Πατριάρχης Γερμανός Α΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Καταγόταν από επιφανή οικογένεια. Γεννήθηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]], πιθανότατα το [[634]]. Το [[668]] ο πατέρας του, πατρίκιος Ιουστινιανός, δολοφονήθηκε για πολιτικούς λόγους και ο ίδιος εξαναγκάστηκε να [[Ευνουχισμός|ευνουχιστεί]]{{sfn|Μανουήλ Γεδεών|σ=[https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/f/0/9/metadata-01-0000337.tkl&do=74635.pdf&pageno=258&width=396&height=625&maxpage=734&lang=en 256]}} και να καταταγεί στον κλήρο.

Επί [[Πατριάρχης Κύρος|Πατριάρχη Κύρου]], περί το 705 ή 706, χειροτονήθηκε Μητροπολίτης [[Κύζικος|Κυζίκου]]. Το διάστημα εκείνο, ο Αυτοκράτορας [[Φιλιππικός Βαρδάνης]] επιχειρούσε να καταδικαστούν οι αποφάσεις της Στ' Οικουμενικής Συνόδου κατά του Μονοφυσιτισμού και του Μονοθελητισμού. Για το σκοπό αυτό συνεκάλεσε [[Σύνοδος (εκκλησιαστική)|Σύνοδο]] στην [[Κωνσταντινούπολη]], τα πρακτικά της οποίας όμως έχουν χαθεί, και δεν υπάρχει άλλη μαρτυρία για το εάν ο Γερμανός υπέγραψε ή όχι. Πάντως, το γεγονός ότι δεν ήταν ΜονοθελητήςΜονοθελήτης φαίνεται και από το ότι αμέσως μετά την εκλογή του στον Πατριαρχικό Θρόνο το [[715]] συνεκάλεσε Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη, η οποία επικύρωσε τις αποφάσεις της Στ΄ Οικουμενικής Συνόδου και αναθεμάτισε τον Κύρο και τοτον Σέργιο.

Εξελέγη Πατριάρχης στις [[11 Αυγούστου]] του [[715]]{{sfn|Μανουήλ Γεδεών|σ=[https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/f/0/9/metadata-01-0000337.tkl&do=74635.pdf&pageno=257&pagestart=1&width=396&height=625&maxpage=734&lang=en 255]}}. Από τις πρώτες προτεραιότητες του Γερμανού ήταν η προσέγγιση με την [[Αρμενική Εκκλησία]]. Ήταν τόσο ειλικρινής η επιθυμία του για ένωση των δύο εκκλησιών, και τόση η συμβολή του στην κατεύθυνση αυτή, ώστε η Αρμενική Εκκλησία να τον τιμήσει συνεορτάζοντας τη μνήμη του με την [[Ορθόδοξη Εκκλησία]].

Επί των ημερών της Πατριαρχίας του ξέσπασε η [[Εικονομαχία|εικονομαχική έριδα]]. Στους πρωταιτίους της, επισκόπους Νακωλείας Κωνσταντίνο, Εφέσου Θεοδόσιο και Κλαυδιουπόλεως Θωμά, ο Γερμανός απέστειλε τρεις επιστολές, προσπαθώντας να τους μεταπείσει. Το [[724]] ή το [[725]] κάλεσε μάλιστα στην Κωνσταντινούπολη τον Νακωλείας Κωνσταντίνο, για να τον επιπλήξει για την καταστροφή των εικόνων<ref>{{cite booksfn|author=Steven Runciman|authorlink=Στήβεν Ράνσιμαν|title=Η Βυζαντινή Θεοκρατία|url=https://archive.org/details/isbn_9607217225|publisher=Εκδόσεις Δόμος|year=2005|pagesσ=[https://archive.org/details/isbn_9607217225/page/n36 71]|isbn=9607217225}}</ref>. Όταν όμως ο Αυτοκράτορας [[Λέων Γ'|Λέων Γ' ο Ίσαυρος]] υιοθέτησε εικονομαχική πολιτική, η σύγκρουση μαζί του ήταν αναπόφευκτη. Ο Λέων προσπάθησε να αποφύγει τη σύγκληση Οικουμενικής Συνόδου, η οποία θα καταδίκαζε τους Εικονομάχους, και για το λόγο αυτό συγκάλεσε ευρεία σύσκεψη (σιλέντιο) από επιφανείς πολιτικούς και θεολόγους, ζητώντας τη συμμετοχή και του Πατριάρχη Γερμανού. Αυτός όμως αρνήθηκε οποιαδήποτε συμμετοχή, υποστηρίζοντας ότι «{{πολυτονικό|χωρὶς οἰκουμενικῆς συνόδου καινοτομῆσαι πίστιν ἀδύνατον}}»<ref>(Ρ.Ο., 98, 156)</ref>. Κατόπιν, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την ενέργεια αυτή του Αυτοκράτορα, άφησε το [[ωμοφόριο|ωμοφόριό]] του στην [[Αγία Τράπεζα]] του ναού των Ανακτόρων, δηλώνοντας με αυτό τον τρόπο την παραίτησή του. Αυτό συνέβη τοστις έτος[[6 Ιανουαρίου]] του [[730]] και έκτοτε ο Γερμανός αποσύρθηκε στο πατρικό του στο Πλατάνιο, όπου και πέθανε στις [[11 Μαΐου]] του [[740]]{{sfn|Μανουήλ Γεδεών|σ=[https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/f/0/9/metadata-01-0000337.tkl&do=74635.pdf&pageno=259&width=396&height=625&maxpage=734&lang=en 257]}}. Ετάφη στη [[Μονή της Χώρας]]. Ανακηρύχθηκε άγιος και η μνήμη του τιμάται στις [[12 Μαΐου]]{{sfn|Μανουήλ Γεδεών|σ=[https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/f/0/9/metadata-01-0000337.tkl&do=74635.pdf&pageno=260&width=396&height=625&maxpage=734&lang=en 258]}}.

