Θεόκλητος Πολυειδής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ επιμέλεια
Γραμμή 3:
 
Το έργο του «Οι χρησμοί του Αγαθάγγελου», που γράφτηκε περίπου το 1750, είχε τεράστια απήχηση στην αυλή της [[Αικατερίνη Β' της Ρωσίας|Αικατερίνης Β’]] στην Πετρούπολη και ενίσχυσε σημαντικά το φιλελληνισμό στις ευρωπαϊκές πόλεις, που ο ίδιος επισκέφθηκε. Ταυτόχρονα, «Οι χρησμοί του Αγαθάγγελου», τους οποίους πρώτος εξέδωσε ο Ρήγας Φεραίος, προώθησαν το επαναστατικό πνεύμα των υπόδουλων Ελλήνων, επειδή προέλεγαν τη μελλοντική απελευθέρωση του υπόδουλου Ελληνισμού<ref name=":1">{{Cite book|title = Ιστορία του Βόρειου Ελληνισμού|last = Βακαλόπουλος|first = Κ. Α|publisher = |year = |isbn = |location = |pages = 105-122}}</ref>. Θεωρείται ότι ίσως αποτελεί μια ύστατη υπόμνηση του οικουμενικού χαρακτήρα του Ελληνισμού.<ref>Μιχαλόπουλος Δημήτριος, ''Αγαθάγγελος. Από τη νοσταλγία της νίκης στο όραμα του σύγχρονου κόσμου''. Περιοδικό "Ευθύνη", 230, Φεβρ. 1991, σ. 56-60.</ref>
== Βιογραφία ==
 
== Βιογραφία ==
Γεννήθηκε στα τέλη του [[17ος αιώνας|17ου αιώνα]] πιθανόν στη [[Αδριανούπολη]] της Θράκης, από εύπορο πατέρα έμπορο, λαμβάνοντας το όνομα Θεόδωρος. Φοίτησε στην τοπική Σχολή του Ιωάννη Ζυγομαλά. Νέος εκάρη μοναχός στο Άγιο Όρος, στη [[Μονή Ιβήρων]], όπου χρημάτισε και ηγούμενος. Χειροτονήθηκε [[διάκονος]] το 1713 και [[πρεσβύτερος|ιερέας]] το 1719. Το [[1725]] προχειρίσθηκε [[αρχιμανδρίτης]], και ειδικότερα ονομάστηκε από το [[Οικουμενικό Πατριαρχείο]] ''μέγας αρχιμανδρίτης'', ''μέγας εκκλησιάρχης'' του Αγίου Όρους και [[Ιερά Μητρόπολις Πολυανής και Κιλκισίου|χωροεπίσκοπος Πολυανής και Βαρδάρων]] (Κεντρική Μακεδονία).
 
Ήδη την πενταετία 1719-1724 διετέλεσε εφημέριος στην ελληνική κοινότητα της [[Τοκάια]]<ref>για την πόλη βλ. λήμμα [[Tokaj]] σε αλλόγλωσσες Βικιπαίδειες</ref> στην [[Ουγγαρία]]. Το [[1731]] αποδήμησε, ως απεσταλμένος του Πατριαρχείου, στη [[Γερμανία]] και στη συνέχεια στη [[Ρωσία]] για ζητεία.<ref>«Ιόνιος Λόγος»- Τμήμα Ιστορίας, Ιόνιο Πανεπιστήμιο, τόμος Α' (Ελένη Αγγελομάτη-Τσουγκαράκη): ''{{efn|Η λέξη «ζητεία» ειδικά αναφερόμενη στο [[Οικουμενικό Πατριαρχείο]] δήλωνε καταρχήν όλα τα συνήθη δοσίματα που αυτό λάμβανε από το ποίμνιο και τους κληρικούς που βρίσκονταν στη δικαιοδοσία του και αποτελούσαν μέρος των εκκλησιαστικών εισοδημάτων.'<ref>«Ιόνιος Λόγος»- Τμήμα Ιστορίας, Ιόνιο Πανεπιστήμιο, τόμος Α' (Ελένη Αγγελομάτη-Τσουγκαράκη), σελ.247)</ref>.}}. Κατά τη διάρκεια των περιοδειών του στην Ευρώπη επισκέφτηκε την ισπανική [[Μινόρκα]], όπου επίσης υπηρέτησε δάσκαλος και εφημέριος. Συνολικά, ο Θεόκλητος ήρθε σε επαφή με τα ανά την Ευρώπη κοινωνικά, πολιτικά, διπλωματικά και θρησκευτικά τεκταινόμενα. Προβληματίστηκε για τις κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις της Μεταρρύθμισης και μελέτησε τα προβλήματα που ταλάνιζαν τον απόδημο ελληνισμό. Επιπρόσθετα, εξέταζε με ποιους τρόπους θα εμφυσούσε στους συμπατριώτες του τον πόθο για την ελευθερία.
 
