Πετς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτα: μεγάλη προσθήκη
Γραμμή 85:
 
Το 1459 ο Γιάνους Παννόνιους, ο πιο σημαντικός μεσαιωνικός ποιητής της Ουγγαρίας, έγινε επίσκοπος Πετς και ενίσχυσε την πολιτιστική σημασία της πόλης, που μετατράπηκε σε ένα από τα πολιτιστικά και καλλιτεχνικά κέντρα της χώρας. <ref>[http://www.dravanet.hu/hunor/frame-pecs%20hun.htm Pécs kulturális központ] {{webarchive|url=https://web.archive.org/web/20090315062531/http://dravanet.hu/hunor/frame-pecs%20hun.htm |date=2009-03-15 }}</ref>
 
=== Το Πετς υπό την Οθωμανική κυριαρχία ===
[[File:Pécs - Mosque Church 01.jpg|thumb|left|Το τζαμί του Γκζί Κασίμ Πασά (Πασά Κασίμ του Νικηφόρου)]]
[[File:Pécs - Yakovali Hassan Mosque 01.jpg|thumb|upright|Τζαμί του Γιακοβαλί Χασάν Πασά]]
Μετά τη [[Μάχη του Μόχατς]] (1526) στην οποία ο Οθωμανικός στρατός που επιτέθηκε νίκησε το στρατό του Βασιλιά [[Λουδοβίκος Β΄ της Ουγγαρίας|Λουδοβίκου Β΄]] και ο στρατός του [[Σουλεϊμάν Α΄ ο Μεγαλοπρεπής| Σουλεϊμάν]] κατέλαβε το Πετς. Όχι μόνο μεγάλο μέρος της χώρας καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς αλλά διχάστηκε επίσης και η κοινή γνώμη για το ποιος θα έπρεπε να είναι ο βασιλιάς της Ουγγαρίας. Η μια μερίδα υποστήριζε το [[Φερδινάνδος Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Φερδινάνδο των Αψβούργων]], ενώ η άλλη έστεψε βασιλιά τον [[Ιωάννης Ζαπόλυα|Ιωάννη Ζαπόλυα]] στο [[Σέκεσφεχερβαρ]]. Οι πολίτες του Πετς υποστήριζαν τον Αυτοκράτορα Φερδινάνδο, αλλά οι υπόλοιποι της κομητείας Μπαράνια υποστήριζαν το Βασιλιά Ιωάννη. Το καλοκαίρι του 1527 ο Φερδινάνδος νίκησε το στρατό του Ζαπόλυα και στέφθηκε βασιλιάς στις 3 Νοεμβρίου. Ο Φερδινάνδος ευνόησε την πόλη λόγω της υποστήριξής της και την εξαίρεσε από την καταβολή φόρων. Το Πετς ανοικοδομήθηκε και οχυρώθηκε.
 
Το 1529 οι Οθωμανοί κατέλαβαν το Πετς και ξεκίνησαν μια εκστρατεία κατά της Βιέννης. Εξανάγκασαν την πόλη να δεχτεί ως βασιλιά τον Ιωάννη (που ήταν σύμμαχός τους) ως κυβερνήτη τους. Ο Ιωάννης πέθανε το 1540. Το 1541 οι Οθωμανοί κατέλαβαν το κάστρο της [[Βουδαπέστη|Βούδας]] και απαίτησαν από την την [[Ισαβέλλα Γιαγκελλόνων|Ισαβέλλα]], χήρα του Ιωάννη, να τους παραδώσει το Πετς, γιατί η πόλη ήταν στρατηγικής σημασίας. Οι πολίτες του Πετς υπερασπίστηκαν την πόλη ενάντια στους Οθωμανούς και ορκίστηκαν πίστη στο Φερδινάνδο. Ο αυτοκράτορας βοήθησε την πόλη και την υπερασπίστηκε από περαιτέρω οθωμανικές επιθέσεις, αλλά οι σύμβουλοί του τον έπεισαν να επικεντρωθεί περισσότερο στις πόλεις [[Σέκεσφεχερβαρ]] και Eστεργκομ αντί του Πετς. Το Πετς προετοιμαζόταν για την πολιορκία, αλλά μια μέρα πριν οι [[Φλάνδρα|Φλαμανδοί]] και οι [[Βαλλωνία|Βαλλώνοι]] μισθοφόροι εγκατέλειψαν την πόλη και επιτέθηκαν στις γειτονικές περιοχές. Την επόμενη μέρα τον Ιούνιο του 1543 ο ίδιος ο Επίσκοπος πήγε στους Οθωμανούς με τα κλειδιά της πόλης.
 
Αφού κατέλαβαν την πόλη οι Οθωμανοί την οχύρωσαν και την μετέτρεψαν σε μια πραγματική οθωμανική πόλη. Οι χριστιανικές εκκλησίες μετατράπηκαν σε [[Τζαμί|τζαμιά]]. Χτίστηκαν [[Χαμάμ|τουρκικά λουτρά]] και [[Μιναρές|μιναρέδες]], ιδρύθηκαν [[Μεντρεσές|μεντρεσέδες]], έγινε ένα παζάρι στη θέση της αγοράς. Για εκατό χρόνια η πόλη ήταν ένα νησί ειρήνης μέσα σε μια χώρα πολέμου. Ήταν κέντρο [[Σαντζάκι|ααντζακίου]] του [[Εγιαλέτι της Βούδας|Εγιαλετίου της Βούδας]] στην αρχή και του Εγιαλετίου του Κάνιγιε αργότερα ως "Peçuy".
 
