Ελευθέριος Βενιζέλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) |
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) |
||
Γραμμή 87:
== Πρώιμα χρόνια ==
Γεννήθηκε στο χωριό [[Μουρνιές]], κοντά στην πόλη των [[Χανιά|Χανίων]], στις 23 Αυγούστου 1864 και ήταν το πέμπτο παιδί{{Ref_label|I|i|none}} του Κυριάκου Βενιζέλου{{Ref_label|II|ii|none}}, εμπόρου, και της [[Στυλιανή Πλουμιδάκη|Στυλιανής Πλουμιδάκη]], η οποία καταγόταν από το χωριό [[Θέρισο Χανίων|Θέρισο]].<ref name="TA0">[http://www.patris.gr/articles/176153?PHPSESSID=#.WDgS39V97IU 'Τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή του Ελευθέριου Βενιζέλου'], Εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ, 18/3/2010</ref> Πρώτος του ξάδερφος ήταν ο [[
Το 1889 σε νεαρή ηλικία αποφάσισε να θέσει υποψηφιότητα ως αντιπρόσωπος της περιφέρειας Κυδωνίας στις Εκλογές για την Κρητική Βουλή, στις οποίες και εξελέγη<ref>[[#Μακρ|Μακράκη]], σελ. 234.</ref> με το Κόμμα των Φιλελευθέρων. Στις ίδιες εκλογές εξελέγησαν και αρκετοί συνεργάτες του από την εφημερίδα σχηματίζοντας μια άτυπη ομάδα που έγινε γνωστή<ref name="Μακρ233">[[#Μακρ|Μακράκη]], σελ. 233.</ref> με το όνομα ''Λευκορίτες''. Λόγω της τεταμένης πολιτικής κατάστασης που επικρατούσε στην Κρήτη με την επανάσταση μέρους των πληθυσμών της Κρήτης, στις αρχές Οκτωβρίου του 1889 ο Βενιζέλος με στενούς συνεργάτες και φίλους διέφυγε, με την βοήθεια του Άγγλου προξένου Μπιλιότι ''(Bilioti)'', στην Αθήνα. Έναν μήνα αργότερα ο Σακίρ Πασά ανέστειλε τα κυριότερα προνόμια που είχαν παραχωρηθεί στους Χριστιανούς με την [[Σύμβαση της Χαλέπας]] και άλλαξε τις διατάξεις για την εκλογή αντιπροσώπων στη Βουλή. Ο Βενιζέλος τάχθηκε<ref>[[#Gibb|Gibbons]], σελ. 44.</ref> υπέρ της αποχής από τις Εκλογές μέχρι να αρθούν οι αυθαιρεσίες της οθωμανικής διοίκησης. Μετά την χορήγηση αμνηστίας, ο Βενιζέλος επέστρεψε στα Χανιά, όπου και νυμφεύθηκε το 1890 με την Μαρία Ελευθερίου - Κατελούζου, επιλέγοντας να κατοικήσουν στο [[Οικία - Μουσείο Ελευθερίου Βενιζέλου|οικογενειακό σπίτι της Χαλέπας]]. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα παρέμεινε εκτός πολιτικής απασχολούμενος από την οικογένεια και την δουλειά. Το 1895 συνεργάστηκε με την εφημερίδα «Αυγή», του Κωνσταντίνου Φούμη και του [[Ιωάννης Καψάλης|Ιωάννη Καψάλη]]. Στην Επανάσταση που ξέσπασε λίγο αργότερα υπό την καθοδήγηση της Επιτροπής, Πρόεδρος της οποίας ήταν ο [[Μανούσος Κούνδουρος]], και με κύριο αίτημα την αυτονομία, ο Βενιζέλος αντιτάχθηκε καθώς θεωρούσε ότι οι περιστάσεις δεν ευνοούσαν τέτοιου είδους κινήσεις.<ref>[[#Μακρ|Μακράκη]], σελ. 303.</ref> Για την στάση του αυτή κατηγορήθηκε από συντηρητικούς που ζήτησαν να προσαχθεί σε δίκη.<ref>[[#Dakin|Dakin]], σελ. 229.</ref>
|