Άργος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η χήρα του Γκωτιέ [[Ιωάννα του Σατιγιόν]] με υποστήριξη από το [[Οίκος των Καπετιδών-Ανζού|Ανδεγαυικό]] [[Βασίλειο της Νεαπόλεως]] και τον πάπα απέκτησε προμήθειες και στρατό, διόρισε τους ισχυρούς Φράγκους ευγενείς Γουόλτερ και Φραγκίσκο του Φουτσερόλ να κυβερνήσουν τα τιμάρια στο όνομα της.<ref>{{Cite journal|title=The Latins of Argos and Nauplia: 1311-1394|url=http://www.jstor.org/stable/40310660|journal=Papers of the British School at Rome|date=1966|issn=0068-2462|volume=34|first=Anthony|last=Luttrell|accessdate=|doi=|quote=|page=35}}</ref> Η υποστήριξη που είχε από τους ισχυρούς αδελφούς Φουτσερόλ την βοήθησαν παρά τις καταστροφικές επιδρομές των Καταλανών να κρατήσει τα τιμάρια την επόμενη δεκαετία.<ref>{{Cite journal|title=Kiveri and Thermisi|url=http://links.jstor.org/sici?sici=0018-098X%28196210%2F12%2931%3A4%3C378%3AKAT%3E2.0.CO%3B2-7&origin=crossref|journal=Hesperia|date=1962-10|volume=31|issue=4|doi=10.2307/147236|first=Wallace E.|last=McLeod|accessdate=|quote=|page=378}}</ref><ref>{{Cite journal|title=The Latins of Argos and Nauplia: 1311-1394|url=http://www.jstor.org/stable/40310660|journal=Papers of the British School at Rome|date=1966|issn=0068-2462|volume=34|first=Anthony|last=Luttrell|accessdate=|doi=|quote=|page=37}}</ref> Ο γιος της [[Γκωτιέ ΣΤ΄ του Μπριέν]] έκανε επίμονες προσπάθειες να ανακαταλάβει την [[Αθήνα]] αλλά ήταν όλες αποτυχημένες επειδή δεν είχε τα μέσα και η [[Δημοκρατία της Βενετίας]] δεν τον υποστήριξε. Διατήρησε στην κατοχή του τα Τιμάρια του Άργους και του Ναυπλίου μέχρι την εποχή που σκοτώθηκε στην μάχη του Πουατιέ (1356) αλλά δεν τα επισκέφτηκε ποτέ. Οι απειλές των Καταλανών ανάγκασαν τον Γκωτιέ ΣΤ΄ να κτίσει άλλα δυο νέα κάστρα στο [[Κιβέρι Αργολίδας]] και στο Άκρα Θερμήσι.<ref>{{Cite journal|title=Kiveri and Thermisi|url=http://links.jstor.org/sici?sici=0018-098X%28196210%2F12%2931%3A4%3C378%3AKAT%3E2.0.CO%3B2-7&origin=crossref|journal=Hesperia|date=1962-10|volume=31|issue=4|doi=10.2307/147236|first=Wallace E.|last=McLeod|accessdate=|quote=|page=379}}</ref><ref>{{Cite book|title=La morée franque : recherches historiques, topographiques et archéologiques sur la Principauté d'Achaïe : 1205-1430|first=Antoine|last=Bon|publisher=Ed. de Boccard|isbn=|year=1969|date=|location=Paris|page=|pages=494-495|url=http://worldcat.org/oclc/422108819|id=422108819|quote=}}</ref> Τα έγγραφα δείχνουν ότι η περιοχή ήταν πολύ πλούσια και τον 14ο αιώνα υπήρχε μεγάλη παραγωγή σε χαρούπια, σταφίδες, ρητίνη, βαμβάκι και γινόταν εξαγωγή λινών υφασμάτων.