Άρης Βελουχιώτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Λόγος της Λαμίας συνιστά ένα προγραμματικό κείμενο αναφορικά με τη διαχείριση των ζητημάτων εξουσίας όπως αυτά προέκυπταν μετά την αποχώρηση των κατακτητών. Ο Βελουχιώτης «επιχειρεί να νομιμοποιήσει[...] να εξορθολογίσει, τις πρακτικές πολιτικής ανατροπής που προωθεί η αριστερά στους κόλπους του εαμικού κινήματος, επιδιώκοντας την όσο τη δυνατόν, ευρύτερη λαϊκή συναίνεση». Ο Λόγος του αποτυπώνει την μαρξιστική παιδεία του, την ιστοριογνωσία του. Οι συγκυριακές εξελίξεις και αντιθέσεις της κοινωνίας ανάγονται στο παρελθόν. Η διήγηση της ιστορίας που επιχειρεί δομείται γύρω από δύο σταθμούς της νεότερης ιστορίας: το εικοσιένα και την εθνική αντίσταση. Υιοθετεί για τους κοτζαμπάσηδες μια ερμηνεία που στο πλαίσιο της μαρξιστικής ιστοριογραφίας τους θέλει συνεργούς των Τούρκων. Στον αντίποδά τους βρίσκεται ο λαός. Η πολιτική συγκυρία ωστόσο ευνοεί τέτοιες σχηματοποιήσεις. Ο κόσμος της ''αντίδρασης'' στον Λόγο του Βελουχιώτη αποχτά μια ''υπερβατική'' -''οντολογική'' ανηθικότητα. Η ιστορία του ελληνικού κράτους γίνεται περίοδος έκπτωσης των κατακτήσεων του εικοσιένα. Η διήγησή του δεν περιλαμβάνει το Βυζάντιο: από την ευδαιμονία-αρμονία της αρχαίας Ελλάδας περνάμε στην οθωμανική κατάκτηση ,μετά στην επανάσταση του εικοσιένα και στην απελευθέρωση. Μετά ακολουθεί μια αταξία την οποία η εθνική αντίσταση θα ανατρέψει.<ref>Νίκος Κοταρίδης, «Η ιστορία και η σύγκρουση στο Λόγο της Λαμίας του Άρη Βελουχιώτη», Τα Ιστορικά, τχ.23 (Δεκέμβριος 1995), σελ.381-406</ref>

 

 

 

==Μετά την απελευθέρωση==