Βικιπαίδεια

Εφημερίς (εφημερίδα Βιέννης): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ Πούλιος, όχι Πούμπλιος
Γραμμή 3:
Η '''''Εφημερίς''''' είναι η αρχαιότερη διασωθείσα [[Ελλάδα|ελληνική]] [[εφημερίδα]].
 
Τυπώθηκε στη [[Βιέννη]] της Αυστρίας από τους Έλληνες αδερφούς, τυπογράφους και εκδότες, αδερφούς [[Αδερφοί Μαρκίδες Πούλιου|ΠούμπλιοΠούλιο και Γεώργιο Μαρκίδες Πούλιου]], από το [[1790]] έως το [[1797]]. '''Η Εφημερίς''', υπήρξε μαχητικό όργανο των ιδεών του [[Νεοελληνικός διαφωτισμός|νεοελληνικού διαφωτισμού]], που μεταξύ άλλων, πρέσβευε και την εθνική απελευθέρωση. Η '''Εφημερίς''' είχε μεγάλη απήχηση, φτάνοντας σε όλες τις περιοχές που υπήρχαν ελληνικές παροικίες, ενημερώνοντας τις ελληνικές κοινότητες για τα γεγονότα που συνέβαιναν στο κόσμο αλλά και στον τουρκοκρατούμενο ελληνικό χώρο. Οι αδερφοί Μαρκίδες - Πούλιου, εκτός από την Εφημερίδα στην ελληνική, τύπωσαν για ένα μικρό διάστημα και τη σέρβικη εκδοχή της, πιθανόν ανταποκρινόμενοι στο αίτημα του Φεραίου, για μια βαλκανική απελευθερωτική κίνηση. Στο τυπογραφείο τους, τύπωσαν επίσης αρκετά ελληνικά και ξενόγλωσσα βιβλία, και συνεργάστηκαν στενά με τον [[Ρήγας Φεραίος|Ρήγα Φεραίο]] του οποίου εξέδωσαν αρκετά βιβλία και μεταξύ αυτών και τη περίφημη [[Χάρτα του Ρήγα|Χάρτα]] του. Αυτή η συνεργασία και η σύλληψη του Φεραίου και των συνεργατών του για διάδοση επαναστατικών (απελευθερωτικών) ιδεών έφερε και την απαγόρευση κυκλοφορίας της Εφημερίδας, το κλείσιμο του τυπογραφείου των αδερφών Πούλιου και την απέλαση τους από τα εδάφη της Αυστριακής αυτοκρατορίας.
 
{{απόσπασμα|''Η '''Εφημερίς''' των Μαρκίδων Πούλιου αποτελεί το πρώτο κεφάλαιο στην ιστορία του ελληνικού τύπου, σταθμό και αφετηρία στην ανοδική πορεία του υπόδουλου γένους, συνάμα όμως και πολύτιμη ιστορική πηγή για τη μελέτη της χρονικής περιόδου που εκπροσωπεί (1791-1797). Δημοσιογραφικό όργανο συνοδοιπόρων και στενών συνεργατών του Ρήγα, διέγραψε μαζί του την ίδια τροχιά και κατέληξε στο ίδιο μοιραίο τέλος. Ετσι η ολιγόζωη εκείνη Εφημερίς δεν είναι μόνο αυθεντικό τεκμήριο μιας εποχής αλλά και εθνικό κειμήλιο άξιο να τοποθετηθεί δίπλα στα [[Ελληνικά Χρονικά]] του [[Μεσολόγγι|Μεσολογγίου]]. Ως δημοσιογραφικό όργανο των Ελλήνων πατριωτών της Βιέννης η Εφημερίς από το πρώτο έτος διοχέτευσστους αναγνώστες της το συγκλονιστικότερο μήνυμα των καιρών του, τη [[Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη]] και το Σύνταγμα της Γαλλίας…Λέανδρος Βρανούσης, ιστορικός''}} <ref>από έκδοση του Μορφωτικού Ιδρύματος Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας Θράκης, στα πλαίσια έκθεσης για τους αδερφούς Μαρκίδες Πούλιου, σελ.10</ref>
 
