και πάλι Ειδικό βραβείο της επιτροπής στο Φεστιβάλ Βενετίας για την ταινία ''Και εγέννετο φως'' και το 1992 το βραβείο Pasinetti για την καλύτερη σκηνοθεσία για την ταινία ''Το κυνήγι της πεταλούδας.'' Μετά τη [[διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης]] συνέχισε να ζει και να εργάζεται στη Γαλλία όπου σκηνοθέτησεε το ντοκιμαντέρ ''Seule Georgie'' (1994) που το αλληγορικό ''Κλέφτες και Αμαρτωλοί'' (1996).
Το 1995 ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής στο 19ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας.
Το 2011 η ταινία του ''Σαντραπά'' <ref>{{Cite web|url=https://tvxs.gr/news/%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%B5%CE%BC%CE%AC/%CE%BF%CF%84%CE%AC%CF%81-%CE%B9%CE%BF%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B9-%C2%AB%CE%B7-%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%B1%C2%BB|title=tvxs.gr/news/Οτάρ Ιοσελιάνι/Σαντραπά|last=.}}</ref>επιλέχθηκε ως η Γεωργιανή συμμετοχή για την Καλύτερη ξενόγλωσση ταινία στα 84α [[Όσκαρ]], αλλά δεν έφτασε στην τελική λίστα.
Το 2011 ο Οτάρ Ιοσελιάνι έλαβε ένα βραβείο για τη συνολική προσφορά του - το βραβείο CineMerit στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μονάχου.
== Επιλεκτική φιλμογραφία ==
[[Αρχείο:PER10129 01.jpg|μικρογραφία|Ο Οτάρ Ιοσελιάνι το 1989]]
* 1970: იყო შაშვი მგალობელი, ''Ήταν ένας τραγουδιστής κότσυφας''
* 1970: ''Giorgobistve,'' ''Φυλλοροή''
* 1976: ''Pastorali, Παστοράλε''
* 1982: ''Lettre D'un Cinéaste - Sept Pièces Pour Cinéma Noir Et Blanc, Γράμμα Ενός Σκηνοθετή - Επτά Κομμάτια Για Ασπρόμαυρο Κινηματογράφο'' <ref>{{Cite web|url=http://www.tainiothiki.gr/el/tainies/383-gramma-enos-skinotheti-epta-kommatia-gia-aspromavro-kinimatografo|title=tainiothiki.gr/el/tainies/Γράμμα Ενός Σκηνοθέτη - Επτά Κομμάτια Για Ασπρόμαυρο Κινηματογράφο|last=.}}</ref>
* 1984: ''Les Favoris de la Lune,'' ''Οι Ευνοούμενοι του Φεγγαριού''
* 1989: ''Et la Lumiere Fut, Και εγέννετο φως''
* 1992: ''La chasse aux papillons, Το κυνήγι της πεταλούδας''
* 1996: ''Brigands, chapitre VII, Κλέφτες και Αμαρτωλοί''
* 1998: ''Adieu Plancher Des Vaches, Έχε Γεια Γλυκιά Στεριά''
* 2001: ''Lundi Matin, Δευτέρα Πρωί''
* 2006: ''Jardins en Automne, Οι Κήποι του Φθινοπώρου''
* 2009: შანტრაპა, ''Σαντραπά''
== Παραπομπές ==
<references />
{Authority control
}}
| |||