Αμερικανικός κινηματογράφος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017
Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017
Γραμμή 86:
Ταυτόχρονα, συνήθως θα μπορούσε κανείς να μαντέψει ποιο στούντιο έφτιαξε ποια ταινία, κυρίως λόγω των ηθοποιών που εμφανίστηκαν σε αυτήν. Η MGM, για παράδειγμα, ισχυρίζονταν ότι διέθεται «περισσότερα αστέρια από ό, τι υπάρχουν στον ουρανό». Κάθε στούντιο είχε το δικό του στιλ και τις χαρακτηριστικές πινελιές που του έδιναν τη δυνατότητα να το γνωρίζουμε - ένα χαρακτηριστικό που σπάνια υπάρχει σήμερα.
 
Για παράδειγμα, η [[ΣειρήναΗ σειρήνα της Μαρτινίκα]] (To Have and Have Not) (1944) είναι διάσημη όχι μόνο για το πρώτο ζεύγος των ηθοποιών Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ (1899–1957) και Λορίν Μπακόλ (1924–2014), αλλά επειδή γράφτηκε από δύο μελλοντικούς νικητές του Βραβείου [[Νόμπελ Λογοτεχνίας]]: τον [[Έρνεστ ΧέμινγουειΧέμινγουεϊ]] (1899–1961), ο οποίος ήταν ο συγγραφέας του μυθιστορήματος στο οποίο βασίστηκε το σενάριο και ο [[Γουίλιαμ Φώκνερ]] (1897–1962), ο οποίος εργάστηκε στην προσαρμογή του σεναρίου για την ταινία.
 
Μετά την κυκλοφορία του The Jazz Singer το 1927, η [[Warner Bros.]] απέκτησε τεράστια επιτυχία και κατάφερε να αποκτήσουν τη δική της αλυσίδα από κινηματογραφικές αίθουσες, αφού αγόρασε το Stanley Theaters και τις First National Productions το 1928. Η MGM είχε επίσης ιδιοκτησία των Teater Loews από τη δημιουργία του το 1924 και η Fox Film Corporation ανήκε επίσης στο Fox Theatre. Η RKO (μια συγχώνευση του 1928 μεταξύ των Keith-Orpheum Theatres και της Radio Corporation of America<ref>{{cite web|url=http://home.earthlink.net/~hdtv/History/RKOGeneral/RKOPictures.html|title=Thumbnail History of RKO Radio Pictures|work=earthlink.net|access-date=June 19, 2007|archive-url=https://web.archive.org/web/20050912042450/http://home.earthlink.net/~hdtv/History/RKOGeneral/RKOPictures.html|archive-date=September 12, 2005|url-status=dead}}</ref>) απάντησε επίσης στο μονοπώλιο της Western Electric / ERPI για την εισαγωγή του ήχου σε ταινίες και ανέπτυξε τη δική τους μέθοδο, γνωστή ως Photophone, για να βάλει τον ήχο σε δικές της ταινίες.<ref name="britannica1" />