Προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσική Αυτοκρατορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Την ίδια ώρα, όμως, η ίδια προωθούσε τον ευνοούμενό της [[Σαχίν Γκιράι]], ο οποίος κατοικούσε στην αυλή της, για τη θέση αυτή. Όσο περνούσε ο χρόνος, η κυριαρχία του Ντεβλέτ γινόταν ολοένα και πιο ασταθής.<ref name="CT233">{{cite book | url=https://books.google.com/books?id=Qjwid7xcOPIC | title=The Crimean Tatars: Studies of Nationalities in the USSR | publisher=Hoover Press | author=Alan W. Fisher | year=1978 | pages=59–62 | isbn=0817966633}}</ref> Τον Ιούλιο του 1775 έστειλε αντιπροσωπεία στην [[Κωνσταντινούπολη]] προκειμένου να διαπραγματευτεί την προσάρτηση του Χανάτου της Κριμαίας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αυτή η ενέργεια συνιστούσε απείθεια προς τη Συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή, την οποία ζήτησε από τους Οθωμανούς να την αγνοήσουν. Ο διάσημος διπλωμάτης [[Αχμέντ Ρεσμί Εφέντι]], ο οποίος συνέβαλλε στη διατύπωση της συνθήκης, αρνήθηκε να παρέχει οποιαδήποτε βοήθεια στο Χανάτο προκειμένου να μην ξεκινήσει ένας ακόμα καταστροφικός πόλεμος με τη Ρωσία. Η Αικατερίνη έδωσε εντολή για εισβολή στην Κριμαία το Νοέμβριο του 1776. Οι δυνάμεις της απέκτησαν γρήγορα τον έλεγχο του [[Περεκόπ]] στο βορειότερο τμήμα της χερσονήσου. Τον Ιανουάριο του 1777, ο ευνοούμενος της Ρωσίας Σαχίν Γκιράι εισήλθε στην Κριμαία μέσω των Στενών του Κερτς, όπως ακριβώς έκανε και ο Ντεβλέτ. Ο Ντεβλέτ, συνειδητοποιώντας την επικείμενη ήττα, παραιτήθηκε και κατέφυγε στην Κωνσταντινούπολη. Έτσι, ο Σαχίν ορίστηκε ως Χαν ελεγχόμενος από τη Ρωσία, εξοργίζοντας τον μουσουλμανικό πληθυσμό της χερσονήσου.<ref name="GP223"/> Όταν άκουσε τα νέα, ο Οθωμανός Σουλτάνος [[Αμπντούλ Χαμίτ Α΄]] δήλωσε ότι «ο Σαχίν Γκιράι είναι εργαλείο. Ο στόχος των Ρώσων είναι να καταλάβουν την Κριμαία».<ref name="CT233" /> Ο Σαχίν, όντας μέλος του [[Οίκος των Γκιράι|Οίκου των Γκιράι]], επιχείρησε μια σειρά από μεταρρυθμίσεις για τον «εκσυγχρονισμό» του Χανάτου. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνεται η συγκεντροποίηση των εξουσιών στον Χαν, θεσμοθετώντας μια «αυτοκρατική» διακυβέρνηση, στα πρότυπα της Ρωσίας. Προηγουμένως, η εξουσία μοιραζόταν ανάμεσα στους ηγέτες των διάφορων φυλών, τους λεγόμενους [[Μπέης|μπέηδες]]. Επιχείρησε να εισάγει ένα κρατικό σύστημα φορολογίας, έναν κεντρικοποιημένο στρατό υποχρεωτικής θητείας και την αντικατάσταση του νομικού συστήματος του [[Μιλλέτ]] με τον [[Πολιτικός νόμος (νομικό σύστημα)|πολιτικό νόμο]].<ref name="CT223">{{cite book | url=https://books.google.com/books?id=Qjwid7xcOPIC | title=The Crimean Tatars: Studies of Nationalities in the USSR | publisher=Hoover Press | author=Alan W. Fisher | year=1978 | pages=62–66 | isbn=0817966633}}</ref> Αυτές οι ενέργειες, οι οποίες είχαν στόχο της διατάραξης του παλαιότερου οθωμανικού καθεστώτος, ήταν ιδιαίτερα αντιδημοφιλείς στον πληθυσμό της Κριμαίας.<ref name=23ee>{{cite book | url=https://books.google.com/books?id=aPwBhqF3dTkC | title=An Ottoman Statesman in War and Peace: Ahmed Resmi Efendi, 1700-1783 | publisher=Brill | author=Virginia H. Aksan | year=1995 | pages=174–175 | isbn=9004101160}}</ref>

=== Εξεγέρσεις της Κριμαίας (1777-82) ===

Με εντολή της Αυτοκράτειρας Αικατερίνης, ο Σαχίν επέτρεψε στους Ρώσους να κατοικήσουν στην Κριμαία, εξοργίζοντας ακόμα περισσότερο τους κατοίκους της. Μία ομάδα αυτών των εποίκων εγκαταστάθηκε στο Γενί Καλέ, το οποίο παρέμεινε υπό ρωσική επιρροή ύστερα από την εγκατάσταση του Σαχίν ως Χαν. Οι ντόπιοι κάτοικοι συνασπίστηκαν ώστε να προλάβουν τον ρωσικό εποικισμό, ξεκινώντας εξέγερση ενάντια στον Σαχίν. Ο ίδιος απέστειλε το νεοσύστατο στρατό του να καταστείλλει την εξέγερση, όμως αυτός εν τέλει τάχθηκε στο πλευρό των εξεγερμένων. Έτσι, η εξέγερση εξαπλώθηκε σε ολόκληρη τη χερσόνησο και οι δυνάμεις των εξεγερμένων έφτασαν μέχρι το [[Παλάτι του Μπαχτσισαράι]]. Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης, οι εξόριστοι Κριμαίοι άσκησαν πιέσεις στην οθωμανική κυβέρνηση να δράσει.<ref name="CT223"/> Υποκύπτοντας στις πιέσεις, η κυβέρνηση έστειλε στόλο στην Κριμαία κυρίως για να διαφυλαχτεί η Συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή. Ωστόσο, η Ρωσία έδρασε γρήγορα. Οι ρωσικές δυνάμεις έφτασαν στο Γενί Καλέ τον Φεβρουάριο του 1778, συντρίβοντας την εξέγερση πριν προλάβουν να φτάσουν οι Οθωμανοί. Όταν ο στόλος έφτασε τον Μάρτιο, δεν υπήρχαν αντάρτες ώστε να τους στηρίξουν. Ακολούθησε μια σύντομη σύγκρουση με το ρωσικό ναυτικό έξω από το Ακιτάρ (σημερινή [[Σεβαστούπολη]]), ωστόσο ο οθωμανικός στόλος τράπηκε σε φυγή. Ο Σαχίν αποκαταστάθηκε ως Χαν.<ref name="CT223"/> Εκδηλώθηκαν μικρής έκτασης συγκρούσης ανάμεσα στο οθωμανικό και στο ρωσικό ναυτικό μέχρι τον Οκτώβριο του 1778, οπότε και ο οθωμανικός στόλος επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη.<ref name=23ee/>