Πυθία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

'''Πυθία''' ήταν η εκάστοτε [[Πρωθιέρεια]] του Θεού [[Απόλλωνας|Απόλλωνα]] στο [[Μαντείο των Δελφών]] η οποία, ευρισκόμενη σε έκσταση, μετέφερε τη [[χρησμοδότηση]] του Θεού προς τον ενδιαφερόμενο με τρόπο συνήθως λακωνικό, δυσνόητο και αινιγματικό.

 

Η λέξη «Πυθία» προέρχεται από το αρχαίο ρήμα ''πυνθάνομαι'', που σημαίνει πληροφορούμαι. Άλλοι πιστεύουν ότι προέρχεται από το «[[Πύθων (μυθολογία)|Πύθων]]», το όνομα ενός ερπετού, φιδιού ή «δράκου» που σκότωσε κατά τη μυθολογία ο Απόλλωνας για να κυριεύσει το χώρο του μαντείου στους Δελφούς. Μέχρι τότε το μαντείο ήταν το κέντρο της χθόνιας λατρείας της [[Γαία (μυθολογία)|Γαίας]]. Το «πύθων» με τη σειρά του θεωρείται μερικές φορές ότι προέρχεται από το ρήμα «πύθειν» (σαπίζει), ίσως όμως σχετίζεται με τη λέξη «πάθος».

 

Πριν από κάθε χρησμοδότηση η Πυθία πλενόταν, έπινε νερό από την [[Κασταλία]] πηγή, μασούσε φύλλα [[Δάφνη (φυτό)|δάφνης]] και ανέβαινε σ' έναν τρίποδα. Από τη βάση του τρίποδα έβγαιναν αναθυμιάσεις που παράγονταν με την καύση διαφόρων [[ψυχοτρόπες ουσίες|ψυχοτρόπων βοτάνων]], εμπλουτισμένων με υψηλές ποσότητες μεθανίου. Υποστηρίζεται ότι το φυτό της Πυθίας ήταν η πικροδάφνη τα φύλλα του οποίου η ιέρεια μασούσε και εισέπνεε τον καπνό τους<ref>{{Cite journal|url = http://muse.jhu.edu/journals/perspectives_in_biology_and_medicine/v057/57.3.harissis.html|title = A Bittersweet Story: The True Nature of the Laurel of the

Oracle of Delphi|last = Harissis|first = Haralampos|date = 2014|journal = Perspectives in Biology and Medicine volume 57 number 3 (summer 2014): 295–298|accessdate = |doi = }}</ref>. Η Πυθία ερχόταν σε [[έκσταση]] και έβγαζε ασυνάρτητες κραυγές και λόγους. Οι ιερείς του μαντείου μετέτρεπαν τα άναρθρα αυτά λόγια σε έμμετρους [[χρησμός|χρησμούς]], σχεδόν πάντα με διφορούμενη σημασία. Ο χρησμός π.χ. για τα ξύλινα τείχη, που θα έσωζαν την [[Αρχαία Αθήνα|Αθήνα]] από τον [[Ξέρξης|Ξέρξη]], από άλλους ερμηνεύτηκε ως καταφυγή στην [[Ακρόπολη Αθηνών|Ακρόπολη]] και από άλλους ως ναυμαχία, επειδή τα καράβια ήταν ξύλινα. Σε άλλη περίπτωση ο χρησμός για πλούσιο μέλλοντα πατέρα, ο οποίος είχε ρωτήσει το μαντείο ποίου γένους παιδί θα αποκτούσε, ήταν «άρρεν ου θήλυ» ολοσχερώς διφορούμενος, ανάλογα με το πού θα τοποθετούνταν ένα κόμμα: «Άρρεν, ου θήλυ» (αγόρι, όχι κορίτσι) και «Άρρεν ου, θήλυ» (Αγόρι όχι, κορίτσι).