Λεόντιος ο Βυζάντιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ερχόμενοι στον τρίτο ''Λόγο'', ο Richard για να υποστηρίξει την προαναφερθείσα στην προηγούμενη ενότητα θέση του, εκφράζει την άποψη ότι το γεγονός πως και πάλι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα έντιμο έργο -αφού ο στόχος της πολεμικής του είναι άλλος από αυτόν που προσχηματικά προβάλλεται- αποδεικνύεται από το ότι ο '''Λεόντιος''', στην πολεμική του εναντίον του Θεοδώρου Μοψουεστίας, δεν χρησιμοποιεί κανένα από τα συγγράμματα του Θεοδώρου, ούτε καν το ''Περί της Ενανθρωπήσεως'', παρά μόνο μερικά ανθολόγια νοθευμένα από Απολιναριστές. Όμως ο Fr. A. Sullivan απέδειξε και το άτοπο του ισχυρισμού περί απολιναριστικής καταγωγής του ανθολογίου του '''Λεοντίου''' και την γνησιότητα των αποσπασμάτων των έργων του Θεοδώρου Μοψουεστίας που ο '''Λεόντιος''' χρησιμοποιεί για να υποστηρίξει τις θέσεις του. Ο Φρατσέας από την άλλη, υποστηρίζει ότι ο συντάκτης του αυτοκρατορικού διατάγματος του Ιουστινιανού του 533 εναντίον του Ωριγένη, συνέταξε το κείμενο αντιγράφοντας ή χρησιμοποιώντας τον εν θέματι ''Λόγο'' του '''Λεοντίου'''. Πρόκειται για το διάταγμα του Ιουστινιανού με το οποίο επισημοποιήθηκε η χρήση της χριστολογικής διατύπωσης "Ένα της αγίας Τριάδος (πεπονθέναι σαρκί)", η οποία πρωτοδιατυπώθηκε από τον άγιο Κύριλλο Αλεξανδρείας.<ref>Φρατσέας σ. 196.</ref> Το γεγονός ότι η έκφραση αυτή απουσιάζει από το ''Φωρά και θρίαμβος υπέρ Νεστοριανών'' αποδεικνύει ότι δεν είναι ο '''Λεόντιος''' αυτός που χρησιμοποίησε το κείμενο του διατάγματος για να συντάξει τον ''Λόγο'' του, αφού σ' αυτήν την περίπτωση δεν θα παρέλειπε να αναφερθεί στην εν λόγω διατύπωση, αλλά το αντίθετο, πράγμα που σημαίνει ότιοότι ο ''Λόγος'' αυτός συνεγράφη πριντοπριν το 533.