Ελευθέριος Βενιζέλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 87:
 
== Πρώιμα χρόνια ==
Γεννήθηκε στο χωριό [[Μουρνιές]], κοντά στην πόλη των [[Χανιά|Χανίων]], στις 23 Αυγούστου 1864 και ήταν το πέμπτο παιδί{{Ref_label|I|i|none}} του Κυριάκου Βενιζέλου{{Ref_label|II|ii|none}}, εμπόρου, και της [[Στυλιανή Πλουμιδάκη|Στυλιανής Πλουμιδάκη]], η οποία καταγόταν από το χωριό [[Θέρισο Χανίων|Θέρισο]].<ref name="TA0">[http://www.patris.gr/articles/176153?PHPSESSID=#.WDgS39V97IU 'Τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή του Ελευθέριου Βενιζέλου'], Εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ, 18/3/2010</ref> Πρώτος του ξάδερφος ήταν ο [[ΧαραλάμποςΧαράλαμπος Πλουμιδάκης]]. Μεγάλωσε στα Χανιά αλλά λόγω διώξεων του πατέρα του από την [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|οθωμανική]] διοίκηση πέρασε μέρος των παιδικών του χρόνων στα [[Κύθηρα]] και την [[Ερμούπολη]]. Περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές<ref>[[#Μακρ|Μακράκη]], σελ. 168.</ref> του στα [[Χανιά]], στο λύκειο Αντωνιάδη στην [[Αθήνα]] και στο Δημόσιο Γυμνάσιο Αρρένων Σύρου στην Ερμούπολη, απ´ όπου αποφοίτησε, και εργάστηκε στο κατάστημα του πατέρα του. Αν και ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε πρόθεση να συνεχίσει τις σπουδές του, ο πατέρας του επέλεξε να τον τοποθετήσει στο κατάστημά του με σκοπό να το αναλάβει. Ύστερα από παρέμβαση του τότε γενικού προξένου της Ελλάδας στα Χανιά, [[Γεώργιος Ζυγομαλάς|Γεωργίου Ζυγομαλά]] , ο Κυριάκος πείστηκε να τον στείλει στην Αθήνα για ανώτερες σπουδές. Το 1881 εγγράφηκε στη [[Τμήμα Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών|Νομική σχολή]] του [[Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστημίου Αθηνών]], απ´όπου αποφοίτησε<ref>[[Ελευθέριος Βενιζέλος#Μακρ|Μακράκη]], σελ. 143–144.</ref> το 1887. Αφού προσπάθησε ανεπιτυχώς να εκλεγεί δις εφέτης, άνοιξε δικηγορικό γραφείο καταφέρνοντας σε μικρό χρονικό διάστημα να διακριθεί. Το 1888 ανέλαβε<ref>[[#Μακρ|Μακράκη]], σελ. 195.</ref> μαζί με τους [[Χαράλαμπος Πωλογεωργάκης|Χαράλαμπο Πωλογεωργάκη]], [[Κωνσταντίνος Φούμης|Κωνσταντίνου Φούμη]] και [[Ιάκωβος Μοάτσος|Ιάκωβο Μοάτσο]] την αρχισυνταξία και την έκδοση της εφημερίδας «[[Λευκά Όρη (εφημερίδα)|Λευκά Όρη]]», η οποία ανήκε στον γαμπρό του, [[Κωστής Μητσοτάκης|Κωστή Μητσοτάκη]]. Από αυτήν αποχώρησε λίγους μήνες αργότερα για προσωπικούς λόγους.
 
Το 1889 σε νεαρή ηλικία αποφάσισε να θέσει υποψηφιότητα ως αντιπρόσωπος της περιφέρειας Κυδωνίας στις Εκλογές για την Κρητική Βουλή, στις οποίες και εξελέγη<ref>[[#Μακρ|Μακράκη]], σελ. 234.</ref> με το Κόμμα των Φιλελευθέρων. Στις ίδιες εκλογές εξελέγησαν και αρκετοί συνεργάτες του από την εφημερίδα σχηματίζοντας μια άτυπη ομάδα που έγινε γνωστή<ref name="Μακρ233">[[#Μακρ|Μακράκη]], σελ. 233.</ref> με το όνομα ''Λευκορίτες''. Λόγω της τεταμένης πολιτικής κατάστασης που επικρατούσε στην Κρήτη με την επανάσταση μέρους των πληθυσμών της Κρήτης, στις αρχές Οκτωβρίου του 1889 ο Βενιζέλος με στενούς συνεργάτες και φίλους διέφυγε, με την βοήθεια του Άγγλου προξένου Μπιλιότι ''(Bilioti)'', στην Αθήνα. Έναν μήνα αργότερα ο Σακίρ Πασά ανέστειλε τα κυριότερα προνόμια που είχαν παραχωρηθεί στους Χριστιανούς με την [[Σύμβαση της Χαλέπας]] και άλλαξε τις διατάξεις για την εκλογή αντιπροσώπων στη Βουλή. Ο Βενιζέλος τάχθηκε<ref>[[#Gibb|Gibbons]], σελ. 44.</ref> υπέρ της αποχής από τις Εκλογές μέχρι να αρθούν οι αυθαιρεσίες της οθωμανικής διοίκησης. Μετά την χορήγηση αμνηστίας, ο Βενιζέλος επέστρεψε στα Χανιά, όπου και νυμφεύθηκε το 1890 με την Μαρία Ελευθερίου - Κατελούζου, επιλέγοντας να κατοικήσουν στο [[Οικία - Μουσείο Ελευθερίου Βενιζέλου|οικογενειακό σπίτι της Χαλέπας]]. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα παρέμεινε εκτός πολιτικής απασχολούμενος από την οικογένεια και την δουλειά. Το 1895 συνεργάστηκε με την εφημερίδα «Αυγή», του Κωνσταντίνου Φούμη και του [[Ιωάννης Καψάλης|Ιωάννη Καψάλη]]. Στην Επανάσταση που ξέσπασε λίγο αργότερα υπό την καθοδήγηση της Επιτροπής, Πρόεδρος της οποίας ήταν ο [[Μανούσος Κούνδουρος]], και με κύριο αίτημα την αυτονομία, ο Βενιζέλος αντιτάχθηκε καθώς θεωρούσε ότι οι περιστάσεις δεν ευνοούσαν τέτοιου είδους κινήσεις.<ref>[[#Μακρ|Μακράκη]], σελ. 303.</ref> Για την στάση του αυτή κατηγορήθηκε από συντηρητικούς που ζήτησαν να προσαχθεί σε δίκη.<ref>[[#Dakin|Dakin]], σελ. 229.</ref>