Ελένη Βιτάλη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Kitharodia (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2:
{{Πληροφορίες καλλιτέχνη
| πραγματικό όνομα = Ελένη Λαβίδα
| γέννηση = 1319 Σεπτεμβρίου 1954
| εθνικότητα = Ελληνική
| υπηκοότητα = Ελλάδα
Γραμμή 8:
| καλλιτεχνικό ρεύμα = Λαϊκό και Ελαφρολαϊκό τραγούδι
}}
Η '''Ελένη Βιτάλη''' (πραγματικό όνομα: '''Ελένη Λαβίδα''') ([[Αθήνα]], [[1319 Σεπτεμβρίου]] [[1954]]) είναι [[Έλληνες|Ελληνίδα]] τραγουδίστρια, ερμηνεύτρια της δημοτικής, λαϊκής και ελαφρολαϊκής μουσικής.
 
== Καριέρα ==
Γεννήθηκε στην [[Αθήνα]] στις 1319 Σεπτεμβρίου του 1954 μέσα σε μουσική οικογένεια και μεγάλωσε ταξιδεύοντας από παιδί σε όλη την επικράτεια. Ο πατέρας της Τάκης (Δημήτρης) Λαβίδας έπαιζε [[σαντούρι]] και η μητέρα της Λούση (Χαρίκλεια) Καραγεωργίου ήταν τραγουδίστρια σε πανηγύρια. Έτσι, από μικρή μπαίνει και η ίδια στο χώρο των πανηγυριών, παρέα με [[Αθίγγανοι|τσιγγάνους]] μουσικούς και δημοτικούς οργανοπαίκτες. Αξιοσημείωτο στοιχείο είναι ότι ήδη από τις αρχές της [[Δεκαετία 1950|δεκαετίας του 1950]] το [[μπουζούκι]] είχε αρχίσει να διαδέχεται το [[σαντούρι]].
 
Συνέπεια αυτών είναι η πολυσχιδής μουσική προσωπικότητα που είχε όταν αποφάσισε να λάβει μέρος στο [[Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης|φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης]] (με το τραγούδι ''Χωρίς δεκάρα'') και να μπει στο χώρο της δισκογραφίας. Κάνει την πρώτη δισκογραφική της εμφάνιση το [[1973]], στο πλευρό της [[Σωτηρία Μπέλλου|Σωτηρίας Μπέλλου]] («Δεν περισσεύει υπομονή» [[Αργύρης Κουνάδης|Α. Κουνάδη]]-[[Βαγγέλης Γκούφας|Β. Γκούφα]]), και με το «Αϊ γαρούφαλό μου» ως καθοριστικό στοιχείο στην ταυτότητά της (και την παράλληλη συμμετοχή στο Φεστιβάλ με τον «Μανωλιό») γίνεται αμέσως γνωστή. Με το ξεκίνημά της, η Βιτάλη φανερώνει το βασικό χαρακτηριστικό, που θα καθορίσει, εξ αρχής, την πορεία της: την συνύπαρξη εντός της, δύο κόσμων, συμπληρωματικών αλλά και συχνά αντιφατικών. Χαρακτηριστική είναι η μεγάλη έκταση και η χροιά της φωνής της.