Λυκική γλώσσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η λυκιακή ήταν [[Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες|ινδοευρωπαϊκή γλώσσα]], στη [[Λουβική γλώσσα|λουβική]] υποομάδα των [[Γλώσσες της Ανατολίας|γλωσσών της Ανατολίας]]. Η λουβική υποομάδα περιλαμβάνει επίσης τη σφηνοειδή και ιερογλυφική λουβική, [[Καρική γλώσσα|καρική]], [[Σιδητική γλώσσα|σιδητική]] και [[Πισιδική γλώσσα|πισιδική]].<ref>Adiego (2007) page 763.</ref> Οι προ-αλφαβητικές μορφές της λουβικής επεκτάθηκαν στην [[Εποχή του Ορείχαλκου|Ύστερη Εποχή του Χαλκού]] και προηγήθηκαν της πτώσης της [[Χετταίοι|αυτοκρατορίας των Χετταίων]]. Εξαφανίστηκαν περίπου την εποχή των νεοχεττιτικών κρατών στη νότια Ανατολία (και τη [[Συρία]])· επομένως, τα μέλη της υποομάδας της Εποχής του Σιδήρου είναι τοπικές θυγατρικές γλώσσες της λουβικής.

 

 

Η λυκιακή είναι γνωστή από μερικές αρκετά εκτενείς επιγραφές. Από αυτές, οι μελετητές έχουν εντοπίσει τουλάχιστον δύο διαλέκτους. Η μία θεωρείται η πρότυπη λυκιακή, που ονομάζεται επίσης Λυκιακή Α´· η άλλη, η οποία πιστοποιείται στην πλευρά Δ της στήλης της [[Ξάνθος|Ξάνθου]], ονομάζεται Λυκιακή Β´ ή [[Μιλυακή γλώσσα|Μιλυακή]], χωρισμένη από τις γραμματικές ιδιαιτερότητές της. Η λυκιακή είχε το [[Λυκιακό αλφάβητο|δικό της αλφάβητο]], το οποίο ήταν στενά συνδεδεμένο με το [[ελληνικό αλφάβητο]], αλλά περιελάμβανε τουλάχιστον έναν χαρακτήρα δανεισμένο από την Καρική καθώς και χαρακτήρες κατάλληλους για τη γλώσσα. Οι λέξεις χωρίζονταν συχνά με δύο τελείες.