Μαυροπελαργός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο μαυροπελαργός τρέφεται κατά βάση με [[Βάτραχος|βατράχια]], [[Ψάρι|ψάρια]] (''Misgurnus'' ,''[[Λούτσος των ποταμών|''Esox l''ucius]]''),<ref>http://www.hbw.com/species/black-stork-ciconia-nigra#Taxonomy</ref> [[οστρακοειδή]] και [[έντομα]].<ref>del Hoyo ''et al.''1992</ref> Σπάνια, η δίαιτά του μπορεί να συμπεριλάβει και [[Σαλαμάνδρα|σαλαμάνδρες]], [[Τρίτωνας (ζώο)|τρίτωνες]], [[Σαύρα|σαύρες]] και μικρά [[Θηλαστικό|θηλαστικά]], και ακόμη πιο σπάνια μικρά [[πτηνά]].<ref>Ακριώτης & Χανδρινός, 2004</ref> [[Αρχείο:Ciconia nigra 10.jpg|μικρογραφία|Ενήλικος μαυροπελαργός|473x473εσ]]Γενικά, γιαΓια να ψαρέψει, ο μαυροπελαργός δεν χρησιμοποιεί ιδιαίτερα έξυπνες τακτικές. Συνήθως δεν ψαρεύει στήνοντας ενέδρα, όπως κάνουν γενικά οι [[Ερωδιίδαι|ερωδιοί]], αλλά κινείται συνέχεια σε ρηχές υδάτινες εκτάσεις και πιάνει τα θηράματά του με αστραπιαία τινάγματα του λαιμού του, που είναι εφοδιασμένος με ένα ιδιαίτερο αιχμηρό ράμφος, ή ψάχνει με το ράμφος του για μικρά [[Θηλαστικό|θηλαστικά]] στο βυθό, στη βλάστηση και, σπάνια, στο έδαφος κάτω από τις πέτρες. Αφού πιάσει το θήραμα, το καταπίνει ή το βάζει στο πρόλοβο (μια διεύρυνση του οισοφάγου), απ' όπου θα το βγάλει στη φωλιά για να ταΐσει τους νεοσσούς.

Ο J. Sitko και ο P. Heneberg πρότειναν ότι οι μαυροπελαργοί φιλοξενούν πάνω από 12 είδη ελμινθικήςελμινθών. Τα παράσιτα ''[[Cathaemasia hians]]'' και ''[[Dicheilonema ciconiae]]'' θεωρούνται τα κυριότερα. Οι νεαροί μαυροπελαργοί έδειξαν να έχουν λιγότερα είδη, αλλά η ένταση της λοίμωξης ήταν υψηλότερη στα νεαρά άτομα από ότι στα ενήλικα.<ref>Sitko, J. Heneberg</ref>

Οι φωλιές κατασκευάζονται γενικά στο πάνω μέρος του δέντρου, αλλά ποτέ στην κορυφή. Γενικά φτιάχνονταιΦτιάχνονται πάνω σε ένα πλαϊνό κλαδί και μάλιστα έχοντας κάποια απόσταση από τον κορμό, έτσι ώστε να διευκολύνεται η είδος και η έξοδος.

Η φωλιά είναι δυνατόν επίσης να κατασκευάζεται σε προεξοχές, σε απότομες βραχώδεις πλαγιές και σπηλιές όχι πολύ βαθιές (πχ Μετέωρα), τοποθεσίες που επιλέγονται λόγο της άνεσης της πρόσβασης και της ασφάλειας των νεοσσών. Συνήθως οι μαυροπελαργοί δεν φτιάχνουν τις φωλιές τους σε αποικίες<ref>Mainarnti & Fereti, p. 53</ref>.

Οι μαυροπελαργοί έχουν την τάση να αλλάζουν συχνά στο πέρασμα των χρόνων τον τόπο φωλιάσματος για διάφορους λόγους, ανάμεσα στους οποίους είναι η ενόχληση από τον άνθρωπο ή κάποιο θηρευτή ή η πτώση και η καταστροφή της φωλιάς. Δεν είναι σπάνιες πάντως οι περιπτώσεις κατά τις οποίες μια φωλιά χρησιμοποιείται ξανά και ξανά επί πολλά χρόνια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση μιας φωλιάς στην [[Ουγγαρία]] που χρησιμοποιήθηκε χωρίς διακοπή από το 1987 έως το 2000 (13 χρόνια) με επιτυχία σε όλες τις αναπαραγωγικές περιόδους.<ref>Mainarnti & Fereti, p. 53</ref> [[Αρχείο:Ciconia nigra 5 young (Marek Szczepanek).jpg|μικρογραφία|Νεαρός μαυροπελαργός κατά την αναζήτηση της τροφής του|280x280εσ]]

Για την κατασκευή της φωλιάς χρησιμοποιούνται ξερά κλαδιά με διαφορετική διάμετρο και από διαφορετικά είδη δέντρων. Ο εσωτερικός χώρος καλύπτεται με βρύα, τούφες χόρτου και φύλλα.<ref>Chris Johns</ref>

[[Αρχείο:Ciconia nigra 5 young (Marek Szczepanek).jpg|μικρογραφία|Νεαρός μαυροπελαργός κατά την αναζήτηση της τροφής του|280x280εσ]]Η απόθεση των αυγών γίνεται από τα μέσα Απριλίου ως τα μέσα Ιουνίου. Γενικά, η επώαση είναι μόνο μία, αλλά σε περίπτωση αποτυχίας, είναι πιθανή αντικατάσταση των αυγών. Ο αριθμός των αυγών κυμαίνεται από 3 έως 5<ref>http://animaldiversity.org/accounts/Ciconia_nigra/</ref> και κατ' εξαίρεση μπορεί να φτάσει τα 6. Τα αυγά έχουν σχήμα σχεδόν ωοειδές ή ελλειπτικό, είναι λεία και έχουν λευκό χρώμα, διαστάσεων 65 Χ 49 χιλιοστά, πάχος 0,35-0,45 χιλιοστά και βάρος 81-94 κιλά. Τα αυγά αποτίθενται με διαλείμματα δύο ημερών το ένα από το άλλο και η επώαση διαρκεί 28-46 μέρες, και γίνεται και από τους δύο γονείς.