Ποντιακή λύρα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4:
 
== Καταγωγή ==
Τα πρώτα έγχορδα όργανα με χορδές ήταν ως επί το πλείστον νυκτά, (για παράδειγμα, η ελληνική [[λύρα]]) παίζονταν δηλαδή με τα νύχια. Τα δίχορδα, τοξωτά όργανα, που παίζονται σε όρθια θέση και έφεραν δοξάρι από αλογοουρά, μπορεί να προέρχονται από τους νομαδικούς εφίππους πολιτισμούς της [[Κεντρική Ασία|Κεντρικής Ασίας]], σε μορφές που μοιάζουν πολύ με τη σύγχρονη [[Μογγολία|Μογγολική]] Μορίν Χουρ και το [[Καζακστάν|Καζακστανικό]] Κόμπιζ. Παρόμοιοι και διάφοροι τύποι διαδόθηκαν πιθανώς κατά μήκος εμπορικών οδών Ανατολής-Δύσης από την [[Ασία]] στη [[Μέση Ανατολή]]<ref>''The Silk Road: Connecting Cultures, Creating Trust'', Silk Road Story 2: Bowed Instruments, Smithsonian Center for Folk life and Cultural Heritage [http://www.silkroadproject.org/smithsonian/nomads/story.html] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20081013123420/http://www.silkroadproject.org/smithsonian/nomads/story.html |date=2008-10-13 }} (αρχειοθετήθηκε στις 26/9/2008)</ref><ref>{{Cite book|title=The NPR Classical Music Companion: Terms and Concepts from A to Z|first=Miles|last=Hoffman|publisher=[[Houghton Mifflin Harcourt]]|isbn=978-0618619450|year=1997|url=https://books.google.com/books?id=e6GcPB5v0yIC}}</ref> και τη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινή Αυτοκρατορία.]]<ref name="Grillet29">{{harvnb|Grillet|1901|p=29}}</ref><ref>Margaret J. Kartomi: On Concepts and Classifications of Musical Instruments. Chicago Studies in Ethnomusicology, University of Chicago Press, 1990</ref> Ο άμεσος πρόγονος όλων των ευρωπαϊκών τοξωτών οργάνων (άρα πιθανόν και της Ποντιακής λύρας) είναι το αραβικό [[:en:Rebab|ρεμπάμπ]] (ربابة), το οποίο εξελίχθηκε στη [[βυζαντινή λύρα]] τον 9ο αιώνα και αργότερα στο ευρωπαϊκό [[:en:Rebec|ρεμπέκ]].<ref>{{cite web|url=https://www.britannica.com/art/rabab|title=Rabab|website=[[Encyclopedia Britannica]]|access-date=6 April 2019}}</ref><ref>{{cite web|url=https://www.britannica.com/art/lira-musical-instrument|title=Lira {{!}} musical instrument|website=[[Encyclopedia Britannica]]|access-date=6 April 2019}}</ref><ref>{{Cite journal|last=Panum|first=Hortense|author-link=Panum hortense|year=1939|title=The stringed instruments of the Middle Ages, their evolution and development|location=London|publisher=William Reeves|page=434}}</ref>

Η Ποντιακή λύρα φαίνεται να δημιουργήθηκε μεταξύ 11ου και 12ου Αιώνα,<ref name=":2">During Jean, At ‘Ayan Robert, Spector Johanna, Qassim Hassan Scheherazade, Morris R. Conway, «Kamancheh», Grove Music Online – Oxford Music Online</ref> όταν ο Πόντος ήταν τμήμα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ενώ η ονομασία "Κεμεντζές" πρωτοεμφανίστηκε κατά τον [[10ος αιώνας π.Χ.|10ο Αιώνα]].<ref name=":2" />
 
