34.203
επεξεργασίες
επέκταση από αγγλική, ρωσική κ ιαπωνική βίκι
(Αναίρεση έκδοσης 8834060 από τον 2A02:587:6E1A:D600:C046:AC7:2DB9:3EA4 (Συζήτηση) Εσύ ξέρεις; Τα νησιά ανήκουν στη Ρωσία αλλά διεκδικούνται από την Ιαπωνία) Ετικέτα: Αναίρεση |
(επέκταση από αγγλική, ρωσική κ ιαπωνική βίκι) |
||
|
{{coord|44|07|N|145|51|E|type:island|display=title}}
{{Νησί
| όνομα
| τοπωνύμιο
| εικόνα
| λεζάντα
| χάρτης
| συντεταγμένες
| τοποθεσία
| αρχιπέλαγος
| σύμπλεγμα
| αριθμός_νησιών
| μεγαλύτερα_νησιά
| ακτογραμμή
| έκταση
| χερσαία_έκταση
| υψηλότερη_κορυφή
| υψόμετρο
| χώρες
| όνομαδιαίρεσης1
| διαίρεση1
| όνομαδιαίρεσης2
| διαίρεση2
| όνομαδιαίρεσης3
| διαίρεση3
| όνομαδιαίρεσης4
| διαίρεση4
| όνομαδιαίρεσης5
| διαίρεση5
| πληθυσμός
| ημ.απογραφής
| πυκνότητα
| εθνικότητες
| ιστότοπος
}}
Το '''Κουνασίρ''' ([[Ρωσική γλώσσα|ρωσικά]]: ''Кунаши́р'', [[Ιαπωνική γλώσσα|ιαπωνικά]]: ''国後島, Kunashiri-tō'') είναι ένα [[νησί]] και ειδικότερα το τρίτο μεγαλύτερο νησί, σε έκταση, των [[Κουρίλες|Κουρίλων νήσων]] μετά το [[Ιτουρούπ]] και το [[Παραμουσίρ]]. Έχει έκταση 1.490 [[τετραγωνικό χιλιόμετρο|τ.χλμ.]] και 7.800 κατοίκους (2002). Πρωτεύουσα του νησιού είναι το Γιούζνο-Κουρίλσκ με 5.832 κατοίκους (2010).
Το Κουνασίρ, μαζί με τα [[Ιτουρούπ]], [[Σικοτάν]] καθώς και τις νησίδες Χαμπομάι,
==Ιστορία==
Οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού ήταν οι [[Αϊνού]].
Το 1643 ο ολλάνδος γεωγράφος Μάαρτεν Χέριτς (Maarten Gerritsz Vries) της [[Ολλανδική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών|Ολλανδικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών]] επισκέφτηκε τις Νότιες Κουρίλες,<ref name="вкр">[http://www.vokrugsveta.ru/vs/article/174 Покорение мохнатых]{{ru}}</ref> το Κουνασίρ, το [[Ιτουρούπ]] (το οποίο ονόμασε «Στάτεν Άιλαντ» (Staten Island)) και το [[Ουρούπ]] όπου συνάντησε τους Αϊνού και το οποίο ονόμασε «Κόμπανι Άιλαντ» (Company Island) και τα διεκδίκησε για την [[Ολλανδία]].
Το 1754 οι [[Σαμουράι#Οι Νταΐμιο|Νταΐμιο]] (φεουδάρχες άρχοντες) του Ματσούμαε ίδρυσαν στο νότιο άκρο του Κουνασίρ έναν οικισμό αλιείας και εμπορίου (国 後 場所, Kunashiri-basho).<ref>戸祭由美夫『絵図に見る幕末の北辺防備：五稜郭と城郭・陣屋・台場』古今書院、2018年、71頁（Tomatsuri Yumio, ''Japanese Military Architectures around the Coast of Yezo Province in the Nineteenth Century'', (Tokyo: Kokon Shoin Publishers Ltd), p.71. {{ISBN|9784772220248}}）</ref> Η διοίκηση αυτού του οικισμού βρίσκονταν στο Tomari (σημερινό Γκολόβνινο) και η περιοχή αλιείας και εμπορίου κάλυπτε τα νησιά Κουνασίρ, Ιτουρούπ και Ουρούπ.
Το 1789 στο Κουνασίρ και στο [[Χοκάιντο]] έλαβε μέρος η μάχη Menashi-Kunashiri στην οποία οι Αϊνού εξεγέρθηκαν εναντίον των Ιαπωνών εμπόρων και αποίκων.
Το 1811 ο Ρώσος πλοηγός [[Βασίλι Γκολόβνιν]] (Vasily Golovnin) προσπάθησε να χαρτογραφήσει και να εξερευνήσει το νησί, αλλά συνελήφθη από τις ιαπωνικές αρχές και πέρασε δύο χρόνια στη φυλακή.
Την 1η Σεπτεμβρίου του 1945, ή μία ημέρα πριν από την υπογραφή των εγγράφων παράδοσης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στις 2 Σεπτεμβρίου του 1945, σύμφωνα με τις αποφάσεις που ελήφθησαν στη [[Διάσκεψη της Γιάλτας]], η [[Σοβιετική Ένωση]] κατέλαβε τις [[Κουρίλες|Κουρίλες Νήσους]]. Αυτό συνέβη αφότου η Σοβιετική Ένωση αποκήρυξε το Σοβιετικοϊαπωνικό Σύμφωνο Ουδετερότητας τον Απρίλιο του 1945 και κήρυξε πόλεμο στην Ιαπωνία στις 9 Αυγούστου του 1945 (επισήμως, το ίδιο το σύμφωνο παρέμεινε σε ισχύ μέχρι τις 13 Απριλίου του 1946). Αν και η Ιαπωνία συμφώνησε μετά από διαβουλεύσεις να παραχωρήσει τις αξιώσεις της σε ολόκληρη την αλυσίδα των νησιών, συμπεριλαμβανομένων των Βόρειων Εδαφών ως μέρος της Συνθήκη του Σαν Φρανσίσκο το 1951,<ref>[https://treaties.un.org/doc/Publication/UNTS/Volume%20136/volume-136-I-1832-English.pdf No. 1832. TREATY 1 OF PEACE WITH JAPAN. SIGNED AT SAN FRANCISCO, ON 8 SEPTEMBER 1951]{{en}}</ref> η ιαπωνική κυβέρνηση ισχυρίζεται από τη δεκαετία του 1960 ότι τα νότια νησιά δεν ήταν μέρος των παραδιδόμενων Κουρίλων Νήσων.
== Παραπομπές ==
<references />
{{Authority control}}
{{Ρωσίας γεωγραφία-επέκταση}}
| |||