Ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αντικατέστησα τις ψευδείς πληροφορίες με τους νόμους της αρχαίας ελλάδος
Ετικέτες: Αναιρέθηκε Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Αντικατέστησα τις ανακρίβειες
Ετικέτες: Αναιρέθηκε αφαιρέθηκαν παραπομπές Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 6:
 
Συνοπτικά, οι αρχαίοι Έλληνες καταδίκαζαν τον κιναιδισμο και οι παραβάτες, ως κίναιδοι αποκλείονταν από τον δημόσιο βίο καθώς και από την πλειονότητα των δικαιωμάτων που αναλογούσαν στους υγιείς πολίτες.
 
 
Οι αρχαίοι Έλληνες δεν αντιλαμβανόντουσταν τον [[σεξουαλικός προσανατολισμός|σεξουαλικό προσανατολισμό]] σαν κοινωνικό αναγνωριστικό όπως κάνουν οι σύγχρονοι δυτικοί πολιτισμοί. Η ελληνική κοινωνία δεν διαχώριζε την ερωτική επιθυμία ή συμπεριφορά βάσει του φύλου του συμμετέχοντα, αλλά του ρόλου που έπαιζε ο κάθε συμμετέχων στη σεξουαλική πράξη, το ρόλο του ενεργητικού και του παθητικού, όσον αφορά τη διείσδυση.<ref name="OCD">''[[Oxford Classical Dictionary]]'' entry on ''homosexuality'', pp.720–723; entry by David M. Halperin.</ref> Αυτή η ενεργητική/παθητική πόλωση ανταποκρινόταν στους κυρίαρχους και υποτακτικούς ρόλου: ο ενεργητικός (διεισδυτικός) ρόλος συνδέεται με την αρρενως συνδέεται με τη θηλυκότητα, χαμηλότερη κοινωνική θέση και τη νιότη.<ref name="OCD" />
 
'''Νόμοι Αθηναϊκού Κράτους'''
Γραμμή 45 ⟶ 42 :
'''Αισχίνης "κατά Τιμάρχου"'''
 
Ο [[Ιερός Λόχος Θηβών]],μια ξεχωριστή στρατιωτική μονάδα που υπηρετούσαν μόνο άνδρες και οι αγαπημένοι τους, θεωρείται συνήθως εξαίρετο παράδειγμα για το πώς οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τον έρωτα μεταξύ των στρατιωτών μιας ομάδας για να ενισχύσουν το μαχητικό τους πνεύμα. Οι Θηβαίοι απέδιδαν στον Ιερό Λόχο τη δύναμη των Θηβών όσον αφορά τη γενιά πριν την πτώση της από τον [[Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας|Φίλιππο τον Β' της Μακεδονίας]], ο οποίος είχε εντυπωσιαστεί τόσο πολύ από τη γενναιότητά τους κατά τη διάρκεια της μάχης, ώστε ανέγειρε ένα μνημείο το οποίο κοσμεί ακόμα τους τάφους τους. Άσκησε επίσης σκληρή κριτική για τις απόψεις των Σπαρτιατών περί του λόχου:
:''"ἀπόλοιντο κακῶς οἱ τούτους τι ποιεῖν ἢ πάσχειν αἰσχρὸν ὑπονοοῦντες (Να βρει καταστροφή όποιον υπονοεί οτιδήποτε άσεμνο για τους άνδρες αυτούς)"''<ref>[https://el.wikisource.org/wiki/%CE%92%CE%AF%CE%BF%CE%B9_%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BB%CE%BF%CE%B9/%CE%A0%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82#p18.7 Πλούταρχου ''Πελοπίδας'']</ref>