Αναρχισμός στην Ελλάδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

== Πρώιμος αναρχισμός ==

[[Αρχείο:Gemidjii_arrest_thessaloniki.jpg|αριστερά|μικρογραφία|343x343εσ|Βουλγαρική καρτ ποστάλ που απεικονίζει τη σύλληψη των [[Απριλιανά του 1903|ζωντανών μελών του Gemidzhii]], στη Θεσσαλονίκη, Απρίλιος 1903]]

Ο πρώιμος αναρχισμός στην Ελλάδα ανέρχεται στα μέσα του 19ου αιώνα και διήρκεσε μέχρι τον [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο]].{{Sfn|Vradis|Dalakoglou|p=1|2009}} Αυτή η περίοδος χαρακτηρίζεται από συνεργασία με άλλους σοσιαλιστές, καθώς η πρώιμη ελληνική σοσιαλιστική σκέψη κυριαρχούνταν από τον αναρχισμό.{{Sfn|Noutsos|1995|p=104}} Οι πιο σημαντικοί αναρχικοί συγγραφείς στα ελληνικά τότε ήταν οι [[Μιχαήλ Μπακούνιν|Μπακούνιν]], ο [[Αντρέα Κόστα]], ο [[Πιοτρ Κροπότκιν|Κροπότκιν]] και ο [[Ζαν Γκραβ]].{{Sfn|Noutsos|1995|p=104}} Για σύγκριση, ο [[Καρλ Μαρξ|Μαρξ]] και ο [[Φρίντριχ Ένγκελς|Ένγκελς]] δεν μεταφράστηκαν στα ελληνικά μέχρι το 1893.{{Sfn|Noutsos|1995|p=105}} Άτομα που είχαν δεσμούς με την Ιταλία και τους Ιταλούς μετανάστες εισήγαγαν τον αναρχισμό στην ελληνική ηπειρωτική χώρα με τα [[Επτάνησα|νησιά]] του Ιονίου ως μεσαίο σημείο. Πολλοί από τους αναρχικούς διανοούμενους προέρχονταν από τις ανώτερες τάξεις. Η λαϊκή υποστήριξη αποκτήθηκε μέσω της αντίθεσης στη φορολογία και την κρίση της σταφίδας. Ο [[Τζουζέπε Ματσίνι]] ήταν μια επιρροή σε ολόκληρο το ελληνικό σοσιαλιστικό κίνημα αυτήν την περίοδο, και ορισμένοι αναρχικοί συνδύασαν τον αναρχισμό με τον αλυτρωτισμό.  Η συμμετοχή των γυναικών ήταν περιορισμένη. Ο αναρχισμός άνθισε ιδιαίτερα στη Δυτική Πελοπόννησο. Η γεωγραφική εγγύτητα με την Ιταλία εξηγεί γιατί το [[Πάτρα|λιμάνι της Πάτρας]] είδε την πρώτη οργανωμένη αναρχική ομάδα.{{Sfn|Apoifis|2014}} Η Πάτρα είχε οργανώσει χώρους συνάντησης, έναν βιώσιμο τοπικό τύπο και εκδοτική δραστηριότητα.{{Sfn|Noutsos|1995|p=53}}