Σουλιώτες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στις 12 Δεκεμβρίου του 1803 οι Σουλιώτες συνθηκολόγησαν και ο Αλή Πασάς υποσχέθηκε να τους αφήσει ελεύθερους με όλη την κινητή ιδιοκτησία τους, ακόμη και τα όπλα τους, φτάνει να εγκατέλειπαν μαζί με τις οικογένειές τους, το ταχύτερο, τα πατρώα εδάφη τους. Τέσσερις μέρες μετά, στις 16 Δεκεμβρίου, οι Σουλιώτες χωρίζονται σε τρεις φάλαγγες οι οποίες αναχώρησαν για τις ακτές της Ηπείρου. Έτσι έληξε η 3η εκστρατεία η οποία και κατέστη τελικά νικηφόρα για τον Αλή Πασά μετά από τόσους αγώνες.{{πηγή}} Όταν έφυγαν και τα τελευταία σουλιώτικα γένη, ο ιερομόναχος Σαμουήλ παρέμεινε με πέντε Σουλιώτες {{πηγή|σε ένα οχυρό μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής, σε απόκρημνη βουνοκορφή}} στο [[Κούγκι]], για να παραδώσει σε απεσταλμένους του Βελή, γιου του Αλή, τα πολεμοφόδια, αλλά την ώρα της παράδοσης η πυριτιδαποθήκη ανατινάχθηκε στο αέρα. Σύμφωνα με τον Περραιβό, ο Σαμουήλ, οργισμένος από τα λόγια ενός απελσταλμένουαπεσταλμένου του Βελή, αυτοπυρπολήθηκε προτιμώντας το θάνατο από το να παραδοθεί, ενώ σύμφωνα με μία «θύμηση» καταγεγραμμένη σε τοιχογραφία εκκλησίας της [[Σέλιανη]]ς και κατά την ''[[s:Αληπασιάς|Αληπασιάδα]]'' η ανατίναξη ήταν ενέργεια του Φώτου Τζαβέλα κατ' εντολήν του Αλή.<ref>{{harvnb|Ψιμουλη|2006|p=430-436}}.</ref> Σύμφωνα με τον Τζορτζ Φίνλεϊ, ο Σαμουήλ ήταν Αλβανός από την Άνδρο και είχε το πάρει επίθετο:''Τελευταία Κρίση''<ref>Τζορτζ Φίνλεϊ: Ιστορία της ελληνικής επανάστασης,εκδ. Κόσμος, τόμος Α, ΣΕΛ.74-75</ref>