Λεόντιος ο Βυζάντιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 29:
Ομοίως και ο Λεόντιος ο "Ιεροσολυμίτης", υποστηρίζει ότι η φύση του ανθρώπου δεν είναι απλώς το σώμα του, ούτε απλώς η ψυχή του, ούτε το σύνολο της πρόσθεσης "ψυχή + σώμα", καθώς η θνητότητα δεν υπάρχει σε κανένα από τα δύο είδη καθ' εαυτό, αλλά σίγουρα υπάρχει στον άνθρωπο ως όλον. <ref>"...ούτε γαρ απλώς σώμα, ούτε μόνως ψυχή ο άνθρωπος λέγοιτο, φυσικού είδους λόγῳ• ούτε σώμα και ψυχή. το γάρ θνητόν εν ουδετέρῳ τώνδε είδει, εν δέ τῳ ανθρώπῳ σαφώς". (''Κατά των Μονοφυσιτών'' 4, ''PG'' 86 1772B). </ref> Ο Φρατσέας υποστηρίζει ότι η κατηγορία του ''θνητού'' του Λεοντίου "Ιεροσολυμίτη", που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο ως είδος, και που τον καθιστά ''είδος καινότερον'', σε σύγκριση με τη φύση της ψυχή και σε σύγκριση με τη φύση του σώματος δεν είναι παρά η αρνητική όψη της κατηγορίας της ''αλληλούχου ζωής'' του '''Λεοντίου Βυζαντίου'''. Περαιτέρω, ο '''Λεόντιος Βυζάντιος''' δίνει τον κάτωθι ορισμό : αποφαίνεται ότι η ψυχή του ανθρώπου είναι ουσία ασώματος και αυτοκίνητος. Παρομοίως, και ο Λεόντιος "Ιεροσολυμίτης" λέγει ότι ο άνθρωπος αποτελείται από ''ένθεον ψυχήν'' και από ''άψυχον σώμα''.<ref>''Κατά Μονοφυσιτών'' 33 ''PG'' 86, 1789 BD.</ref> Και εδώ, η ουσιώδης ταύτιση των δύο θεωρήσεων είναι προφανής.
Ο M. Richard προσπαθεί να θεμελιώσει την υπόθεση της διάκρισης των δύο διαφορετικών Λεοντίων προβάλλοντας και το ακόλουθο επιχείρημα : υποστηρίζει ότι ο μεν "Ιεροσολυμίτης" ασχολήθηκε εν εκτάσει στο πρώτο κεφάλαιο του συγγράμματος "Κατά Νεστοριανών" με το θέμα της ''σύνθεσης'' των δύο φύσεων του Χριστού, κάνοντας χρήση του όρου ''σύνθετος Χριστός'' και μιλώντας για την ''σύνθετη υπόστασή'' Του, ενώ από την άλλη ο '''Βυζάντιος''' δεν ασχολήθηκε με αυτές τις εκφράσεις, και μάλιστα, παρά το ότι ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός υποστήριξε τη χρήση τους.<ref>M. Richard, ''Leonce de Jerusalem et Leonce de Byzance'', ''MSR'' I, 1944, 35-88, σ. 58.</ref> Ο Φρατσέας όμως, αντικρούει το επιχείρημα του Richard παραθέτοντας ένα χωρίο από το σύγγραμμα "Επίλυσις", στο οποίο ο '''Λεόντιος Βυζάντιος''', απευθυνόμενος στους Μονοφυσίτες, διαμαρτύρεται για το ότι επιμένουν να ομιλούν για "μίαν φύσιν Χριστού σύνθετον", ενώ η προσηγορία ''Χριστός'' δεν δηλώνει φύση αλλά υπόσταση, στην οποία ''ορώνται'' οι φύσεις, και στις οποίες φύσεις ορίζεται το πρόσωπο. Παραθέτουμε μέρος του χωρίου (οι υπογραμμίσεις δικές μας) : «ει δέ το αποτέλεσμα, <u>ου Χριστού φύσιν αλλά μάλλον υπόστασιν τούτο είναι τε και καλείν πρεπωδέστατον·</u> είπερ η Χριστού φύσις, ου κατά το αυτό τῃ φύσει του Πατρός, καθ' ό τῃ φύσειτης μητρός, ουδέ κατά το αυτό τῃ φύσει της μητρός, καθ' ό τῃ φύσει του Πατρός ομοφυής είναι δύναται· πώς ουν <u>μίαν φύσιν καλείς, και ταύτην σύνθετον, της Χριστού προσηγορίας ου φύσιν αλλ' υπόστασιν σημαινούσης</u> περί ήν αι φύσεις ορώνται, και εν αίς το πρόσωπον αφορίζεται;...».<ref>"Επίλυσις", ''PG'' 86, 1925 Β.</ref> Καθίσταται σαφές ότι ο '''Λεόντιος Βυζάντιος''' απορρίπτει την έκφραση "μία φύσις του Χριστού σύνθετος" και προτείνει αντ' αυτής την έκφραση "μία υπόστασις Χριστού σύνθετος", και άρα δεν υφίσταται διαφοροποίηση με τον Ἱεροσολυμίτη".
== Υποσημειώσεις. ==
| |||