== Κατασκευή και μηχανική ==
[[Image:Lyra Measurements.jpg|thumb|301x301px321x321px|ΠοντιακήΑνατομία λύρατης -Ποντιακής Κεμεντσέςλύρας. (Κεμεντζέ)
<br />
{| border="1" cellpadding="2" cellspacing="0" style="font-size:85%; text-align:left"
!#
!Ποντιακή ονομασία
!Απόδοση στην Δημοτική
!Σημασία
!Λειτουργία
|-
Γραμμή 22 ⟶ 23 :
|2
|Τα ωτία
|Αυτιά
|Αυτά (ώτα)
|Κλειδιά (σήμερα μηχανικά)
|-
|3
Γραμμή 31 ⟶ 32 :
|-
|4
|Η γλώσσα (σπαρέλ)
|Γλώσσα, ταστιέρα
|[[Ταστιέρα]]
Γραμμή 43 ⟶ 44 :
|Τα ρωθώνια
|Ρουθούνια
|Οπές ηχείου (ονομάζονται «αυτιά» στο βιολί)
|-
|7
Γραμμή 70 ⟶ 71 :
|[[Χορδή (μουσική)|Χορδή]]
|}
|αριστερά]]Συνηθέστερο υλικό κατασκευής του σκάφους της ποντιακής λύρας, καθώς και του λαιμού και της κεφαλής, είναι το μονοκόμματο ξύλο [[Δαμασκηνιά|δαμασκηνιάς]], αλλά(Κοκκύμελον μπορούνστην ναΠοντιακή χρησιμοποιηθούν κι άλλα ξύλαδιάλεκτο), όπωςκαθώς και [[ΜουριάΚορομηλιά (φυτό)|μουριάκορομηλιάς]], [[ΚαρυδιάΜουριά (φυτό)|καρυδιάμουριάς]], ή [[Κέδρος|κέδροκέδρου]], [[ακακία]], κ.α., ενώ του καπακιού το ξύλο [[Πεύκο|πεύκου]] ή [[Ελάτη|έλατου]]. Με λίγη φαντασίαΠαραδοσιακά, μίαη λύραδαμασκηνιά μπορείθεωρείται νατο παρομοιαστείκαλύτερο με ανθρώπινο σώμα, καθώς πολλά μέρη της έχουν ονομασίες μερών του σώματος. Τα ανοίγματα στο καπάκι που σχηματίζουν μικρά τόξα, από τα οποία βγαίνει ο ήχος, ονομάζονται ''"ρωθώνια"'' (ρουθούνια), τα κλειδιάξύλο για το κούρδισμασκάφος. της<ref λύρας ονομάζονται ''name="ωτία:3"'' (αυτιά), ο κλειδοκράτορας "κιφάλ" (κεφάλι), το μέρος που βαστάει ο λυράρης με το χέρι του για να πατάει τις νότες ονομάζεται ''"γούλα"'' (λαιμός), η ταστιέρα ''"γλώσσα"'', τα πλαϊνά ''"μάγ'λα"'' (μάγουλα), κοκ.<ref>{{Cite bookweb|url=https://www.pontosnews.gr/497024/pontos/pontiaki-lyra/|title=ΕλληνικάΠοντιακή ΛαϊκάΛύρα Μουσικά Όργανα|first=Φοίβοςpontosnews.gr|last=ΑνωγειανάκηςΣαββίδης|publisherfirst=ΜέλισσαΘωμάς|yearwebsite=1991www.pontosnews.gr|locationlanguage=Αθήνα 199el|pageaccessdate=271 – 2762021-06-13}}</ref>
 
Η ποντιακή λύρα διακρίνεται από τη μοναδικότητα της φιαλόσχημης μορφής της με μακρύ λαιμό και στενόμακρο ηχείο (Συνήθως, οι υπόλοιπες λύρες είναι αχλαδόσχημες). Το μήκος είναι παραδοσιακά 45 – 60 εκατοστά και το πλάτος 7-11 εκατοστά.<ref name=":3" /> Ανάλογα με τις διαστάσεις, χωρίζεται σε τρεις βασικές παραλλαγές:
 
# Ζιλ - Η λεπτή και ψιλή - Συνηθισμένη στην περιοχή της [[Ματσούκα Πόντου|Ματσούκας]].
# Καπάν - Η παχιά και χαμηλή
# Ζιλοκάπανη - Η μεσαίου τόνου και μεγέθους
 
Η κεφαλή έχει το σχήμα σταγόνας και φέρει τρία κλειδιά (''"Ωτία"'') τα οποία σφηνώνονται σε τρύπες της κεφαλής. Έχουν σχήμα Τ (συνήθως) και σε αυτά είναι δεμένες οι χορδές προκειμένου να κουρδιστούν. Οι χορδές ξεκινώντας από την κεφαλή, διασχίζουν μεγάλο μέρος του οργάνου και φτάνουν στον χορδοδέτη (''"Παλικάρ"''). Πρόκειται για ένα ξύλινο εξάρτημα σχήματος μακρόστενου ανεστραμμένου τριγώνου, που βρίσκεται στο κάτω μέρος, πάνω στο οποίο στερεώνονται οι κάτω άκρες των χορδών. Κατά μήκος τον χορδών, και περίπου μέχρι την μέση του οργάνου, φέρεται η ταστιέρα (''"σπαρέλ"'' ή ''"γλώσσα"''). Στο σημείο περίπου που τελειώνει αυτή, τοποθετείται ο καβαλάρης (''"γάιδαρον"''), ένα εξάρτημα που φέρει τρεις χαράξεις - εγκοπές από τις οποίες φέρονται οι τρεις χορδές για να μη μετακινούνται δεξιά - αριστερά. Δεξιά και αριστερά του καβαλάρη, φέρονται δύο μακριές σχισμές για τον ήχο, τα ''"ρωθώνια".'' Μερικές λύρες επίσης φέρουν και μικρές τρύπες που, σε συνδυασμό με τα ''"ρωθώνια"'', βοηθούν στην απόδοση του οργάνου. Οι τρύπες αυτές τοποθετούνται: Δύο σε κάθε πλευρά (''"μάγ'λα"''), δύο στο πάνω μέρος του καπακιού, δύο στο κάτω μέρος και δύο στις άκρες κάθε σχισμής, συνολικά 10 τρύπες. Ένα -όχι και τόσο ευδιάκριτο- εξάρτημα της λύρας είναι η ψυχή (''"στυλάρ"''), ένα ένα ευλίγιστο σχετικά ξύλο που είναι σφηνωμένο στο εσωτερικό του οργάνου μεταξύ ηχείου (καπακιού) και της πλάτης (ράχης) και συνεισφέρει στην αποδοτικότητα του οργάνου.<ref name=":3" />
 
== Δοξάρια ==