Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σύμφωνα με το Διοικητικό δίκαιο, τα Ν.Π.Δ.Δ. του Κράτους αποτελούν τη διοικητική αυτοδιοίκηση, η οποία διακρίνεται στην τοπική (ή κατά τόπον) και την λειτουργική (ή καθ' ύλην) αυτοδιοίκηση<ref group="Ακριβοπούλου" name="Xριστίνα"/>. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι [[Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης|Ο.Τ.Α.]], που συνίστανται με σκοπό τη διοίκηση των τοπικών ζητημάτων μιας συγκεκριμένης εδαφικής περιφέρειας, εποπτεύονται από το [[Υπουργείο Εσωτερικών]], τα δε όργανά τους εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία από τους δημότες αυτής της περιφέρειας ([[Κοινότητα]], [[Δήμος]], [[Νομαρχία]] ή [[Περιφέρεια]]). Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν επαγγελματικοί (Εμπορικά και Τεχνικά Επιμελητήρια, Δικηγορικοί, Ιατρικοί και Φαρμακευτικοί Σύλλογοι, επαγγελματικά σωματεία), εκπαιδευτικοί και ερευνητικοί οργανισμοί ([[Ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα στην Ελλάδα|ΑΕΙ]], [[Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα|ΑΤΕΙ]], Ερευνητικά Κέντρα, Ανώτερες και Ανώτατες Σχολές δημόσιου χαρακτήρα, Δημόσιες Βιβλιοθήκες) και γενικά δημόσιοι φορείς, που ασκούν δημόσια υπηρεσία (Δημόσια Νοσοκομεία, Ασφαλιστικά Ταμεία) ή εξυπηρετούν ειδικότερο σκοπό δημοσίου χαρακτήρα ([[Εκκλησία της Ελλάδος]]) και μια σειρά άλλων, που υπάγονται σε όλο το εύρος της Δημόσιας Διοίκησης, εποπτεύονται από το αρμόδιο ή τα συναρμόδια υπουργεία ή επιμέρους Γενικές Γραμματείες αυτών (π.χ. ΝΠΔΔ του [[Υπουργείο Γεωργίας|Υπουργείου Γεωργίας]], [[Υπουργείο Ανάπτυξης (Ελλάδα)|Βιομηχανίας]], [[Υπουργείο Ναυτιλίας|Ναυτιλίας]], [[Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών|Μεταφορών]], [[Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας|Οικονομίας]], [[Υπουργείο Παιδείας|Παιδείας]], [[Υπουργείο Πολιτισμού|Πολιτισμού]], [[Υπουργείο Τουρισμού|Τουρισμού]] κ.ά.), ενώ τα διοικητικά τους όργανα, είτε εκλέγονται μεταξύ των μελών τους, είτε επιλέγονται από την κεντρική διοίκηση, σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμους.

Σύμφωνα με το άρθρο 101 του Συντάγματος της Ελλάδος "η διοίκηση του Κράτους οργανώνεται κατά το αποκεντρωτικό σύστημα" κι επομένως η οργάνωση του Κράτους περιλαμβάνει τόσο κεντρικά όσο και αποκεντρωτικά όργανα. Ως κεντρικά όργανα μπορούμε να αναφέρουμε την [[Κυβέρνηση]], τον [[Πρωθυπουργός|Πρωθυπουργό]] ως μονομελές όργανο του Κράτους, τα Υπουργεία με τους υπουργούς τους και τέλος τα μεγάλα σώματα της Διοίκησης όπως το [[Συμβούλιο της Επικρατείας]], το [[Ελεγκτικό Συνέδριο]] και το [[Νομικό Συμβούλιο του Κράτους (Ελλάδα)|Νομικό Συμβούλιο του Κράτους]]<ref group="Ακριβοπούλου" name="Μπάμπης">{{cite book | title=Εισαγωγή στο Διοικητικό Δίκαιο | author=Χριστίνα Ακριβοπούλου, Χαράλαμπος Ανθόπουλος | year=2015 | publisher=Ελληνικά Ακαδημαϊκά Ηλεκτρονικά Συγγράμματα και Βοηθήματα - Κάλλιππος | location=Αθήνα | pages=56-57}}</ref>, καθώς και οι Ανεξάρτητες Διοικητικές Αρχές<ref group="Σπηλιωτόπουλος">{{cite book | title=Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου | author=Επαμεινώνδας Σπηλιωτόπουλος | year=2001 | publisher=Σάκκουλας | location=Αθήνα - Κομοτηνή | pages=267-297}}</ref>. Αντίστοιχα ως αποκεντρωτικά όργανα σήμερα μπορούμε να θεωρήσουμε τις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις (και κατά το παρελθόν τις μη αιρετές Περιφέρειες και Νομαρχίες καθώς και τις επιμέρους Επαρχίες του κράτους), οι οποίες ανήκουν στο Νομικό Πρόσωπο του Κράτους, διοικούνται από διοικητές διορισμένους από την εκάστοτε κυβέρνηση και ασκούν κρατική εξουσία και υπόκεινται σε ιεραρχικό έλεγχο, σε αντιδιαστολή με τις αιρετές Περιφέρειες (ή παλιότερα Νομαρχίες), τους Δήμους (ή παλιότερα τις Κοινότητες), οι οποίες αναγνωρίζονται με διάταγμα, που εκδίδεται με πρόταση του Υπουργού Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, διοικούνται πάντα από αιρετά όργανα, ασκούν δημόσια εξουσία και υπόκεινται απλώς σε εποπτεία).