Λεόντιος ο Βυζάντιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Για να αντιληφθούμε όμως ευκρινέστερα την προαναφερθείσα στην προηγούμενη παράγραφο άποψη του M. Richard, χρειάζεται να κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στην περίοδο πριν τη Σύνοδο της Χαλκηδόνας (451). Μετά τη συμφωνία που είχε επιτευχθεί ανάμεσα στους εκπροσώπους των δύο μεγάλων θεολογικών σχολών (Αντιοχείας και Αλεξανδρείας) στα πλαίσια του ''Όρου των Διαλλαγών'', οι χριστολογικές απόψεις των λιγότερο μετριοπαθών από αυτούς δεν έπαψαν να αποκλίνουν και το βασικό πρόβλημα, που ήταν η σύγχυση των όρων ''πρόσωπο'' και ''υπόσταση'' παρέμενε. Έτσι, η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος (Σύνοδος της Χαλκηδόνας) ήρθε το 451 για να καταδικάσει κάθε μονοφυσιτική από τη μία και κάθε ακραία δυοφυσιτική από την άλλη απόκλιση. Υπήρχε από τη μία ο Μονοφυσιτισμός, που υποστήριζε ότι καθόσον στο πρόσωπο του Χριστού υπάρχουν δύο φύσεις, θα έπρεπε να υπάρχουν και δύο πρόσωπα, και δεδομένου ότι αυτό είναι άτοπο, πρέπει να δεχθούμε πως η ανθρώπινη φύση αφομοιώθηκε -χωρίς να εξαλειφθεί- από τη θεϊκή.[https://el.orthodoxwiki.org/%CE%94%CE%84_%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%A3%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%82] Και από την άλλη υπήρχαν εκείνοι οι Αντιοχειανοί θεολόγοι, οι οποίοι προέβαλλαν τα έργα του Θεοδώρου Μοψουεστίας και του Διοδώρου Ταρσού, προκειμένου να επιτύχουν την αναίρεση της καταδίκης των έργων του Νεστορίου, του οποίου άλλωστε οι Χριστολογικές απόψεις ήταν μετριοπαθέστερες από εκείνες των Θεοδώρου και Διοδώρου. Αυτό λοιπόν, που ο Richard υποστηρίζει είναι ότι ο β΄ και γ΄ ''Λόγος'', δηλαδή τα συγγράμματα, ''Κατά των Αφθαρτοδοκητών'' και ''Φωρά και θρίαμβος υπέρ Νεστοριανών'' του '''Λεοντίου''', ενώ υποτίθεται ότι καταπολεμούν αιρετικούς που είχαν τεθεί εκτός Εκκλησίας, στην πραγματικότητα αυτό το κάνουν προσχηματικά, ενώ κατά βάθος ασκούν πολεμική εναντίον των χαλκηδονίων Ορθοδόξων, για τους οποίους ο '''Λεόντιος''' πίστευε ότι είναι ένοχοι λόγω του ότι συμφώνησαν με την αίρεση του Νεστορίου και του Θεοδώρου Μοψουεστίας. Κατά τον Richard δηλαδή, όταν ο '''Λεόντιος''' καταπολεμά τις χριστολογικές απόψεις του Θεοδώρου Μοψουεστίας σ' αυτά τα δύο βιβλία, στην πραγματικότητα ασκεί πολεμική στους χαλκηδονίους Ορθοδόξους, για τους οποίους θεωρεί ότι προσχώρησαν στην αίρεσή του. Σχετικά με το σύγγραμμα ''Κατά των Αφθαρτοδοκητών'', ο Richard γράφει ότι σκοπός του δεν ήταν το να επαναφέρει στην Ορθοδοξία κάποιους πλανεμένους, αλλά το να αποδώσει σε κάποιους θεωρούμενους ως ενόχους (εννοεί χαλκηδονίους), μία πλάνη την οποία δεν είχαν (εννοεί τον Νεστοριανισμό).<ref>Richard, ''Léonce origéniste?'', 40-41. </ref>

 

 

== Υποσημειώσεις. ==