Εντίθ Πιάφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Η ασθένεια: (επεξεργασία με το ProveIt) |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017 |
||
Γραμμή 51:
[[Αρχείο:Popiersie Edith Piaf ssj 20060914.jpg|thumb|150px|Προτομή της Εντίθ Πιάφ στην Πολωνία|αριστερά]]Η ζωή της Εντίθ Πιάφ μπορεί να μην ήταν αντίστοιχη με τη μεγάλη μεταπολεμική της επιτυχία ''La vie en rose'', αλλά με τη μεγάλη ερμηνευτική της ευαισθησία και τη βαθιά, δραματική φωνή της αναδείχθηκε στην αντιπροσωπευτικότερη ερμηνεύτρια της γαλλικής chanson intime. Μικρή το δέμας και εύθραυστη η "mome Piaf" (το σπουργιτάκι) όπως την έλεγαν, έγινε η υπ' αριθμόν ένα βεντέτα του γαλλικού τραγουδιού<ref>''Πολλοί και σημαντικοί οι άνθρωποι της τέχνης που φεύγουν'', Ιστορικό Λεύκωμα 1963, σελ. 157, Καθημερινή (1997)</ref>. Πολλοί καλλιτέχνες επανεκτελούν τραγούδια της και επισκέπτονται το γλυπτό που στήθηκε προς τιμήν της στο [[Παρίσι]], πάνω στην πλατεία που φέρει το όνομά της, λίγα μέτρα από το [[Νοσοκομείο Τενόν|νοσοκομείο Τενόν (Tenon)]], όπου γεννήθηκε. Στο Παρίσι υπάρχει επίσης μουσείο με το όνομά της («Musée Edith Piaf»), στο οποίο μπορεί κανείς να δει διάφορα προσωπικά αντικείμενα της καλλιτέχνιδας, όπως ένα από τα φορέματά της και τη συλλογή από πορσελάνες της.
Το 2006 ο Ολιβιέ Νταάν (Olivier Dahan) γυρίζει τη ζωή της Γαλλίδας τραγουδίστριας σε ταινία με τίτλο ''La Môme'' («Το νεαρό κορίτσι»). Στην Ελλάδα προβλήθηκε με τον τίτλο «[[Ζωή σαν
Η ζωή της Εντίθ Πιάφ αποτέλεσε όμως περιεχόμενο και στις ταινίες του σκηνοθέτη [[Κλωντ Λελούς]], με τίτλο ''Η Εντίθ και ο Μαρσέλ'' το 1983 (πρωταγωνιστεί η Evelyne Bouix) και ''Guy Casaril'' (με την Brigitte Ariel).
| |||