μ
→«Ο Θεός είναι Ισπανός» (1596–1626)
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Επιμέλεια |
|||
Γραμμή 128:
Η ειρήνη με την Αγγλία και τη Γαλλία σήμαινε ότι η Ισπανία θα μπορούσε πλέον να επικεντρώσει τις ενέργειές της στην αποκατάσταση της κυριαρχίας της στις ολλανδικές επαρχίες. Οι Ολλανδοί, με επικεφαλής τον [[Μαυρίκιος της Οράγγης|Μαυρίκιο της Οράγγης]], γιο του [[Γουλιέλμος Α΄ της Οράγγης|Γουλιέλμου της Οράγγης]] και ίσως τον καλύτερο στρατηγό της εποχής του, κατάφεραν από το 1590 και μετά, να κατακτήσουν πολλές παραμεθόριες πόλεις συμπεριλαμβανομένου και του κάστρου της [[Μπρέντα]]. Μετά την ειρήνη με την Αγγλία, ο νέος Ισπανός διοικητής Αμβρόσιος Σπινόλα άσκησε μεγάλη πίεση στους Ολλανδούς. Ο Σπινόλα, στρατηγός παρόμοιας ικανότητας με τον Μαυρίκιο, δεν κατάφερε να κατακτήσει τις Κάτω Χώρες, με αποτέλεσμα μεταξύ άλλων μια νέα πτώχευση το 1607. Σε μια κίνηση ρεαλισμού που ταιριάζει στο ταμπεραμέντο του Βασιλιά [[Φίλιππος Γ' της Ισπανίας|Φίλιππου Γ΄]] αλλά και σε αυτό του πρωθυπουργού του, δούκα ντε Λέρμα, υπογράφηκε το [[1609]] η [[Εκεχειρία των Δώδεκα Χρόνων]] μεταξύ Ισπανίας και [[Ολλανδική Δημοκρατία|Ηνωμένων Επαρχιών των Κάτω Χωρών]], μια περίοδο γνωστή ως ''[[Pax Hispánica]]''.
Η Ισπανία δεν έλαβε μεγάλα πλεονεκτήματα από την ανακωχή, τα οικονομικά της παρέμειναν σε αταξία και η αποικιακή αυτοκρατορία συνέχισε να υφίσταται όλο και πιο ταπεινωτικές επιθέσεις, προς όφελος
[[Αρχείο:Velázquez_-_de_Breda_o_Las_Lanzas_(Museo_del_Prado,_1634-35).jpg|αριστερά|μικρογραφία|300x300εσ| ''Η παράδοση της Μπρέντα'' (1625) από τον Αμβρόσιο Σπινόλα, του [[Ντιέγο Βελάθκεθ]]. Ο συνηθισμένος θρίαμβος της νίκης δεν απεικονίζεται.]]
Το 1618, μετά την [[Εκπαραθύρωση της Πράγας (1618)|Εκπαραθύρωση της Πράγας]], η Αυστρία και ο αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ο [[Φερδινάνδος Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Φερδινάνδος Β΄]], ξεκίνησε εκστρατεία κατά της [[Προτεσταντική Ένωση|Προτεσταντικής Ένωσης]] και της [[Βοημία|Βοημίας]]. Ο νέος βασιλιάς και οι αυλικοί του ήταν πολύ πιο δραστήριοι από τον Φίλιππο Γ΄, αλλά ακόμη και κατά τα τελευταία του χρόνια, ο ντε Θούνιγα, που είχε ήδη υψηλή θέση στο
=== Ο δρόμος προς το Ροκρουά (1626-1643) ===
Γραμμή 151:
Η Πορτογαλία είχε επαναστατήσει το 1640 υπό την ηγεσία του [[Ιωάννης Δ΄ της Πορτογαλίας|Ιωάννη Δ΄]], υπερασπιστή του θρόνου της [[Οίκος της Μπραγκάνσα|δυναστείας των Μπραγκάνσα]], σε πόλεμο γνωστό ως [[Πόλεμος της Πορτογαλικής Αποκατάστασης|Πόλεμος της Αποκατάστασης]]. Έλαβε ευρεία υποστήριξη από τους Πορτογάλους ενώ οι Ισπανοί - οι οποίοι έπρεπε να αντιμετωπίσουν εξεγέρσεις σε άλλα μέρη αλλά και τον πόλεμο εναντίον της Γαλλίας - δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν. Οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι ζούσαν σε μια ''[[de facto]]'' κατάσταση ειρήνης από το 1644 έως το 1657. Όταν ο Ιωάννης Δ΄ πέθανε το 1657, οι Ισπανοί προσπάθησαν να αποσπάσουν την Πορτογαλία από τον γιο του [[Αλφόνσος ΣΤ΄ της Πορτογαλίας|Αλφόνσο ΣΤ΄]], αλλά ηττήθηκαν στο Ameixial (1663) και στο Montes Claros (1665), οδηγώντας στην αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Πορτογαλίας από την Ισπανία το 1668.
[[Αρχείο:Carlos_II.jpg|μικρογραφία| [[Κάρολος Β΄ της Ισπανίας|Κάρολος Β ']], ο τελευταίος βασιλιάς της Ισπανίας από τον [[Οίκος των Αψβούργων|Οίκο των Αψβούργων]] (1665-1700)]]
Ο Φίλιππος Δ΄, ο οποίος είχε δει την καταστροφή της ισπανικής αυτοκρατορίας καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής του, έπεσε σιγά-σιγά σε κατάθλιψη αφού έπρεπε να απολύσει τον αγαπημένο του
Ο Κάρολος και η αντιβασιλεία του ήταν ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τον [[Πόλεμος της Επανάκτησης|Πόλεμο της Επανάκτησης]] που ο [[Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας]] διεξήγαγε εναντίον των Ισπανικών Κάτω Χωρών την περίοδο 1667-1668, χάνοντας σημαντικό κύρος και έδαφος, συμπεριλαμβανομένων των πόλεων της [[Λιλ]] και του [[Σαρλερουά]]. Στον [[Εννεαετής Πόλεμος|Εννεατή Πόλεμο]], ο Λουδοβίκος εισέβαλε ξανά στις Ισπανικές Κάτω Χώρες. Οι γαλλικές δυνάμεις με επικεφαλής τον [[Φρανσουά Ανρί ντε Μονμορανσύ|Δούκα του Λουξεμβούργου]] νίκησαν τους Ισπανούς στο Fleurus (1690) και στη συνέχεια νίκησαν τις ολλανδικές δυνάμεις υπό τον [[Γουλιέλμος Γ΄ της Αγγλίας|Γουλιέλμο Γ΄]], οι οποίοι πολεμούσαν στην πλευρά της Ισπανίας. Ο πόλεμος τελείωσε βρίσκοντας τις περισσότερες ισπανικές Κάτω Χώρες υπό γαλλική κατοχή, συμπεριλαμβανομένων των σημαντικών πόλεων της [[Γάνδη|Γάνδης]] και του [[Λουξεμβούργο (πόλη)|Λουξεμβούργου]]. Ο πόλεμος έδειξε στον κόσμο πόσο ευάλωτες και αργοπορημένες ήταν οι ισπανικές άμυνες και η ισπανική γραφειοκρατία, και παρά ταύτα η αναποτελεσματική ισπανική κυβέρνηση δεν έλαβε καμία ενέργεια για να τα βελτιώσει.
|