Ο [[βρετανίααγγλία|βρετανόςάγγλος]] ανθρωπολόγος [[Έντουαρντ Μπάρνετ Τέιλορ]] στο έργο του ''Πρωτόγονος Πολιτισμός'' (''Primitive Culture'', 1871) όρισε τον ανιμισμό «ως γενική πίστη στις πνευματικές υπάρξεις» και την όρισε ως «ελάχιστο ορισμό της θρησκείας». Για τον Taylor ανιμισμός είναι η πίστη του "πρωτόγονου" ανθρώπου σε ψυχές που εμψυχώνουν τη φύση.<ref>Γρηγόρης Δ. Ζιάκας, ''Θρησκεία και Πολιτισμός των προϊστορικών κοινωνιών και των αρχαίων λαών'', εκδόσεις Κορνηλία Σφακιανάκη, Θεσσαλονίκη 2002, σελ. 113.</ref> Ο Taylor διατύπωσε τον ανιμισμό ως μια θεωρία επί εθνολογικής και κοινωνικής βάσης για την προέλευση της θρησκείας. Θεώρησε ότι όλες οι θρησκείες από την απλούστερη έως την πλέον σύνθετη μοιράζονται κάποιου είδους ανιμιστικές πεποιθήσεις. Κατά την άποψή του, ως πρωτόγονοι πολιτισμοί ορίζονται εκείνοι που δε διαθέτουν [[ιερό κείμενο|γραπτή παράδοση]] και πιστεύουν ότι πνεύματα ή [[ψυχή|ψυχές]] έδωσαν ζωή στις ανθρώπινες και τις υπόλοιπες υπάρξεις του φυσικού κόσμου. Ο Taylor χρησιμοποίησε τη θεωρία της εξέλιξης για να παρουσιάσει το πως η θρησκεία αποτελεί σταδιακή εξέλιξη από τον Ανιμισμό, ότι δηλαδή ο Ανιμισμός είναι η αρχαιότερη φάση της θρησκείας. Από αυτή την πίστη ο "πρωτόγονος" οδηγήθηκε ύστερα στην προγονολατρεία και στην πίστη της μετεμψύχωσης, και από εκεί στην πίστη σε θεούς. Από την πίστη σε θεούς οδηγούμαστε στον πολυθεϊσμό, κι έπειτα στον μονοθεϊσμό. Παρ' όλ' αυτά η θεωρία του δεν ευσταθεί, καθώς η αντίληψη της ψυχής εκφράζει έναν μεταγενέστερο πολιτισμό, ο οποίος δεν μπορεί να είναι η πηγή της θρησκείας. Με άλλα λόγια για να βρούμε την πηγή της θρησκείας πρέπει να βρούμε την πρωτογενή αδιαφοροποίητη κοινωνία, η οποία δεν μπορεί να είναι μια κοινωνία που έχει αναπτύξει θεωρία περί ψυχών.
Σημειώνεται ότι παλαιότερα ο όρος αυτός αποδόθηκε στη ελληνική ως "''ψυχολατρεία''", ή "''ψυχοκρατία''", με βάση τη λατινική λέξη ''animus'', ''anima'' που σημαίνει ψυχή. Πλην όμως ο [[Εξελληνισμός#Λέξεις και όροι|εξελληνισμός]] αυτός δεν επικράτησε.