Η οθωμανική εποχή άφησε πολλά τοπόσημα, όπως το Τζαμί του Πασά Κασίμ του Νικηφόρου στην πλατεία Σέτσενι, τον Τάφο του Ιντρις Μπαμπά και το Τζαμί του Γιακοβαλί Χασάν Πασά.
 
Ο Οθωμανός [[Χρονικό|χρονικογράφος]] Ιμπραήμ Πετσεβί (Ιμπραήμ του Πετς), του οποίου το έργο αποτελεί το κύριο σώμα αναφοράς για την οθωμανική ιστορία μεταξύ 1520-1640, είχε γεννηθεί στην πόλη.
 
Το 1664 ο [[Κροάτες|Κροάτης]]-[[Ούγγροι|Ούγγρος]] ευγενής Νίκολα Ζρίνι έφτασε στο Πετς με το στρατό του. Δεδομένου ότι η πόλη βρισκόταν βαθειά στα οθωμανικά εδάφη, ήξερε ότι ακόμα κι αν την κατελάμβανε, δεν μπορούσε να τη διατηρήσει για πολύ, οπότε σχεδίασε μόνο να τη λεηλατήσει. Λεηλάτησε και έκαψε την πόλη, αλλά δεν μπόρεσε να καταλάβουν το κάστρο. Το μεσαιωνικό Πετς καταστράφηκε για πάντα, εκτός από το τείχος που περιβάλλει την ιστορική πόλη, ένα μοναδικό προμαχώνα (Μπάρμπακαν), το δίκτυο σηράγγων και [[Κατακόμβες|κατακομβών]] κάτω από την πόλη, τμήματα των οποίων είναι κλειστά, ενώ άλλα ανήκουν στο διάσημο εργοστάσιο σαμπάνιας ''Litke'' και είναι επισκέψημα σήμερα. Διάφορα τουρκικά οικοδομήματα διασώθηκαν επίσης, συγκεκριμένα τρία τζαμιά, δύο μιναρέδες, απομεινάρια λουτρών πάνω από τους αρχαίους χριστιανικούς τάφους κοντά στον καθεδρικό ναό και πολλά σπίτια, ένα ακόμη και με πέτρινο κανόνι ενσωματωμένο στον τοίχο.
 
Μετά την ανακατάληψη του Κάστρου της Βούδας το 1686, ο στρατός επιτέθηκε για να καταλάβει και το υπόλοιπο Πετς. Η εμπροσθοφυλακή μπόρεσε να εισβάλει στην πόλη και να τη λεηλατήσει. Οι Οθωμανοί είδαν ότι δεν μπορούσαν να την κρατήσουν και την έκαψαν και αποσύρθηκαν στο κάστρο. Ο στρατός με επικεφαλής το [[Λουδοβίκος Γουλιέλμος του Μπάντεν-Μπάντεν|Λουδοβίκο του Μπάντεν]] κατέλαβε την πόλη στις 14 Οκτωβρίου και κατέστρεψε το υδραγωγείο που οδηγούσε στο κάστρο. Οι Οθωμανοί δεν είχαν άλλη επιλογή παρά να παραδοθούν, κάτι που έκαναν στις 22 Οκτωβρίου.
 
Η πόλη τέθηκε υπό [[στρατιωτικός νόμος|στρατιωτικό νόμο]] υπό την ηγεσία του Καρλ φον Τύνγκεν. Η Αυλή της Βιέννης αρχικά ήθελε να καταστρέψει την πόλη, αλλά αργότερα αποφάσισε να τη διατηρήσει για να αντισταθμίσει τη σημασία του Σίγκετβαρ, που ήταν ακόμη υπό οθωμανική κυριαρχία. Σταδιακά η πόλη άρχισε να ευημερεί και πάλι, αλλά τη δεκαετία του 1690 δύο επιδημίες [[πανώλη]]ς αφαίρεσαν πολλές ζωές. Το 1688 έφτασαν Γερμανοί έποικοι. Μόνο περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού της πόλης ήταν Ούγγροι, οι άλλοι ήταν Γερμανοί ή Νότιοι Σλάβοι. Η απογραφή των φορολογουμένων του 1698 απαριθμεί 637 οικογένειες για τις οποίες η Γιάνια Ζίβκοβιτς Μάντιτς καταλήγει στο συμπέρασμα ότι 308 ήταν Κροάτες (Καθολικοί Κροάτες, Ρατς, Σόκτσι, Μπούνιεβτσι, Iλλυριοί, Σλάβοι, Bόσνιοι) και οι υπόλοιποι 329 ήταν Ούγγροι, Γερμανοί, Σέρβοι ή Έλληνες. Σύμφωνα με την ίδια απογραφή ο Ιστβαν Τάμπο αναφέρει 171 Ούγγρους, 349 Σλάβους και 79 Γερμανούς, ενώ ο Τζούρο Σάροσατς αναφέρει ότι εκείνη την εποχή στην πόλη ζούσαν 325 Κροάτες, 139 Ούγγροι, 92 Γερμανοί, 53 Βλάχοι και 28 Σέρβοι. <ref>Ladislav Heka, 2016, The Borders Of Baranja
Since The Middle Ages Until Today, http://baza.gskos.hr/Graniceidentiteti.pdf #page=29</ref> Σύμφωνα με στοιχεία του 1698 οι Νότιοι Σλάβοι αποτελούσαν περισσότερο από το μισό του πληθυσμού της πόλης. Επειδή οι Ούγγροι ήταν μόνο μια μειονότητα του πληθυσμού το Πετς δεν υποστήριξε την επανάσταση ενάντια στην κυριαρχία των Αψβούργων με επικεφαλής το Φραγκίσκο Β΄Ράκοτσι και ο στρατός του λεηλάτησε την πόλη το 1704.
 
== Εικόνες ==
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Πετς"