Ευρώπη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 791:
== Ιστορία - Πολιτισμός ==
=== Η προϊστορική περίοδος. ===
Με βάση τη συγκριτική γλωσσολογία και τα αρχαιολογικά ευρήματα, γνωρίζουμε ότι γενικά μιλώντας, οι κάτοικοι της Ευρώπης ήρθαν από ανατολών, ήτοι από την Ασία, και ότι η κοινή ιστορική κοιτίδα τους, πριν διασπαρούν στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο, πρέπει να εντοπιστεί στην ανατολική Ευρώπη (πιθανόν στη Λιθουανία). Οι εξ Ασίας μέτοικοι, καθώς εγκαθίσταντο στις διάφορες περιοχές, ήρθαν σε επαφή με γηγενείς πληθυσμούς, με τους οποίους και αναμίχθηκαν μέσα στο πέρασμα των αιώνων. Οι αρχαίοι Έλληνες, για παράδειγμα, υπήρξαν το προϊόν εθνολογικής και πολιτισμικής μίξης των γηγενών Προελλήνων με τις τέσσερεις ινδοευρωπαϊκές ελληνικές φυλές, που εγκαταστάθηκαν στον ελληνικό χώρο υστερότερα, τους Αχαιούς, τους Αιολείς, τους Ίωνες και τους Δωριείς. Το γεγονός ότι οι γλωσσολόγοι αντιμετωπίζουν τη λιθουανική γλώσσα σαν το κύριο γλωσσικό κέντρο γύρω από το οποίο αναπτύσσεται η διαφοροποίηση των ευρωπαϊκών γλωσσών, αποτελεί ένδειξη του ότι οι καυκασιανής προέλευσης Ινδοευρωπαίοι, πριν κινηθούν προς νότιες και προς δυτικές κατευθύνσεις, έκαναν μια μακρά στάση στην περιοχή της σημερινής Λιθουανίας.<ref>{{Cite book|title="(Μυθ)ιστορία των Βαρβάρων Προγόνων των Σημερινών Ευρωπαίων"|first=Βασίλης|last=Ραφαηλίδης|publisher=Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου|isbn=960-7058-39-9|year=2001|location=Αθήνα|page=28}}</ref> Η Ευρώπη αποτέλεσε το ιστορικό κέντρο γύρω από το οποίο αναπτύχθηκαν διάφοροι [[πολιτισμός|πολιτισμοί]]. Πρώτος ευρωπαϊκός πολιτισμός είναι ο ελληνικός. Στη συνέχεια αναπτύχθηκε ο ρωμαϊκός, για να δώσει τη θέση του στο χριστιανικό, που άνθισε στην εποχή της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|βυζαντινής αυτοκρατορίας]]. Ακολουθούν οι διάφορες επιδρομές των βαρβαρικών φυλών και η κατάληψη όλης της Δ. Ευρώπης, που βυθίζεται, σχεδόν τελείως, στο σκοτάδι. Οι φυλές αυτές αρχίζουν να δημιουργούν τα πρώτα οργανωμένα κράτη και να δέχονται την επίδραση του παλιού ρωμαϊκού πολιτισμού. Από τον 10ο αι. χριστιανικές δυνάμεις συγκρούονται με μουσουλμανικά στρατεύματα στην Ισπανία και σε μεσογειακά νησιά, με τον Πάπα Γρηγόριο Ζ΄ (1073-1085) να δηλώνει ότι οι κατακτημένες μουσουλμανικές γαίες ανήκουν στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.<ref>{{Cite book|title="Πρώιμη Νεότερη Ευρώπη 1450-1789".|first=Merry E.|last=Wiesner-Hanks|publisher=Ξιφαράς|year=2008|location=Αθήνα|page=22}}</ref> Το 1241 εισβάλλουν οι Μογγόλοι, που περιορίζονται στο ανατολικό τμήμα και σώζεται, έτσι, η υπόλοιπη Ευρώπη από την καταστροφή. Μέσα στον επόμενο αιώνα Βενετοί και Γενοβέζοι έμποροι, αλλά και από άλλες πόλεις του ευρωπαϊκού νότου, ιδρύουν εμπορικούς σταθμούς στα λιμάνια της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.
Σημαντικά φύλα που εγκαταστάθηκαν στην Ευρώπη είναι οι Σλάβοι, οι Δάκες, οι Ιλλυριοί, οι Γότθοι & οι Βησιγότθοι, οι Πελασγοί, οι Ιλλυριοί, οι Δωριείς, οι Ίωνες, οι Αιολείς και οι Κέλτες.
=== Οι Ευρωπαίοι του 15ου αιώνα ===
Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι των μέσων του 15ου αι. μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις απομακρύνονταν από τον τόπο (συχνά την κώμη) στον οποίο γεννήθηκαν, και ως εκ τούτου διέφεραν πολύ σε σχέση με τους σύγχρονους κοσμοπολίτες Ευρωπαίους. Αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχε μία πληθυσμιακή μειονότητα που ταξίδευε στις θάλασσες κι ακόμα στην ξηρά, εντός και εκτός Ευρώπης, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για πολιτιστικές μεταβολές και για διεύρυνση του διανοητικού ορίζοντα, κυρίως στα ακμάζοντα αστικά κέντρα. Και φυσικά οι αφηγήσεις των ταξιδών αυτών των ανθρώπων, κυρίως αυτών που είχαν περιπλανηθεί εκτός Ευρώπης, κέντριζαν το ενδιαφέρον του κόσμου. Έτσι, οι αφηγήσεις του Μάρκο Πόλο, επί παραδείγματι, μετά την επιστροφή του από την Κίνα, αποτέλεσαν ένα διαχρονικό ''best-seller'' του 15ου, αλλά και των δύο επόμενων αιώνων.<ref>{{Cite book|title="Πρώιμη Νεότερη Ευρώπη 1450-1789".|first=Merry E.|last=Wiesner-Hanks|publisher=Ξιφαράς|year=2008|location=Αθήνα|page=18}}</ref> Πολλοί Ευρωπαίοι, μαθαίνοντας για τον πλούτο εμπόρων που ζούσαν μόνιμα στους εμπορικούς σταθμούς της Μέσης Ανατολής, απολαμβάνοντας προνόμια από τους ντόπιους ηγεμόνες, ονειρεύονται το ξεκίνημα μιας νέας ζωής σε χώρες εκτός Ευρώπης. Η Πορτογαλία και η Ισπανία ενθαρρύνουν τη μετανάστευση αποίκων προς τα νησιά του Ατλαντικού, όπως οι Κανάριοι Νήσοι και τα Νησιά του Πράσινου Ακρωτηρίου. Πολυταξιδεμένοι πληθυσμοί από διαφορετικές χώρες προέλευσης αναμειγνύονται στα εμπορικά λιμάνια της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, ανακαλύπτοντας έτσι νέα εμπορεύματα και ανταλλάσσοντας γνώσεις για νέες χώρες. [[Αρχείο:First.Crusade.Map.jpg|thumb|300px|Τα σύνορα της Ευρώπης το [[1097]]]]
=== 16ος-18ος αιώνας ===
| |||