Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διαφωνία Κωνσταντίνου με τον Βενιζέλο για την απελευθέρωση της Θεσσαλονικης |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Αναιρέθηκε Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 18:
Η '''Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης''' πραγματοποιήθηκε στις 26 και 27 Οκτωβρίου 1912 με την είσοδο των ελληνικών στρατευμάτων στην πόλη έπειτα από τις νικηφόρες μάχες των [[Βασίλειο της Ελλάδας|Ελλήνων]] στα [[Μάχη των Γιαννιτσών|Γιαννιτσά]] και στο [[Μάχη του Σαραντάπορου|Σαραντάπορο]]. 20 Οκτωβρίου οι ελληνικές δυνάμεις υπό των εντολών του Βασιλιά Κωνσταντίνου, κατευθυνόταν στην Βόρεια Ήπειρο, προς απελευθέρωση αυτής. Μετά πο έντονη διαφωνία όμως του Ελευθέριου Βενιζέλου με τον Βασιλιά, επικράτησε η διαταγή του Πρωθυπουργού και τα Ελληνικά στρατεύματα οδηγήθηκαν προς απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, ωστε να προλάβουν την επέλαση των Βουλγάρων, οι οποίοι ενδιαφερόταν να καταλάβουν την πόλη και να έχουν πρόσβαση στο Αιγαίο. Μετά απο τις προαναφερόμενες μάχες τα Ελληνικά στρατεύματα κατέλαβαν την πόλη και ο [[Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας|Βασιλιάς Κωνσταντίνος]] έκανε θριαμβευτική είσοδο στην Θεσσαλονίκη. Ο [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανός]] στρατηγός της Θεσσαλονίκης, [[Χασάν Ταχσίν Πασάς]], παρέδωσε την πόλη στους [[Βασίλειο της Ελλάδας|Έλληνες]], άνευ όρων και μαζί με 25.000 αιχμαλώτους, με συμφωνία που υπεγράφη στο χωριό [[Γέφυρα Θεσσαλονίκης|Τοψίν]] (σημερινή Γέφυρα Θεσσαλονίκης).
Με αφορμή το ξέσπασμα του [[Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος|Α΄ Βαλκανικού Πολέμου]], με τις βαλκανικές χώρες να στρέφονται εναντίον των Οθωμανών, οι χώρες ξεκίνησαν την επεκτατική πορεία. Οι Έλληνες αφού κατάφεραν να προσαρτήσουν μεγάλο μέρος της Μακεδονίας προσέγγισαν την [[Θεσσαλονίκη]]. Τα ελληνικά στρατεύματα της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας πήραν εντολή από τον [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθέριο Βενιζέλο]] και τον [[Γεώργιος Α΄ της Ελλάδος|Βασιλιά Γεώργιο Α΄]] να κινηθούν ταχύτατα προς την Θεσσαλονίκη πριν φτάσουν οι Βουλγαρικές στρατιωτικές δυνάμεις, γιατί τότε η Μακεδονία αποτελούσε σημείο σύγκρουσης Ελλήνων και Βουλγάρων για την κυριαρχία στην περιοχή. Τα στρατεύματα της Θεσσαλίας, με εντολή του [[Γεώργιος Α΄ της Ελλάδος|Βασιλιά Γεωργίου Α΄]] κινήθηκαν βορειότερα και έπειτα από την [[Μάχη των Γιαννιτσών]] έφτασαν έξω από την Θεσσαλονίκη, ενώ τα στρατεύματα της Μακεδονίας κατευθύνθηκαν νοτιότερα, με εντολή του [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθερίου Βενιζέλου]] και ύστερα από την [[Μάχη του Σαρανταπόρου]] έφτασαν και αυτοί στην Θεσσαλονίκη
== Βιβλιογραφία ==
| |||