Σουλιώτες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Εξωτερικές περιγραφές: γλωσσική επιμέλεια |
μετακίνηση εικόνας σε σχετικό σημείο του λήμματος |
||
Γραμμή 120:
==Στα Επτάνησα==
[[File:Flag of Botsaris.svg|thumb|Σημαία που υψώθηκε από τον αρχηγό των Σουλιωτών, Μάρκο Μπότσαρη, στο Σούλι, Οκτώβριος 1820, μετά την εξορία στα Ιόνια νησιά. Η σημαία απεικονίζει τον Άγιο Γεώργιο και γράφει: «Ελευθερία», «Πατρίδα», «Θρησκεία.<ref>{{cite web|last=Χατζηλύρας|first=Αλέξανδρος-Μιχαήλ|title=H Ελληνική Σημαία. H ιστορία και οι παραλλαγές της κατά την Επανάσταση – Η σημασία και η καθιέρωσή της.|url=http://www.army.gr/files/File/ENDIAFERONTA_ARTHRA/ENDIF_ARTHRA_SHMAIA%281%29.pdf|work=Hellenic Army General Stuff|access-date=17 April 2012}}</ref>]]▼
[[File:A Souliot in Corfu Nikolos Pervolis, by Louis Dupré - 1827.jpg|thumb|Σουλιώτης στην Κέρκυρα ([[Λουί Ντυπρέ]], 1827)]]
Πολλοί Σουλιώτες της 1ης κυρίως φάλαγγας εισήλθαν στην υπηρεσία των Ρώσων στην Κέρκυρα, όπου αποτέλεσαν σημαντικό κομμάτι της λεγεώνας των ελαφρών τυφεκιοφόρων. Αυτό ήταν ένα σύνταγμα ατάκτων στρατιωτών, που οργανώθηκε από τους Ρώσους και συστάθηκε από πρόσφυγες των ηπειρωτικών χωρών. Δεν περιέλαβε μόνο Σουλιώτες, αλλά και Χειμαριώτες, [[Μάνη|Μανιάτες]], [[κλέφτες]] και [[αρματολοί|αρματωλούς]]. Οι Σουλιώτες συμμετείχαν στις εκστρατείες στη [[Νάπολη]] το 1805, την [[Τένεδος|Τένεδο]] το 1806, τη [[Δαλματία]] το 1806 και κατά τη διάρκεια της υπεράσπισης της [[Λευκάδα]]ς το 1807.
Γραμμή 127 ⟶ 126 :
==Επιστροφή στα πάτρια==
▲[[File:Flag of Botsaris.svg|thumb|Σημαία που υψώθηκε από τον αρχηγό των Σουλιωτών, Μάρκο Μπότσαρη, στο Σούλι, Οκτώβριος 1820, μετά την εξορία στα Ιόνια νησιά. Η σημαία απεικονίζει τον Άγιο Γεώργιο και γράφει: «Ελευθερία», «Πατρίδα», «Θρησκεία.<ref>{{cite web|last=Χατζηλύρας|first=Αλέξανδρος-Μιχαήλ|title=H Ελληνική Σημαία. H ιστορία και οι παραλλαγές της κατά την Επανάσταση – Η σημασία και η καθιέρωσή της.|url=http://www.army.gr/files/File/ENDIAFERONTA_ARTHRA/ENDIF_ARTHRA_SHMAIA%281%29.pdf|work=Hellenic Army General Stuff|access-date=17 April 2012}}</ref>]]
[[File:Eugène Delacroix - Botzaris Surprises the Turkish Camp and Falls Fatally Wounded - Google Art Project.jpg|thumb|Ο θάνατος του [[Μάρκος Μπότσαρης|Μάρκου Μπότσαρη]] στο [[Μάχη του Κεφαλόβρυσου|Κεφαλόφρυσο]] το 1823, σε πίνακα του [[Ντελακρουά]]]]
Όταν υπήρξαν σαφή σημάδια επικείμενης εξέγερσης εναντίον των Τούρκων, ο Αλή Πασάς θεώρησε κατάλληλη τη στιγμή για να καταστήσει την Ήπειρο ανεξάρτητο κράτος. Το 1820, ζήτησε από τους Σουλιώτες βοήθεια και αυτοί επέστρεψαν στην ηπειρωτική χώρα, για να υποστηρίξουν τον προηγούμενο εχθρό τους εναντίον του Σουλτάνου. Εντούτοις, τα σχέδια του Αλή απέτυχαν και αυτός σκοτώθηκε, ενώ οι Τούρκοι κατέλαβαν τα Ιωάννινα. Οι Σουλιώτες στήριξαν τελικά την Ελληνική Επανάσταση, που άρχισε τον Μάρτιο του 1821. Οι ηγέτες των Σουλιωτών, [[Μάρκος Μπότσαρης]] και [[Κίτσος Τζαβέλλας]], [[Λάμπρος Βέικος]] έγιναν γνωστοί στρατηγοί κατά την Επανάσταση και πολλοί Σουλιώτες έχασαν τις ζωές τους υπερασπιζόμενοι το [[Μεσολόγγι]]. Ο [[Λόρδος Βύρων]], ένας από τους πιο γνωστούς Ευρωπαίους εθελοντές φιλέλληνες και διοικητής του ελληνικού στρατού στη Δυτική Ελλάδα, προσπάθησε να οργανώσει τους Σουλιώτες σε τακτικό στρατό. Έγγραφο του Κίτσου Τζαβέλα προς την Γ' Εθνοσυνέλευση, με ημερομηνία 24 Μαρτίου 1827, τονίζει τις θυσίες των Σουλιωτών για την «κοινή πατρίδα».<ref>[https://books.google.gr/books?id=U9MxC0WVSlYC&printsec=frontcover&dq=kalliopi+nikolopoulou&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwjYkqLLrtPnAhUkyKYKHZnvBYgQ6wEINzAB#v=onepage&q=Tsolis&f=false Nikolopoulou Kalliopi, Tragically Speaking: On the Use and Abuse of Theory for Life. Symploke Studies in Contemporary Theory, Univ. of Nebraska Press, 2013, σ. 301, σημ. 47]</ref>
| |||