Κόκκινη τρομοκρατία (Ελλάδα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

To μοτίβο της "ερυθράς τρομοκρατίας" υπήρχε ήδη από το 1944 στο λόγο των Ελλήνων αντικομμουνιστών, από τους οποίους προβλήθηκε ως μέρος της προπαγάνδας εναντίον των αντιπάλων τους,<ref name="Kousouris2">[https://books.google.gr/books?id=fVZHDwAAQBAJ&pg=PT95&lpg=PT95&dq=commission+Citrine+grece&source=bl&ots=KgiYppcFay&sig=ACfU3U0rcyOJwDXe634Om48tDIKPTK-zYQ&hl=el&sa=X&ved=2ahUKEwiSiPKohszvAhUM6OAKHfnKAn8Q6AEwC3oECAMQAw#v=onepage&q=commission%20Citrine%20grece&f=false Dimitris Kousouris, "L'histoire des procès des collaborateurs en Grèce (1944-1949)", Presses de l’Inalco, 10 Ιαν 2018, σ. 94]</ref> ενώ συναντάται σταθερά και σε δημόσιες ανακοινώσεις αξιωματικών των [[Τάγματα Ασφαλείας|Ταγμάτων Ασφαλείας]].<ref>{{harvnb|Κωστόπουλος|2005|p=[178]}}.</ref> Παρόμοια ήταν η αντιτρομοκρατική ρητορική των κατοχικών δυνάμεων.<ref name="Kousouris2" />

Το 5/42 διαλύθηκε μετά από οχτώ μήνες και ο Ψαρρός δολοφονήθηκε μαζί με δεκάδες αντάρτες του. Το 5/42 επιβίωσε για πολλούς μήνες δίπλα στις ανώτερες δυνάμεις του ΕΛΑΣ, και διαλύθηκε μετά από το εσωτερικό πραξικόπημα βασιλικών (π.χ [[Θύμιος Δεδούσης]]) στις τάξεις του.{{πηγή}} Στο [[συνέδριο του Λιβάνου]] το Μάιο του 1944 ο πρωθυπουργός της εξόριστης κυβέρνησης [[Γεώργιος Παπανδρέου|Γεώργιο Παπανδρέου]] κατηγόρησε το ΕΑΜ ότι σκόπευε να καταλάβει πραξικοπηματικά την εξουσία και έκανε λόγο για τρομοκράτηση των χωρικών της υπαίθρου και από τον ΕΛΑΣ,<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', τομ. ΙΣΤ΄, σελ. 83-84</ref> παραλληλίζοντας τη δράση του με εκείνη των [[Τάγματα Ασφαλείας|ταγμάτων ασφαλείας]].{{Πηγή|σχόλιο=14/09/2020}} Όταν με την [[Απελευθέρωση της Ελλάδας (1944)|απελευθέρωση]] οι εκπρόσωποι του ΕΑΜ διεκδίκησαν σημαντικό μερίδιο στην άσκηση της πολιτικής εξουσίας επικαλούμενοι την υποστήριξή τους από τη λαϊκή πλειοψηφία, οι αντίπαλοί τους υποστήριξαν πως η υποστήριξη αυτή ήταν πλαστή και οφειλόμενη στην προπαγάνδα και την τρομοκρατία.<ref>{{harvnb|Baerentzen|1984|p=157}}.</ref> Σύμφωνα με τον [[Ρίτσαρντ Κλογκ]], «αν και το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ δεν απέφευγε καθόλου την τρομοκρατία, το κίνημά του είχε μια γνήσια μαζική υποστήριξη», βασιζόμενο και στην υποστήριξη πολλών φιλελεύθερων, παρά την κομμουνιστική του κατεύθυνση, καθώς παρείχε απτά παραδείγματα μιας ελκυστικής προοπτικής, εξαιτίας της μέριμνάς του για τις ανάγκες και την ευημερία των αγροτικών πληθυσμών και των γυναικών, σε αντίθεση με την ιδιοτέλεια των παλαιών πολιτικών.<ref>{{harvnb|Clogg|2012|pp=219-221}}.</ref>