Ανάζαρβος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η πόλη κατά την εποχή της [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας]] ονομάστηκε '''Καισάρεια η προς Αναζάρβω''' από τον [[Οκταβιανός Αύγουστος|Οκταβιανό Αύγουστο]] και ήταν η μητρόπολη (πρωτεύουσα) της [[Ρωμαϊκή επαρχία|Ρωμαϊκής επαρχίας]] της Κιλικίας.<ref>Magie, D., Roman Rule in Asia Minor, 2 τόμ. (New York 1975), σελ. 1.473· Gough, M., “Anazarbus”, Anatolian Studies 2 (1952), σελ. 85, 127.</ref> O [[Αρχαίοι Έλληνες|αρχαίος Έλληνας]] γιατρός [[Διοσκουρίδης ο Πεδάνιος]] γεννήθηκε στην Ανάζαρβο τον 1ο αιώνα μ.Χ., όπως και ο ποιητής [[Οππιανός]], που γεννήθηκε στην πόλη αυτή τον 2ο αιώνα μ.Χ.<ref>[https://www.greekencyclopedia.com/oppianos-anazarvos-i-kwrykos-kilikias-teli-2oy-aimx-p21115.html Πληροφορίες για τον Οππιανό]</ref>

 

 

 

Το 525, επί βασιλείας [[Ιουστινιανός Α´|Ιουστίνου Α']], η πόλη καταστράφηκε από σεισμό και ανοικοδομήθηκε από τον αυτοκράτορα, ο οποίος της έδωσε το προσωνύμιο Ιουστινόπολη. Παρόλα αυτά το παλαιό όνομα διατηρήθηκε και αργότερα, ο [[Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων]], ο βασιλιάς της Μικράς Αρμενίας, έκανε την πόλη πρωτεύουσά του στις αρχές του 12ου αιώνα ήταν γνωστή με το όνομα «Ανάβαρζα». Το 561 υπέστη για δεύτερη φορά καταστροφές από σεισμό. Εκτός από τους σεισμούς η πόλη δοκιμάστηκε τον αιώνα αυτό και από μεγάλη επιδημία πανούκλας.<ref>Laiou, A.E. (επιμ.), The Economic History of Byzantium: From the Seventh through the Fifteenth Century (Washington, D.C. 2002).</ref>

Η πόλη καταλήφθηκε από τους [[Άραβες]] κατά τον 8ο αιώνα μ.Χ και κατά τον 10ο αιώνα μ.Χ ο Χαμντανίντ αλ-Ντάουλα ξόδεψε 3,000,000 ντίρχαμς και την μετέτρεψε σε ένα δυνατό φρούριο.<ref>Verzone, P., “Citta ellenistiche e of novels Dell’ Asia Minore: Anazarbus”, Palladio 7 (1957)· Hellenkemper, H.,“The stadtmauern of Anazarbos/Ayn Zarba”, στο XXIV German Orientalistentag from 26 to 30 September 1988. Selected lectures (Stuttgart 1990), σελ. 71-76.</ref> Το 964, κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του Βυζαντινού αυτοκράτορα [[Νικηφόρος Φωκάς|Νικηφόρου Φωκά]], η Ανάζαρβος βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός του. Ο Φωκάς κατάφερε να την επανακτήσει μαζί με μια σειρά από σημαντικά οχυρά, όπως η [[Ταρσός]] και η [[Μοψουεστία]]. Έγιναν επισκευές στις οχυρώσεις και η βυζαντινή φρουρά παρέμεινε στο κάστρο της Αναζάρβου για το μεγαλύτερο διάστημα του 11ου αιώνα. Στις αρχές του 1098 η πόλη έπεσε στα χέρια των στρατευμάτων της [[Α΄ Σταυροφορία|Α΄ Σταυροφορίας]].<ref>[[Γουλιέλμος της Τύρου]], Historia rerum in partibus transmarinis gestarum 7.2.280.</ref> Αργότερα, η περιοχή ενσωματώθηκε στο [[Πριγκιπάτο της Αντιόχειας|πριγκιπάτο της Αντιόχειας]]. Θεωρείται ότι ο τελευταίος αναγνώρισε την επικυριαρχία του Αλεξίου Α΄ Κομνηνού στην Κιλικία το Σεπτέμβριο του 1108, όμως είναι ασαφές πότε έληξε η κατάληψη από τους Φράγκους. Οι Βυζαντινοί κυριάρχησαν, για σύντομο χρονικό διάστημα, στην Ανάζαρβο μέχρι περίπου το 1111, όταν την πόλη κατέλαβε ο πρίγκιπας Τορός Α΄,<ref>Canard, M., “Ayn Zarba”, EI2 (1960), σελ. 789 κ.ε.· πρβλ. Foss, C., “Defenses of Asia Minor”, Gr.Orth.Th.Rev. 27.2-3 (1982), σελ. 149.</ref> που την κατέστησε πρωτεύουσα του [[Αρμενικό Βασίλειο της Κιλικίας|βασιλείου της Μικράς Αρμενίας]]. Εκτός από μία περίοδο 7 ετών (1137-1144), όταν οι Βυζαντινοί για μία ακόμη φορά απόκτησαν τον έλεγχο της πόλης υπό τον [[Ιωάννης Β' Κομνηνός|Ιωάννη Κομνηνό]], η Ανάζαρβος παρέμεινε πρωτεύουσα για σχεδόν έναν ολόκληρο αιώνα. Αν και η Ανάζαρβος συνέχισε να λειτουργεί ως σημαντικό κάστρο, η πόλη που χτίστηκε χαμηλότερα στην πεδιάδα σταδιακά παρήκμασε. Στο τέλος καταστράφηκε ολοσχερώς, όταν το 1375 οι [[Μαμελούκοι]] διέλυσαν το βασίλειο της Μικράς Αρμενίας και η Ανάζαρβος δεν κατοικήθηκε ποτέ ξανά.

 

== Αρχαιολογικά ευρήματα ==