Σχίσμα του 1054: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Η άρση των αναθεμάτων εκ μέρους της Ρώμης εξ επόψεως κανονικού δικαίου: ουδέτερη γλώσσα: επεξεργασία γλώσσας που υποβιβάζει την σοβαρότητα του αναθέματος |
|||
Γραμμή 163:
===Η άρση των αναθεμάτων εκ μέρους της Ρώμης εξ επόψεως κανονικού δικαίου===
Βάσει του Ρωμαιοκαθολικού κανονικού δικαίου ο Πάπας Παύλος ήταν αρμόδιος για την άρση του αναθέματος, διότι αυτός ήταν ο διάδοχος του Λέοντας Θ' στο όνομα το οποίου αυτό επιβλήθηκε το 1054. Ακόμα και αν ο Ουμβέρτος αυθαιρέτως και αυτοβούλως ενήργησε, τότε και πάλι ο Πάπας ως ιεραρχικώς ανώτερος δικαιούται να άρει αυτό. Επίσης η αρμοδιότητά του πηγάζει και από το ότι οι διάδοχοι του Λέοντος
Η άρση περιορίζεται στον Κηρουλάριο και τους ''δύο συν αυτώ'' - άρα θεωρεί ότι η επιβολή του αφορούσε μόνον τους τρεις αυτούς - αλλά εμμέσως επεκτείνεται και στους ακολούθους αυτών. Η διατύπωση της άρσεως ''θέλομεν να απαλείψωμεν από της μνήμης της Εκκλησίας'' αντί του πιο συγκεκριμένου ''αίρομεν το ανάθεμα'' γεννά ερωτηματικά σχετικά με το αν έγινε άρση από τα συγκεκριμένα πρόσωπα. Η Ρωμαιοκαθολική άποψη επί του θέματος είναι πως από τη στιγμή που πεθαίνει ο αναθεματισμένος εξαλείφεται ταυτοχρόνως και ο αφορισμός. Για την Ορθόδοξη όμως πλευρά το ανάθεμα πρέπει να λυθεί με συγκεκριμένη τελετή ενώ ακόμα και το ρωμαϊκό λειτουργικό τυπικό προβλέπει ειδική ευχή απαλλαγής εκ του αναθέματος για τους πεθαμένους. Ο καθηγητής του Κανονικού Δικαίου [[Παναγιώτης Μπούμης]] επί του ζητήματος ότι «[...]η άρσις αυτή (τόσον ως προς τον αριθμόν των προσώπων, όσον και προς τον βαθμόν βεβαιότητος),παρουσιάζεται ασαφής ,αν όχι ε λ λ ι π ή ς (sic)»<ref>Παναγιώτης Μπούμης, Τα αναθέματα Ρώμης-Κωνσταντινουπόλεως και κανονικότης της άρσεως αυτών,Αθήναι 1980, σελ.142-151</ref>
| |||