<ref name="tloaan-38">{{Cite journal|title=The Latins of Argos and Nauplia: 1311-1394|url=http://www.jstor.org/stable/40310660|journal=Papers of the British School at Rome|date=1966|issn=0068-2462|volume=34|first=Anthony|last=Luttrell|accessdate=|doi=|quote=|page=38}}</ref> Ο Γκι έφτασε στα Τιμάρια τον Δεκέμβριο του 1364 για να αναλάβει προσωπική διακυβέρνηση, για να συμφιλιωθεί με τον τοπικό πληθυσμό πήρε σύζυγο από την περιοχή. Ο Γκι αντιμετώπισε μεγάλες απειλές από την [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] με ασταμάτητες επιδρομές αλλά στάθηκε θαρραλέος πολεμιστής.<ref>{{Cite journal|titlename=The Latins of Argos and Nauplia: 1311"tloaan-1394|url=http://www.jstor.org/stable/40310660|journal=Papers38" of the British School at Rome|date=1966|issn=0068-2462|volume=34|first=Anthony|last=Luttrell|accessdate=|doi=|quote=|page=38}}</ref> Για να εξασφαλίσει καλύτερα τα εδάφη του έγινε Βενετός πολίτης (22 Ιουλίου 1362), η εξέλιξη αυτή έφερε επέμβαση της Βενετίας στην περιοχή.<ref>Κονδύλης 2010.</ref><ref>{{Cite journal|title=The Latins of Argos and Nauplia: 1311-1394|url=http://www.jstor.org/stable/40310660|journal=Papers of the British School at Rome|date=1966|issn=0068-2462|volume=34|first=Anthony|last=Luttrell|accessdate=|doi=|quote=|page=40}}</ref>

Οι Οθωμανοί κήρυξαν τον πόλεμο στους Βενετούς τον Νοέμβριο του 1462 με το πρόσχημα ότι είχαν προσφέρει άσυλο σε κάποιον κλέφτη Αρβανίτη φυγά που είχε δραπετεύσει στην [[Κορώνη]] και οι Βενετοί αρνήθηκαν να τον παραδώσουν.<ref name="tpatl-241">{{Cite book|title=The Papacy and the Levant, 1204-1571|first=Kenneth Meyer|last=Setton|publisher=American Philosophical Society|isbn=0-87169-114-0|year=1978|date=|location=Philadelphia|page=241|url=https://www.worldcat.org/oclc/2698253|id=2698253|quote=}}</ref> Η [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] βρισκόταν εκείνη την εποχή στο αποκορύφωμα της δύναμης της, είχε προηγηθεί η [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453)|Άλωση της Κωνσταντινούπολης]] από τον [[Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής|Μωάμεθ τον Πορθητή]] (1453), ακολούθησε η πτώση των τελευταίων Ελληνικών κρατών όπως το [[Δεσποτάτο του Μυστρά]] και η [[Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας]] (1461). Ο Οθωμανός κυβερνήτης του Μοριά Ισά-Μπέης Ισάκοβιτς κατέλαβε με προδοσία το Άργος (3 Απριλίου 1463).<ref>{{Cite book|titlename=The Papacy and the Levant, 1204"tpatl-1571|first=Kenneth241" Meyer|last=Setton|publisher=American Philosophical Society|isbn=0-87169-114-0|year=1978|date=|location=Philadelphia|page=241|url=https://www.worldcat.org/oclc/2698253|id=2698253|quote=}}</ref> Η Δημοκρατία της Βενετίας, ο Ούγγρος βασιλιάς [[Ματθαίος Κορβίνος]] και ο [[Φίλιππος Γ΄ της Βουργουνδίας]] δημιούργησαν με τον πάπα [[Πάπας Πίος Β΄|Πίο Β΄]] συμμαχία εναντίον της Τουρκίας (19 Οκτωβρίου 1463).<ref>{{Cite book|title=The Papacy and the Levant, 1204-1571|first=Kenneth Meyer|last=Setton|publisher=American Philosophical Society|isbn=0-87169-114-0|year=1978|date=|location=Philadelphia|page=249|url=https://www.worldcat.org/oclc/2698253|id=2698253|quote=}}</ref>