Κόκκινη τρομοκρατία (Ελλάδα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σύμφωνα με τον ιστορικό και υποστηρικτή της θεωρίας περί ''κόκκινης τρομοκρατίας'' [[Βάιος Καλογριάς|Βάιο Καλογριά]], η έναρξη εκτεταμένης δράσης στο πλαίσιο της ερυθρής τρομοκρατίας από το ΕΑΜ στη Μακεδονία ξεκίνησε τον Απρίλιο του 1943.<ref>Καλογριάς, 2015, σελ. 105</ref> Οι ηγέτες της αντιστασιακής ομάδας ΥΒΕ εκτελέστηκαν καθώς το ΕΑΜ θεωρούσε τον εαυτό του τη μοναδική "νόμιμη" αντιστασιακή ομάδα. Στα μέσα Απριλίου 1943 το ΕΑΜ προέβη σε συλλήψεις και εκτελέσεις στη [[Βουχωρίνα]] αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού με το αιτιολογικό ότι "δεν αντιστάθηκαν στους Ιταλούς" και ως "αντεπαναστάτες", χωρίς όμως να τους απαγγελθεί καμία κατηγορία για δωσίλογη δραστηριότητα.<ref>Καλογριάς, 2015, σελ. 103</ref> Αντίστοιχες εκτελέσεις πραγματοποίησε και στην περιοχή της Καστοριάς την ίδια εποχή.<ref>Καλογριάς, 2015, σελ. 103</ref> Οι εκτελέσεις μη κομμουνιστών είχαν πολιτικό κίνητρο. Την περίοδο Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 1944 εντάθηκε αυτή η δραστηριότητα, ενώ μέλη της ΠΑΟ (Δημήτριος Φρίκης, Δημήτριος Λεβαντίδης, Δημήτριος Μουτατσής) υπήρξαν θύματα απαγωγής από το ΕΑΜ, το οποίο τους μετέφερε σε ορεινή τοποθεσία και τους εκτέλεσε. Το ΕΑΜ προτιμούσε αυτή την πρακτική, δηλαδή την απαγωγή των θυμάτων του, την μεταφορά σε άγνωστο μέρος και την εκτέλεσή τους από πρόσωπα που ήταν άγνωστοι στα θύματα. Κατά τον Φεβρουάριο του 1944, όταν γερμανικά τμήματα μαζί με δωσίλογα στοιχεία εισέβαλαν στη βάση του ΕΑΜ στην Ποντοκερασιά ανακαλύφθηκε ομαδικός τάφος μη κομμουνιστών.<ref>Καλογριάς, 2015, σελ. 108</ref> Εκτελέσεις στη Μακεδονία πραγματοποίησε και η ΟΠΛΑ, όπως τριών μελών που υποστήριζαν το βρετανικό δίκτυο πληροφοριών στη Χαλκιδική για κινήσεις Γερμανών και Βουλγάρων στην Μακεδονία. Πιθανότατα εκτελέστηκαν με βάση υπόνοιες ότι δρούσαν εναντίον του ΕΑΜ.<ref>Καλογριάς, 2015, σελ. 108</ref>

 

Η [[μάχη του Φαρδύκαμπου]] το Φεβρουάριο του 1943 την ενίσχυση του ΕΑΜ σε όλη την επικράτεια και για τους κατακτητές επιβεβαίωσε την επιρροή του στο πληθυσμό της υπαίθρου.<ref>{{harvnb|Φραδέλλος|2007|174}}.</ref> Με την αντικατάσταση της δωσιλογικής κυβέρνησης Λογοθετόπουλου από την κυβέρνηση Ράλλη δύο μήνες αργότερα η αντιμετώπιση του αριστερού αντάρτικου αποτέλεσε κεντρικό στόχο των κατακτητών και σημαντικού τμήματος των παλαιών πολιτικών και του αστικού κόσμου.<ref>{{harvnb|Φραδέλλος|2007|173-174}}.</ref> Στο δεύτερο διάγγελμα του, το Μάιο, ο νέος κατοχικός πρωθυπουργός, [[Ιωάννης Ράλλης]], κατήγγειλε τρομοκρατία του ΕΑΜ στην ύπαιθρο και αργότερα υποστήριξε ότι οι επικείμενες αντιανταρτικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις δε θα στρέφονταν ενάντια σε φιλήσυχους πολίτες, αλλά σε αιμοσταγείς κομμουνιστές, που δεν είχαν δεχτεί να καταθέσουν τα όπλα και θα οδηγούνταν σε ειδικά στρατοδικεία που συγκροτήθηκαν.<ref>{{harvnb|Φραδέλλος|2007|p=175-6}}.</ref> To μοτίβο της "ερυθράς τρομοκρατίας" υπήρχε ήδη από το 1944 στο λόγο των Ελλήνων αντικομμουνιστών, από τους οποίους προβλήθηκε ως μέρος της προπαγάνδας εναντίον των αντιπάλων τους,<ref name="Kousouris2">[https://books.google.gr/books?id=fVZHDwAAQBAJ&pg=PT95&lpg=PT95&dq=commission+Citrine+grece&source=bl&ots=KgiYppcFay&sig=ACfU3U0rcyOJwDXe634Om48tDIKPTK-zYQ&hl=el&sa=X&ved=2ahUKEwiSiPKohszvAhUM6OAKHfnKAn8Q6AEwC3oECAMQAw#v=onepage&q=commission%20Citrine%20grece&f=false Dimitris Kousouris, "L'histoire des procès des collaborateurs en Grèce (1944-1949)", Presses de l’Inalco, 10 Ιαν 2018, σ. 94]</ref> ενώ συναντάται σταθερά και σε δημόσιες ανακοινώσεις αξιωματικών των [[Τάγματα Ασφαλείας|Ταγμάτων Ασφαλείας]].<ref>{{harvnb|Κωστόπουλος|2005|p=[178]}}.</ref> Παρόμοια ήταν η αντιτρομοκρατική ρητορική των κατοχικών δυνάμεων.<ref name="Kousouris2" />