Ντέρμπι Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού (ποδόσφαιρο ανδρών): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από την πλευρά των φιλάθλων, χαρακτηριστικό παράδειγμα του ότι η μόνη απαίτησή τους ήταν η απόλαυση ενός υγιούς και έντιμου ποδοσφαιρικού αγώνα υπήρξε η αναμέτρηση στις 17 Ιουνίου 1964 για τα ημιτελικά του [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1963-64|κυπέλλου Ελλάδας]]. Λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 24 Μαΐου 1964, ο Παναθηναϊκός είχε πανηγυρίσει με τη νίκη του μέσα στο Καραϊσκάκη (του οποίου είχε ολοκληρωθεί την ίδια χρονιά η μετατροπή από ποδηλατοδρόμιο σε γήπεδο) στην τελευταία αγωνιστική το ιστορικό [[Α΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών 1963-1964|αήττητο πρωτάθλημα]] και επιχειρούσε να κατακτήσει συνάμα το πρώτο του νταμπλ. Τίποτε από αυτά δεν τροφοδότησε την αντιπαλότητα μεταξύ των θεατών καθώς από κοινού οι φίλαθλοι των δύο ομάδων, υποψιαζόμενοι πιθανή συμφωνημένη ισοπαλία μεταξύ των δύο αντιπάλων που θα είχε ως συνέπεια την επανάληψη του ημιτελικού, εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο και τον κατέστρεψαν με αποτέλεσμα ο αγώνας να διακοπεί και να μην επαναληφθεί ποτέ με απόφαση της ΕΠΟ, η οποία τιμώρησε τους δύο συλλόγους.<ref name="82 χρόνια επεισόδια" /><ref>[http://www.sansimera.gr/articles/279 Γυαλιά - καρφιά η «Λεωφόρος»], sansimera.gr</ref>

 

Από την εποχή της μετατροπής του ποδοσφαίρου σε αμιγώς επαγγελματική δραστηριότητα - [[1980]] και έπειτα, χωρίς ωστόσο να αποτελεί η είσοδος του οικονομικού παράγοντα εξακριβωμένη αιτία - παρατηρήθηκε το φαινόμενο της γιγάντωσης της βίας ανάμεσα στους ένθερμους φιλάθλους των δύο ομάδων, μέρος των οποίων μετατράπηκε σταδιακά σε οργανωμένους οπαδούς. Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν υπάρξει περιστατικά βανδαλισμών (εντός και εκτός γηπέδων), συμπλοκές, δολοφονίες και εμπρησμοί χωρίς επίσημο κοινωνικό αίτιο παρά μόνο την παρουσία του φαινομένου της αναπαραγωγής της βίας μέσα από την ήδη υπάρχουσα βία, που σταδιακά πήρε τη μορφή βεντέτας που αναπαράγεται τυφλά. Ανησυχητικό είναι επίσης το φαινόμενο ότι απουσιάζει τόσο η αρθρογραφία όσο και η βιβλιογραφία που θα εξηγούσε και θα ανέλυε τους αντικειμενικούς λόγους της σύγκρουσης μεταξύ των φιλάθλων των δύο ομάδων καθώς ο εγχώριος τύπος έχει περιοριστεί μόνο στην καταγραφή των περιστατικών.

 

Ορισμένες από τις μεγαλύτερες αντιπαλότητες του παγκόσμιου ποδοσφαιρικού χάρτη που οδηγούνται σε φαινόμενα βίας αντικατοπτρίζουν αγεφύρωτα χάσματα που χαρακτηρίζουν τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής. Τέτοια παραδείγματα αφορούν το ντέρμπι [[Ρεάλ Μαδρίτης|Ρεάλ]] - [[Μπαρτσελόνα (ποδόσφαιρο)|Μπαρτσελόνα]] που περιλαμβάνει εθνικές και πολιτικές διαφορές, το ντέρμπι [[Ρέιντζερς Γλασκώβης|Ρέιντζερς]] - [[Σέλτικ Γλασκώβης|Σέλτικ]] που έχει να κάνει με εθνικές και θρησκευτικές διαφορές, το ντέρμπι [[ΑΣ Ρόμα]] - [[Σ.Σ. Λάτσιο|Λάτσιο]] με πολιτικές προεκτάσεις, τα ντέρμπι [[Μπόκα Τζούνιορς]] - [[Ρίβερ Πλέιτ]] και [[Λίβερπουλ Φ.Κ.|Λίβερπουλ]] - [[Έβερτον]] που σχετίζονται με ταξικές διαφορές αλλά και το ακραίο παράδειγμα του πρώην [[Γιουγκοσλαβία|γιουγκοσλαβικού]] ντέρμπι [[ΦΚ Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου|Ερυθρού Αστέρα]] - [[Χάιντουκ Σπλιτ|Χάιντουκ]] όπου οι εθνικές, πολιτικές και θρησκευτικές διαφορές εκφράστηκαν με βίαια επεισόδια που αποτέλεσαν τα προεόρτια ενός εμφυλίου πολέμου.<ref>[http://www.topontiki.gr/article/23472/ «Παιδιά του πολέμου» δίχως… πόλεμο], Παναγιώτης Τσόγκας, topontiki.gr</ref>