Μετεωρολογικά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μια σύνοψη των ''Μετεωρολογικών'' στην [[αραβική γλώσσα]], ηυπό τον τίτλο ''Al-Athar al-Ulwiyyah'' (الآثار العلوية), συντάχθηκε περί το 800 μ.Χ. από τον Αντιοχέα λόγιο [[Γιαχία Αντιόχειας|Γιαχία ιμπν αλ-Μπιτρίκ]] και κυκλοφορήθηκε πολύ στον μουσουλμανικό κόσμο κατά τους επόμενους αιώνες. Αυτή μεταφράσθηκε στη λατινική από τον [[Γεράρδος της Κρεμόνας|Γεράρδο της Κρεμόνας]] τον 12ο αιώνα, και με αυτή τη μετάφραση εισήλθε στον δυτικοευρωπαϊκό κόσμο του [[Σχολαστικισμός|μεσαιωνικού σχολαστικισμού]].<ref>Peter L. Schoonheim: ''Aristotle's Meteorology in the Arabico-Latin Tradition'', εκδ. Brill, Leiden 2000</ref> Αυτή η «παλαιά μετάφραση» (''vetus translatio'') ξεπεράσθηκε από τη βελτιωμένη και πλήρη που πραγματοποίησε ο [[Γουλιέλμος του Μέρμπεκε]], τη ''nova translatio'', που διαβάστηκε ευρύτατα, καθώς διασώζεται σε πολυάριθμα χειρόγραφα. Τα ''Μετεωρολογικά'' σχολιάσθηκαν έτσι από τον [[Θωμάς Ακινάτης|Θωμά Ακινάτη]] και τυπώθηκαν συχνά κατά την [[Αναγέννηση]].

Ο Αριστοτέλης αρχίζει το έργο με μια περίληψη όσων περιγράφηκαν σε ένα προηγούμενη πραγματεία του, το ''Περὶ Κόσμου'' (του οποίου ωστόσο η πατρότητα αμφισβητείται<ref>{{cite book|last=Bos|first=A.P.|authorlink= |year=2003|title=The soul and its instrumental Body: A Reinterpretation of Aristotle's Philosophy of Living Nature |publisher=Brill |location=Leiden |series=Brill's Studies in Intellectual History |volume=112|page=210 |isbn=9789004130166}}</ref>). Μεταξύ άλλων γράφει:

:''«...η κίνηση αυτών των σωμάτων είναι δύο ειδών: είτε από το κέντρο, είτε προς το κέντρο.»'' (339a14-15)

:''«Επομένως πρέπει να θεωρήσουμε το πυρ και τη γη και τα παρόμοιά τους στοιχεία ως τις υλικές αιτίες των φαινομένων αυτού του κόσμου (εννοώντας ως υλικές αυτές που υπόκεινται σε μεταβολή και επιδράσεις)...»'' (339a27-32)30