Ταϊτή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Paul Gauguin 056.jpg|thumb|left|250px|''Ταϊτινές γυναίκες στην παραλία'', του [[Πωλ Γκωγκέν]], 1891.]]

Η Ταϊτή εκτιμάται ότι αποικίστηκε από [[Πολυνήσιοι|Πολυνησίους]] μεταξύ 300 και 800 μ.Χ. προερχόμενους από την [[Τόνγκα]] και τηντη [[Σαμόα]], αν και κάποιες εκτιμήσεις θέτουν τις ημερομηνίες νωρίτερα. Το εύφορο έδαφος του νησιού, συνδυασμένο με την αλιεία, παρείχε επαρκή τροφή για τον πληθυσμό.

Αν και η πρώτη θέαση του νησιού από Ευρωπαίους έγινε από ένα ισπανικό πλοίο το 1606, η [[Ισπανία]] δεν έκανε κάποια προσπάθεια να κάνει εμπόριο με το νησί ή να το αποικήσει. Ο Σάμιουελ Ουώλλις, ένας Άγγλος πλοίαρχος του Βρετανικού Ναυτικού, είδε την Ταϊτή στις [[18 Ιουνίου]] [[1767]], και θεωρείται ο πρώτος Ευρωπαίος που την επισκέφτηκε, ο οποίος και την ονόμασε "Νήσο του Βασιλέως" (Γεωργίου Γ΄). Η διακριτή χαλαρότητα και, η ευχάριστη φύση του τοπικού πληθυσμού και ο χαρακτηρισμός του νησιού ως "παράδεισος" εντυπωσίασε πολύ τους πρώτους Ευρωπαίους επισκέπτες, φυτεύοντας τον σπόρο μιαςμίας ρομαντικής προσέγγισης από την Δύση, που διαρκεί μέχρι και σήμερα.

Τον Ουώλλις ακολούθησε τον Απρίλιο του 1768 ο Γάλλος εξερευνητής [[Λουί-Αντουάν ντε Μπουγκαινβίλ]], πουκαθώς ολοκλήρωνε την πρώτη Γαλλική πλεύση γύρω από τον κόσμο και ο οποίος την διεκδίκησε τη νήσο για λογαριασμό του Βασιλέως της Γαλλίας. Ο ΜπούγκαινβιλΜπουγκαινβίλ έκανε την Ταϊτή διάσημη στην Ευρώπη, όταν δημοσίευσε τον απολογισμό τουτού ταξιδιού του στο βιβλίο του «Ταξίδι γύρω από τον Κόσμο». Περίγραψε το νησί ως έναν παράδεισο επί γης, όπου οι άντρεςάνδρες και οι γυναίκες ζουν ευτυχισμένοι στην αθωότητα, μακριά από την διαφθορά του πολιτισμού. Η περιγραφή του νησιού παρουσίασεπαρουσίαζε γλαφυρά την έννοια τουτού ευγενούς άγριου, και επηρέασε τις [[ουτοπισμός|ουτοπικές]] σκέψεις φιλοσόφων όπως του [[Ζαν Ζακ Ρουσσώ]] πριν την έλευση την Γαλλικής Επανάστασης.

Το 1774 ο Καπετάνιος [[Τζέιμς Κουκ]] επισκέφτηκε το νησί, και υπολόγισε τον πληθυσμό της εποχής σε 200.000 άτομα. Αυτό το νούμερο ήταν μάλλον πολύ ψηλό: ένας άλλος υπολογισμός της ίδιας εποχής ήταν 121.500 άτομα. Μετά την επίσκεψη του Κουκ, τα ευρωπαϊκά πλοία άρχισαν να επισκέπτονται το νησί συχνότερα. Το πιο γνωστό από αυτά τα πλοία ήταν το [[HMS Bounty]], που το πλήρωμαπλήρωμά του έκανε ανταρσία μόλις αποχώρησε από την Ταϊτή το 1789. Η Ευρωπαϊκή επιρροή διάσπασε σημαντικά την παραδοσιακή κοινωνία, εισάγοντας την [[πορνεία]], τα [[αφροδίσιο νόσημα|αφροδίσια νοσήματα]], και το [[αλκοόλ]] στο νησί. Οι εισαγόμενες ασθένειες όπως ο [[τύφος]] και η [[ευλογιά]] σκότωσαν τόσο πολλούς Ταϊτινούς, που μέχρι το 1797, ο πληθυσμός τουτού νησιού ήταν μόλις περίπου 16.000 άτομα. Αργότερα έπεσε έως και τα 6.000 άτομα.

