Σοφία της Πομερανίας, δούκισσα του Μεκλεμβούργου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 7:
Ο αδελφός της ήταν ο [[Μπόγκισλαβ Ι΄ της Πομερανίας|Μπόγκισλαβ Ι΄]] (1454-1523), ο οποίος κυβέρνησε τη χώρα για σχεδόν πενήντα χρόνια ως ενοποιημένη περιοχή. Υπό τον Μπόγκισλαβ Ι΄ η Πομερανία γνώρισε μία χρυσή εποχή: το [[Στσέτσιν]] έγινε η έδρα του το 1491, η δουκική διοίκηση οργανώθηκε με αρχεία, εισήχθη μία καλά ρυθμισμένη είσπραξη φόρων και διατηρήθηκε η ειρήνη και η σταθερότητα. Για πολιτικούς λόγους, το δουκάτο του [[Μεκλεμβούργο]]υ ενεργούσε για τη συγχώνευση με τον Οίκο της Πομερανίας.
Όπως και η κόρη της [[Άννα του Μεκλεμβούργου-Σβερίν]] δύο δεκαετίες αργότερα, η Σοφία επέμεινε να ταφεί μακριά από το σπίτι. Ενώ όλοι οι συγγενείς της από την πλευρά τού Μεκλεμβούργου, συμπεριλαμβανομένου τού συζύγου της, είχαν ταφεί στο [[Αββαείο του Ντόμπεραν|αβαείο του Ντόμπεραν]], αυτή επέλεξε το μοναστήρι των Δομινικανών στο [[Βίσμαρ]] ως τον τελευταίο τόπο ανάπαυσης. Η κηδεία της Σοφίας ήταν η πρώτη του δουκικού Οίκου στο Βίσμαρ και -εκτός από την αδελφή της Μαργαρίτα, τη χήρα του [[Βαλτάσαρ του Μεκλεμβούργου|Βαλτάσαρ]], στις 27 Μαρτίου 1526- επίσης και η τελευταία.▼
Η χάλκινη ταφόπλακα, με την -σε πραγματικό μέγεθος- εικόνα της δούκισσας που στηρίζεται σε παραπέτασμα με [[Ροδιά|ρόδια]], τοποθετήθηκε στον τάφο της, στον κύριο βωμό της εκκλησίας της Μαύρης Μονής στο Βίσμαρ, το 1880. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην εκκλησία της Αγίας Μαρίας, επίσης στο Βίσμαρ και, μετά την καταστροφή της εκκλησίας, μεταφέρθηκε στο βόρειο παρεκκλήσιο της εκκλησίας Nικολάι, επίσης στο Βίσμαρ.▼
== Οικογένεια ==
Γραμμή 17 ⟶ 21 :
* [[Αικατερίνη του Μεκλεμβούργου|Αικατερίνη]] (1487–1561), παντρεύτηκε στις 6 Ιουλίου 1512 τον [[Ερρίκος Δ΄ της Σαξονίας|Ερρίκο Δ΄ των Βέττιν]] δούκα της Σαξονίας και είχε τέκνα.
* [[Αλβέρτος Ζ΄ του Μεκλεμβούργου|Αλβέρτος Ζ΄]] (1486-1547), δούκας του Μεκλεμβούργου-Γύστροβ.
▲Όπως και η κόρη της [[Άννα του Μεκλεμβούργου-Σβερίν]] δύο δεκαετίες αργότερα, η Σοφία επέμεινε να ταφεί μακριά από το σπίτι. Ενώ όλοι οι συγγενείς της από την πλευρά τού Μεκλεμβούργου, συμπεριλαμβανομένου τού συζύγου της, είχαν ταφεί στο [[Αββαείο του Ντόμπεραν|αβαείο του Ντόμπεραν]], αυτή επέλεξε το μοναστήρι των Δομινικανών στο [[Βίσμαρ]] ως τον τελευταίο τόπο ανάπαυσης. Η κηδεία της Σοφίας ήταν η πρώτη του δουκικού Οίκου στο Βίσμαρ και -εκτός από την αδελφή της Μαργαρίτα, τη χήρα του [[Βαλτάσαρ του Μεκλεμβούργου|Βαλτάσαρ]], στις 27 Μαρτίου 1526- επίσης και η τελευταία.
▲Η χάλκινη ταφόπλακα, με την -σε πραγματικό μέγεθος- εικόνα της δούκισσας που στηρίζεται σε παραπέτασμα με [[Ροδιά|ρόδια]], τοποθετήθηκε στον τάφο της, στον κύριο βωμό της εκκλησίας της Μαύρης Μονής στο Βίσμαρ, το 1880. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην εκκλησία της Αγίας Μαρίας, επίσης στο Βίσμαρ και, μετά την καταστροφή της εκκλησίας, μεταφέρθηκε στο βόρειο παρεκκλήσιο της εκκλησίας Nικολάι, επίσης στο Βίσμαρ.
== Βιβλιογραφικές αναφορές ==
| |||