== Μέχρι να εκδοθεί η Εφημερίδα ==
Η πρώτη ελληνική εφημερίδα, ο [[Ταχυδρόμος της Βιέννης]], του εκδότη [[Γεώργιος Βενδότης|Γεώργιου Βενδότη]] κυκλοφόρησε μόνο 3 φύλλα τον Αύγουστο του [[1784]] και μετά έκλεισε ύστερα από απόφαση των αυστριακών αρχών. Οι αδελφοί Γεώργιος και Πούμπλιος Μαρκίδες – (Ο Πούλιος (εκλατινισμένο σε Πούμπλιος)Μαρκίδες–Πούλιου, και ο Γεώργιος Μάρκου γεννήθηκαν στην Σιάτιστα, και μετακόμισαν στη Βιέννη το [[1776]], ζώντας μαζί με τον πατέρα τους, Μάρκο Πούλιο, έμπορο. Αφού ασχολήθηκαν με άλλα επαγγέλματα αργότερα στράφηκαν στην έκδοση και την εμπορία ελληνικών βιβλίων. Η ενασχόλησή τους με την τυπογραφία άρχισε στο τυπογραφείο του Μπαουμάιστερ, όπου εργαζόταν και ο άλλος μεγάλος Έλληνας τυπογράφος της Βιέννης, ο Γεώργιος Βεντότης.)- προσπάθησαν από το [[1788]] να εκδώσουν ελληνική εφημερίδα και στις 14 του Ιούνη του 1788 ζήτησαν την απαιτούμενη άδεια από την αυστριακή κυβέρνηση. Το ίδιο έτος μάλιστα, τον Μάη του 1788, ο έμπορος Δημήτριος Θεοχάρης, από τη Καστοριά, ζήτησε και αυτός άδεια να τυπώσει ελληνική εφημερίδα. Όμως και οι δυο αιτήσεις απορρίφθηκαν. Το 1789 και οι δυο ενδιαφερόμενοι ξαναέκαναν αιτήσεις, και αυτή την φορά η αίτηση του Θεοχάρη έγινε δεκτή, στις 15 Μαρτίου του 1789.<ref>Πεντακόσια χρόνια έντυπης παράδοσης του νέου Ελληνισμού (1499-1999). Έκδοση της Βουλής των Ελλήνων, Αθήνα, 2000. Σελ. 163</ref> Ο Θεοχάρης όμως δεν κατάφερε να εξασφαλίσει ικανοποιητικό αριθμό συνδρομητών που θα χρηματοδοτούσαν την έκδοση της εφημερίδας και έτσι, η αυστριακή κυβέρνηση, δεν μπορούσε να κάνει τίποτε άλλο, παρά να κάνει αποδεκτή των αίτηση των αδερφών Πούλιου, και πράγματι στις 27 Ιούνη του [[1790]] τους δόθηκε η άδεια.
 
Οι αδερφοί Πούλιοι όπως είχαν γράψει στην αίτησή τους προς τις αυστριακές αρχές ότι σκοπό είχαν να εκδώσουν και αλλόγλωσση (σερβική) εφημερίδα, κάτι το οποίο δεν έγινε αποδεκτό, γιατί το προνόμιο έκδοσης σερβικής εφημερίδας είχε δοθεί ήδη στο λεγόμενο Ιλλυρικό τυπογραφείο του Στέφανου Νοβάκοβιτς.<ref>όπου παραπάνω, σελ.164</ref> Οι Πούλιοι όμως κατάφεραν να πετύχουν την έκδοση και σέρβικης εφημερίδας Αυτή η εφημερίδα κυκλοφόρησε για δυο χρόνια περίπου, από τις 14 Μαρτίου 1791 έως 31 Δεκεμβρίου 1792 και ονομαζόταν '''Serbskija Noviny''' (Σέρμπσκιγια Νοβίνι) και μέχρι την κυκλοφορία της εφημερίδας του Νοβάκοβιτς.<ref>από έκδοση του Μορφωτικού Ιδρύματος Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας Θράκης, στα πλαίσια έκθεσης για τους αδερφούς Μαρκίδες Πούλιου σελ.11</ref>
Γραμμή 40:
==Το τέλος==
Η οθωμανική αρχή, παίρνοντας μέτρα για να καταστρέψει το ανερχόμενο απελευθερωτικό κίνημα, ζήτησε από την αυστριακή κυβέρνηση, μέσω του πρεσβευτή της στη Πόλη, το κλείσιμο της '''Εφημερίδας''' στις 10 Ιουλίου του [[1797]]. Το αυστριακό κράτος που ήθελε να βρίσκεται σε καλές σχέσεις με την [[Υψηλή Πύλη]] εκείνη την εποχή, προχώρησε σε μέτρα που δυσκόλευαν την κυκλοφορία της εφημερίδας και ένα από αυτά, ήταν η απαγόρευση διακίνησή της από το Κεντρικό Ταχυδρομείο της Βιέννης.
Η σύλληψη του Φεραίου καθώς και η σύλληψη και άλλων μελών της οργάνωσής τους, επέφερε τη χαριστική βολή στην έκδοση της Εφημερίδας. Ο Πούμπλιος Πούλιος κατόρθωσε να διαφύγει στη [[Μολδαβία]], ενώ ο Γεώργιος Πούλιος συνελήφθη στη Βιέννη και εξορίστηκε. Το τυπογραφείο τους έκλεισε και η έκδοση της Εφημερίδος σταμάτησε.
 
==Η σημασία του εντύπου στην εποχή του==
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Εφημερίς_(εφημερίδα_Βιέννης)"