Λεόντιος ο Βυζάντιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 5:
=== Η ταύτιση με τον "ωριγενιστή" Λεόντιο του Κυρίλλου Σκυθοπολίτη ===
Το έτος 531 οι Μονοφυσίτες είχαν εξεγερθεί λόγω των μέτρων που είχε λάβει εναντίον τους ο Πατριάρχης Αντιοχείας Εφραίμιος.<ref>Φρατσέας, σ. 12.</ref> Ο Ιουστινιανός, προκειμένου να τους καθησυχάσει, επέτρεψε το φθινόπωρο του 531 στους εξορίστους Μονοφυσίτες επισκόπους και μοναχούς, να επιστρέψουν στα μοναστήρια τους. Στη συγκεκριμένη συγκυρία ο Ιουστινιανός ήταν αισιόδοξος,πιστεύοντας ότι οι διαφορές των Ορθοδόξων με τους Μονοφυσίτες θα μπορούσαν να γεφυρωθούν. Οργάνωσε, λοιπόν, μία θεολογική συζήτηση στην οποια θα παρίσταντο οι εκπρόσωποι των δύο θρησκευτικών ομάδων. Η συζήτηση έλαβε χώρα το 532, όμως δεν απέδωσε καρπούς λόγω της πεισματώδους στάσης των Μονοφυσιτών.<ref>Ό. π..</ref> Στη συζήτηση έλαβε μέρος και κάποιος αποκρισιάριος ονόματι Λεόντιος, ο οποίος μάλιστα, πρότεινε στους Μονοφυσίτες και μία συμβιβαστική λύση. Κατά τον Φρ. Λουφς πρόκειται για τον συγγραφέα '''Λεόντιο τον Βυζάντιο''', τον οποίο ταυτίζει ακόμα με ένα '''Λεόντιο''' μοναχό, '''Βυζάντιο''' στην καταγωγή, στον οποίον αναφέρεται ο Κύριλλος ο Σκυθοπολίτης στον ''Βίο του Αγίου Σάββα''. Παρενθετικά, να αναφέρουμε ότι στη συζήτηση αυτή του 532, οι Μονοφυσίτες προσπαθούν να στηρίξουν τις απόψεις τους στα κείμενα του Ψευδο-Διονυσίου, παρουσιάζοντάς τα ως γνήσια έργα του Διονυσίου Αρεοπαγίτη. Η αναφορά τους αυτή αποτελεί και την πρώτη επίσημη μνεία στα κείμενα του Corporis Dionisiaci.
Το 535, κατόπιν της τελευτής του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Επιφανίου, στον πατριαρχικό θρόνο ανέρχεται ο επίσκοπος Τραπεζούντος Άνθιμος. Το ίδιο έτος ο πρώην Αντιοχείας Σεβήρος, που είχε καθαιρεθεί λόγω του Μονοφυσιτισμού του, ανταποκρίνεται σε πρόσκληση του Ιουστινιανού και μεταβαίνει στην Κωνσταντινούπολη.<ref>Φρατσέας σ. 89.</ref> Εκεί καταφέρνει να προσηλυτίσει τον Άνθιμο. Ο Άνθιμος σε επιστολή του προς τον Σεβήρο, αποκαλύπτει τις μονοφυσιτικές του πεποιθήσεις, προσπαθεί δε να πάρει με το μέρος του και τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Πέτρο.<ref>{{Cite book|title="Ιστορία Βυζαντινού Κράτους. Τόμος Α΄: Ιστορία πρωΐμου Βυζαντινής περιόδου (325-565)"|first=Ιωάννης|last=Καραγιαννόπουλος|publisher=Σάκκουλας|year=1980|location=Θεσσαλονίκη|page=493-494}}</ref> Οι εξελίξεις γίνονται ραγδαίες, καθώς κατόπιν επίμονου αιτήματος της αυτοκράτειρας Θεοδώρας, ο Ιουστινιανός καλεί τον Μονοφυσίτη Σεβήρο (πρώην Αντιοχείας) στην Κωνσταντινούπολη, και τον φιλοξενεί στα ανάκτορα το 535. Σε αυτήν την κρίσιμη καμπή ο Πατριάρχης Αντιοχείας Εφραίμιος παρεμβαίνει δραστικά, απευθυνόμενος μαζί με τους Παλαιστινίους μοναχούς στον Πάπα Αγαπητό, ζητώντας την επέμβασή του για την αποκατάσταση της τάξης. Κατόπιν της επεμβάσεως του Αγαπητού ο Άνθιμος εκθρονίζεται (536) και στη θέση του εκλέγεται ο Μηνάς, ο οποίος αμέσως μετά την ενθρόνισή του συγκαλεί ενδημούσα σύνοδο, δια της οποίας καταδικάζεται ο Μονοφυσιτισμός. Σ' αυτή την ενδημούσα σύνοδο ξαναβρίσκουμε τα ίχνη του '''Λεοντίου Βυζαντίου''' (του αποκρισάριου της συζήτησης με τους Μονοφυσίτες του 532).<ref>Φρατσέας σ. 13.</ref>
| |||