[[Αρχείο:TahitiDupetitThouars.jpg|thumb|right|200px|Ο Ντουπτί Τουάρ καταλαμβάνει την Ταϊτή το Σεπτέμβριο του 1842.]]

Το 1842 μια Ευρωπαϊκή κρίση, συνδεόμενη με το [[Μαρόκο]], κλιμακώθηκε μεταξύ Γαλλίας και Μεγάλης Βρετανίας όταν ο Ναύαρχος Ντουπτί Τουάρ, ενεργώντας ανεξάρτητα από τη Γαλλική κυβέρνηση, έπεισε την Ταϊτινή Βασίλισσα Πομάρε την 4ηΔ΄ να δεχτεί να γίνει η Ταϊτή προτεκτοράτο της Γαλλίας. Ο Τζωρτζ Πρίτσαρντ, ένας ιεραπόστολος γεννημένος στο Μπέρμιγχαμ που ενεργούσε ως Βρετανός πρέσβης στην Ταϊτή, έλειπε όταν έγινε αυτή η συμφωνία. Όμως επέστρεψε για να κατηχήσει τους ντόπιους ενάντια στην Ρωμαιοκαθολική Γαλλία. Τον Νοέμβριο του 1843, ο Ντουπτί Τουάρ (πάλι ενεργώντας από μόνος του) αποβίβασε ναύτες στο νησί, και τυπικά το προσάρτησε στην Γαλλία. Στην συνέχεια φυλάκισε τον Πρίτσαρντ, και αργότερα τον έστειλε ανεπίσημα πίσω στην Βρετανία.

Τα νέα για τα γεγονότα στην Ταϊτή έφτασαν στην Ευρώπη στις αρχές του 1844. Ο Γάλλος πολιτικός Φρανσουά Γκιζό, υποστηριζόμενος από τον Βασιλιά Λουδοβίκο – ΦίλιπποΛουδοβίκο–Φίλιππο της Γαλλίας, αποκήρυξε την προσάρτηση του νησιού. Όμως, ο πόλεμος μεταξύ των Γάλλων και των Ταϊτινών συνεχίστηκε μέχρι το 1847. Το νησί παρέμεινε Γαλλικό προτεκτοράτο μέχρι τις 29 Ιουνίου 1880, όταν ο Βασιλιάς Πομάρε ο 5οςΕ΄ (1842 – 1891) εξαναγκάστηκε να παραδώσει την κυριαρχία της Ταϊτής και των εξαρτημένων εδαφών της στην Γαλλία. Του δόθηκε η κατ’ όνομα θέση του Αξιωματούχου του Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής και της Αγροτικής Αξίας της Γαλλίας. Το 1946, η Ταϊτή και ολόκληρη η [[Γαλλική Πολυνησία]] έγινε Γαλλικό υπερπόντιο έδαφος. Το 2003, αυτό το καθεστώς άλλαξε σε αυτό της Γαλλικής υπερπόντιας κοινότητας.

Ο Γάλλος ζωγράφος [[Πωλ Γκωγκέν]] έζησε στην Ταϊτή τηντη δεκαετία του 1890 και ζωγράφισε πολλά Ταϊτινά θέματα. Το Παπεάρι έχει ένα μικρό μουσείο Γκωγκέν.