Μία εκδοχή, η οποία υποστηρίζεται μεταξύ άλλων και από τον καθηγητή Βυζαντινής Φιλολογίας Ν. Β. Τωμαδάκη<ref>[http://www.eleftherovima.gr/cgi-bin/news/viewnews.cgi?newsid984179140,21792, Ο Ακάθιστος Ύμνος, Θανάση Σαμαρά, Δασκάλου], εφημερίδα «Ελεύθερο Βήμα» [[Κομοτηνή|Κομοτηνής]], 9/3/2001</ref>, αναφέρει το όνομά του ως μελωδού του [[Ακάθιστος ύμνος|Ακάθιστου Ύμνου]], η ακολουθία του οποίου ολοκληρώθηκε επί Πατριαρχίας του, το [[718]]{{sfn|Μανουήλ Γεδεών|σ=[https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/f/0/9/metadata-01-0000337.tkl&do=74635.pdf&pageno=260&width=396&height=625&maxpage=734&lang=en 258]}}. Η εκδοχή αυτή βασίζεται στο γεγονός ότι μία [[λατινικά|λατινική]] μετάφραση του ύμνου, η οποία έγινε γύρω στο [[800]] από τον επίσκοπο [[Βενετία|Βενετίας]] Χριστόφορο, τον αναφέρει ως δημιουργό του ύμνου (''Incipit Hymnus de Sancta Dei Genetrice Maria, Victoriferus atque Salutatorius, a Sancto Germano Patriarcha Constantinopolitano'')<ref>[http://www.ec-patr.net/xairetismoi.htm Γρ.Θ.Στάθης, Δρ. Θεολογίας-Μουσικολόγος]</ref>. Το πρόβλημα της πατρότητας του ύμνου όμως παραμένει μέχρι σήμερα άλυτο.

* {{cite book|author last=Runciman | first=Steven Runciman|authorlink= Στήβεν Ράνσιμαν |title=Η Βυζαντινή Θεοκρατία |publisher=Εκδόσεις Δόμος |year=2005 |isbn=9607217225 |ref=harv}}

* Σταυριανός, Κυριάκος, [http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/10672#page/1/mode/2up ΣΤΑΥΡΙΑΝΟΣ, ΚΥΡΙΑΚΟΣ, Ο ΑΓΙΟΣάγιος ΓΕΡΜΑΝΟΣΓερμανός Α' Οο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣΟμολογητής ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣΠατριάρχης ΚΩΝ/ΠΟΛΕΩΣΚωνσταντινουπόλεως:ΒΙΟΣ Βίος - ΕΡΓΑΈργα - ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΔιδασκαλία], Διδακτορική διατριβή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), Σχολή Θεολογική, Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας, 1998]

{{s-ttl|τίτλος=[[Κατάλογος Πατριαρχών της ΚωνσταντινούποληςΚωνσταντινουπόλεως|Οικουμενικός Πατριάρχης της ΚωνσταντινούποληςΚωνσταντινουπόλεως]]|έτη=715-730}}