Γκερτ φον Ρούντστετ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά την εδραίωση του συμμαχικού προγεφυρώματος στη Νορμανδία, ο Στρατάρχης, την 1η Ιουλίου 1944, ζήτησε από την Ανώτατη Διοίκηση της Βέρμαχτ τη σύμπτυξη του μετώπου, μέσω της εγκατάλειψης την προεξοχής της [[Καέν]] στα ανατολικά και της σύμπτυξης του υπόλοιπου μετώπου ως το [[Βιλέρ-Μποκάζ]] και το [[Σαιν-Λο|Σαιν Λο]]. Οι προτάσεις αυτές προέρχονταν από εισηγήσεις των υφισταμένων του Ρόμελ, τις οποίες ο ίδιος ο Ρόμελ είχε εγκρίνει και διαβιβάσει αμέσως στον προϊστάμενό του, Ρούντστετ, το βράδυ της προηγούμενης ημέρας. Την ίδια ημέρα (1 Ιουλίου), ο [[Βίλχελμ Κάιτελ]] τηλεφώνησε στον Ρούνστετ, διαβιβάζοντάς του κατηγορηματική άρνηση του Χίτλερ σε οποιαδήποτε εισήγηση για εγκατάλειψη εδάφους με αποτέλεσμα ο Ρούνστετ να ζητήσει την απαλλαγή του από μια διοίκηση όπου του απαγορευόταν οποιαδήποτε πρωτοβουλία.<ref name=":0" /> ΣτοΣέ τηλεφωνική επικοινωνία καί στο ερώτημα του Βίλχελμ Κάιτελ «''Τι πρέπει να γίνει, κατά τη γνώμη σας, κ. Στρατάρχα;»,'' απάντησε με τη φράση ''«Κάντε ειρήνη, ηλίθιοι! Τι άλλο σας μένει να κάνετε τώρα;»''.<ref>Moll, Otto E. & Marek, Wolfgang (επιμ.) (1961): ''Die deutschen Generalfeldmarschälle 1935 – 1945''. Erich Pabel Verlag, Ράστατ 1961 (Πρώτη Έκδοση), σ. 222</ref> Στις 2 Ιουλίου, ο Χίτλερ ανακοίνωσε πως αποδέχθηκε αίτημα του Ρούνστετ για ανάπαυση και του απέστειλε, τιμητικά, φύλλα δρυός για το παράσημο του Σταυρού των Ιπποτών. Στη θέση του Ρούντστετ τοποθέτησε τον στρατάρχη [[Γκίντερ φον Κλούγκε]]. Επίσης, αντικατέστησε, χωρίς αντίστοιχες τιμές, τον εισηγητή της εκκένωσης της Καέν, Γκέιρ φον Σβέπενμπουργκ. Όταν ο Ρόμελ έμαθε για αυτές τις «καρατομήσεις» αναφώνησε «''η σειρά μου τώρα''».<ref name=":0">Ρεϊμόν Καρτιέ (1966), σελ. 201.</ref>.