Νεοκλασική αρχιτεκτονική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η νεοκλασική αρχιτεκτονική χαρακτηρίζεται από το μεγαλείο της κλίμακας, την απλότητα των γεωμετρικών μορφών, την ελληνική - ειδικά τη δωρική - ή τη ρωμαϊκή λεπτομέρεια, τη δραματική χρήση των στηλών και μια προτίμηση για κενά τείχη. Η νέα προτίμηση για απλότητα αντιπροσωπεύει μια γενική αντίδραση στις υπερβολές του στυλ [[ροκοκό]], αλλά και σε κάποια κλασικιστικά χαρακτηριστικά του ύστερου [[Μπαρόκ αρχιτεκτονική|μπαρόκ]].<ref>{{Cite book|title=Neoclassical and 19th century architecture|first=Robin|last=Middleton|first2=David|last2=Watkin|publisher=Electa ; Rizzoli|isbn=978-0-8478-0850-2|date=1993|location=Milan; New York|url=https://www.worldcat.org/title/neoclassical-and-19th-century-architecture/oclc/444534819|id=444534819}}</ref><ref name=":2">{{Cite web|url=https://repository.kallipos.gr/bitstream/11419/3544/1/02_chapter_03.pdf|title=Κεφάλαιο 3 Νεοκλασικισμός|website=repository.kallipos.gr|accessdate=21 Απριλίου 2021}}</ref>

 

 

Μέχρι το 1800 σχεδόν όλη η νέα βρετανική αρχιτεκτονική αντανακλούσε το νεοκλασικό πνεύμα (βλ. Robert Adam, John Soane). Ο πιο τολμηρός καινοτόμος Γάλλος αρχιτέκτονας ήταν ο Claude-Nicolas Ledoux, ο οποίος διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στην εξέλιξη της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής. Στις Ηνωμένες Πολιτείες ο νεοκλασικισμός συνέχισε να ανθίζει καθ 'όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα, καθώς πολλοί αρχιτέκτονες έψαχναν να κάνουν την αναλογία μεταξύ της νέας χώρας και της αυτοκρατορικής Ρώμης κατά το σχεδιασμό μεγάλων κυβερνητικών κτιρίων. Το στυλ εξαπλώθηκε επίσης στην αποικιακή [[Λατινική Αμερική]].<ref name=":0" />