Εδουάρδος Γ΄ του Μπαρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
 
Ο '''Εδουάρδος Γ΄''', γαλλ.: Édouard III de Bar (τέλη Ιουνίου 1377 - 25 Οκτωβρίου 1415) από τον [[Οίκος του ΜονπελιάρΜονμπελιάρ|Οίκο του ΜονπελιάρΜονμπελιάρ]] έγινε [[Δουκάτο του Μπαρ|μαρκήσιος του Ποντ-α-Μουσόν]] από τον πατέρα του [[Ροβέρτος του Μπαρ|Ροβέρτο]] δούκα του Μπαρ το 1399 και μητέρα του ήταν η [[Μαρία της Γαλλίας, δούκισσα του Μπαρ|Μαρία του Βαλουά]], κόρη του [[Ιωάννης Β΄ της Γαλλίας|Ιωάννη Β΄]] της Γαλλίας) καιτο κρατήθηκεκράτησε μέχρι το τέλος του. Έπειτα έγινε κληρονόμος του [[Δουκάτο του Μπαρ|δουκάτου του Μπαρ]] μετά το τέλος των μεγαλύτερων αδερφών του [[Ερρίκος του Μαρλ|Ερρίκου]] και Φιλίππου, αμέσως μετά τη [[Μάχη της Νικόπολης]] το 1396.
 
==Βιογραφια==
Το 1405 ο [[Κάρολος ΣΤ΄ της Γαλλίας|Κάρολος ΣΤ΄ της Γαλλίας τον]] κατηγόρησε ότι οχύρωνε την περιοχή [[Boulonnais (έκταση)|Μπουλοναί]], που τότε απειλείτο από τους Άγγλους. Στα τέλη του 1406 συμμετείχε στην εκστρατεία στο Γκυγιέν υπό τις διαταγές του [[Λουδοβίκος Α΄ της Ορλεάνης|Λουδοβίκου Α΄ δούκα της Ορλεάνης]], αλλά η δυσεντερία αποδεκάτισε τις Γαλλικές δυνάμεις. Μετά τη δολοφονία του Λουδοβίκου το 1407, ο Εδουάρδος προσχώρησε στον [[Ιωάννης Α΄ της Βουργουνδίας|Ιωάννη τον Ατρόμητο]] δούκα της Βουργουνδίας και ανασύνταξε τους Βουργουνδούς. Διαδέχθηκε τον πατέρα του στις 12 Απριλίου 1411, μετά όμως σκοτώθηκε στη [[Μάχη του Αζενκούρ|μάχη του Aζενκούρ]] <ref>''The Battle of Agincourt: Sources and Interpretations'', ed. Anne Curry, (The Boydell Press, 2000), 259.</ref> και τον διαδέχθηκε ο αδελφός του Λουδοβίκος Α΄ επίσκοπος (που δεν παντρεύτηκε ποτέ, αλλά άφησε πολλά παράνομα παιδιά).
Ήταν ο πέμπτος γιος του [[Ροβέρτος του Μπαρ|Ροβέρτου]] δούκα του Μπαρ και της [[Μαρία της Γαλλίας, δούκισσα του Μπαρ|Μαρίας του Βαλουά]], κόρη του [[Ιωάννης Β΄ της Γαλλίας|Ιωάννη Β΄]] της Γαλλίας.
 
Οι τρεις μεγαλύτεροι αδελφοί του αποβίωσαν 35, 24 και 19 ετών, πριν από τον πατέρα τους. Ο τέταρτος είχε ακολουθήσει εκκλησιαστική σταδιοδρομία και είχε γίνει επίσκοπος του Πουατιέ, Λάνγκρ, Σαλόν, Βερντέν.
 
Το 1405 ο [[Κάρολος ΣΤ΄ της Γαλλίας|Κάρολος ΣΤ΄]] της Γαλλίας τον]] κατηγόρησε ότι οχύρωνε την περιοχή [[BoulonnaisΜπουλοναί (έκταση)|Μπουλοναί]], που τότε απειλείτο από τους Άγγλους. Στα τέλη του 1406 συμμετείχε στην εκστρατεία στο Γκυγιέν υπό τις διαταγές του [[Λουδοβίκος Α΄ της Ορλεάνης|Λουδοβίκου Α΄]] δούκα της Ορλεάνης]], αλλά η δυσεντερία αποδεκάτισε τις Γαλλικές δυνάμεις. Μετά τη δολοφονία του Λουδοβίκου το 1407, ο Εδουάρδος προσχώρησε στον [[Ιωάννης Α΄ της Βουργουνδίας|Ιωάννη]] τον Ατρόμητο]]''Άφοβο'' δούκα της Βουργουνδίας και ανασύνταξε τους Βουργουνδούς. Διαδέχθηκε τον πατέρα του στις 12 Απριλίου 1411, μετά όμως σκοτώθηκε στη [[Μάχη του Αζενκούρ|μάχη του Aζενκούρ]] <ref>''The Battle of Agincourt: Sources and Interpretations'', ed. Anne Curry, (The Boydell Press, 2000), 259.</ref> και τον διαδέχθηκε ο αδελφός του Λουδοβίκος Α΄ επίσκοπος (που δεν παντρεύτηκε ποτέ, αλλά άφησε πολλά παράνομα παιδιά).
 
== Βιβλιογραφικές αναφορές ==