Αποπειράθηκε, λοιπόν, να εμψυχώσει τους υπόδουλους Έλληνες μέσω επαλήθευσης παλαιών χρησμολογικών προφητειών για την ανασύσταση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Συνέγραψε τον '''[[Αγαθάγγελος (κείμενο)|Αγαθάγγελο]]''',<ref>{{efn|βλέπε αναλυτικά [http://www.imdlibrary.gr/index.php?option=com_flippingbook&view=book&id=240&catid=1%3A2010-05-31-05-02-15&tmpl=component&lang=en μελέτη του ΑΠΘ]</ref>}}, περιβόητο [[Προφητεία|προφητικό]] έργο, του οποίου το κείμενο κυκλοφόρησε, με μικρές παραλλαγές, ευρέως στον ελλαδικό χώρο, είτε ως φυλλάδιο (το διέδιδε και ο [[Ρήγας Φεραίος]]) είτε ως μικρό βιβλίο σε Αθήνα και Ερμούπολη (1837-38). Ο Πολυειδής τοποθετεί τους χρησμούς του στον 13ο αιώνα (1279), με συγγραφέα του έργου το πλαστό πρόσωπο του μοναχού [[Ιερώνυμος Αγαθάγγελος|Ιερώνυμου Αγαθάγγελου]] από τη [[Μεσσήνη]] της [[Σικελία]]ς. Ο τελευταίος αφηγείται, με χρησμούς, γεγονότα των ερχόμενων αιώνων, τα οποία γνωρίζει ο αυθεντικός συγγραφέας. Ως αποτέλεσμα, συναρπάζει τις λαϊκές μάζες, που γίνονται περισσότερο αισιόδοξες σχετικά με την πολυπόθητη ελευθερία. Έτσι, ο υποτιθέμενος μεταφραστής από τα λατινικά του προφητικού έργου, Θεόκλητος, μένει στη σκιά του Αγαθάγγελου.
 
Επέστρεψε προσωρινά στη [[Μακεδονία]], για να φύγει ξανά στις γερμανικές χώρες. Διέμεινε στη [[Δρέσδη]] (1741) και λίγο αργότερα εγκαταστάθηκε, μετά από πρόσκληση των κατοίκων, στη γειτονική [[Λειψία]], όπου ίδρυσε το πρώτο ορθόδοξο παρεκκλήσιο (τότε της Αγ. Τριάδος, τώρα του Αγ. Γεωργίου). Απεβίωσε το [[1754]] ή [[1759]] μάλλον στη Λειψία.
Γραμμή 17:
* Sacra Tuba Fidei Apostolicae, Sanctae, Oecumenicae ac Orthodoxae Graecanae Orientalis Ecclesiae Christi ([[1736]]).
 
==Υποσημειώσεις και παραπομπές==
== Παραπομπές ==
===Υποσημειώσεις===
{{notelist}}
== =Παραπομπές ===
<references />
 
==Πηγές==
* {{ Cite book |author = [[Ανδρόνικος Δημητρακόπουλος]] |title = Ορθόδοξος Ελλάς: ήτοι περί των Ελλήνων των γραψάντων κατά Λατίνων και περί των συγγραμμάτων αυτών | publisher = Τύποις Μέτζγερ και Βίττιγ | location = Εν Λειψίαι | year = 1872 |pages = 177-178 |url = http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/2/5/3/metadata-01-0001410.tkl |accessdate = 12 Δεκεμβρίου 2010}}
* {{ Cite book
| author = [[Ανδρόνικος Δημητρακόπουλος]]
| title = Ορθόδοξος Ελλάς: ήτοι περί των Ελλήνων των γραψάντων κατά Λατίνων και περί των συγγραμμάτων αυτών
| publisher = Τύποις Μέτζγερ και Βίττιγ
| location = Εν Λειψίαι
| year = 1872
| pages = 177-178
| url = http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/2/5/3/metadata-01-0001410.tkl
|accessdate = 12 Δεκεμβρίου 2010
}}
* Εγκυκλοπαίδεια «Δομή», τόμος ΙΓ΄ [http://www.ygeiaonline.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=44428:polyeidhs_ueoklhtos λήμμα:Πολυειδής, Θεόκλητος]
 
 
{{Μητροπολίτες Πολυανής}}