Παύλος Κύρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Παύλος Κύρου''' ([[βουλγάρικα]]/[[σλαβομακεδόνικα]]: Павел Киров,<ref>{{cite journal|journal=Balkan Studies|title=Greek Macedonia and the Convention of Neuilly (1919)|author=Stelios Nestor|volume=3|issue=1|year=1962|page=178|url=https://ojs.lib.uom.gr/index.php/BalkanStudies/article/view/81/90|quote=many leaders who fought and fell in the field defending the Greek cause, though they did not speak but Bulgarian. Such leaders were: Capetan Kottas from Roulia, Vangelis from Strebeno, Kyrou from Zelovo [...]|date=|accessdate=2017-07-06|archiveurl=https://web.archive.org/web/20180313031707/https://ojs.lib.uom.gr/index.php/BalkanStudies/article/view/81/90|archivedate=2018-03-13|url-status=dead}}</ref> ( ...; - [[19 Νοεμβρίου]] [[1906]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] οπλαρχηγός μακεδονομάχος[[Μακεδονομάχοι|Mακεδονομάχος]] από το [[Ανταρτικό Φλώρινας]].

Ο Παύλος Κύρου τελείωσε το Ελληνικό δημοτικό σχολείο του [[Ανταρτικό Φλώρινας|Αντάρτικου]] με δάσκαλους τους Ανταρτικιώτες Νικόλαο Σιδέρη και Συμεών Σίμου. Ήταν εγγονός του ξακουστού [[Κλέφτες|κλεφταρματολού]] [[Ναούμ Κύρος|Ναούμ Κύρου]]. Από μικρός ακολούθησε τον [[κλέφτες|κλεφταρματολό]] [[Ναούμ Κωνσταντινίδης|καπετάν Ναούμ]] από την [[Ιεροπηγή Καστοριάς]] και γνώρισε καλά την περιοχή των [[Δήμος Κορεστίων|Κορεστίων]]. Το [[1881]] συμμετείχε στην απαγωγή του [[Οθωμανοί|Τούρκου]] καϊμακάμη (έπαρχου) στη [[Φλώρινα]] μαζί με τον καπετάν Ναούμ και τον Γεώργιο Δούκα (καπετάν Νταβέλη) από τη [[Γαλατινή]]. Το διάστημα 1881-1897 βρέθηκε στην [[Αθήνα]], όπου γνωρίστηκε με [[Μακεδόνες (Έλληνες)|Μακεδόνες]] πολιτικούς, όπως ο [[Στέφανος Δραγούμης]]. Κατόπιν επέστρεψε στη [[Μακεδονία (ελληνικό διαμέρισμα)|Μακεδονία]] και συνέχισε την αντάρτικη δράση. Συνεργάστηκε με τον [[Κώττας Χρήστου|καπετάν Κώττα (Κωνσταντίνος Χρήστου)]] και με τους [[Βούλγαροι|Βούλγαρους]] που προετοίμαζαν την [[εξέγερση του Ίλιντεν]] και προέτρεπαν σε ξεσηκωμό όλους τους χριστιανούς με το σύνθημα "Η Μακεδονία στους Μακεδόνες". Διαπίστωσε από πολύ νωρίς τις πραγματικές προθέσεις των Βουλγάρων και αφού διαχώρισε τη θέση του, συνεργάστηκε με το μητροπολίτη [[Γερμανός Καραβαγγέλης|Γερμανό Καραβαγγέλη]] στην οργάνωση και συντονισμό των εθελοντών αξιωματικών που κατεύθαναν στην περιοχή από το ελεύθερο Ελληνικό κράτος μετά το 1904. Συνεργάστηκε με τον [[Παύλος Μελάς|Παύλο Μελά]] στις τελευταίες του επιχειρήσεις.

Μετά τη σύλληψη του [[Κώττας Χρήστου|καπετάν Κώττα]] (1905), κατέφυγε στην [[Αθήνα]] προκειμένου να συγκεντρώσει οπλίτες για τη δημιουργία ένοπλου σώματος. Η προσπάθειά του δεν απέδωσε καρπούς και επέστρεψε στη [[Μακεδονία (ελληνικό διαμέρισμα)|Μακεδονία]]. Συνεργάστηκε με πολλούς αξιωματικούς που έδρασαν στην περιοχή, όπως ο [[Ιωάννης Καραβίτης]], ο [[Γεώργιος Τσόντος Βάρδας|Γεώργιος Τσόντος]], ο [[Εμμανουήλ Σκουντρής]], ο [[Νικόλαος Καλομενόπουλος]] και ο [[Γεώργιος Κατεχάκης]]. Οργάνωσε δικό του σώμα που έδρασε στην περιοχή [[Πρέσπες|Πρεσπών]]. Μετά την πανωλεθρία (100 νεκροί και 20 αιχμάλωτοι) των ενωμένων Ελληνικών σωμάτων στις 25 Νοεμβρίου του 1905, υπό τον ανθυπίλαρχο [[Βασίλειος Πανουσόπουλος|Βασίλειο Πανουσόπουλο]] από τον [[Οθωμανοί|Οθωμανικό]] στρατό, στους [[Ψαράδες Φλώρινας]] στη [[Μεγάλη Πρέσπα]], ο Παύλος Κύρου διέφυγε εκ νέου στην [[Αθήνα]]. Επανέκαμψε λίγο αργότερα και συγκροτώντας δικό του σώμα, συνέχισε την ένοπλη δράση στην περιοχή.

Ο Παύλος Κύρου υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Μακεδονομάχους οπλαρχηγούς της περιοχής [[Νομός Φλώρινας|Φλώρινας]] - [[Νομός Καστοριάς|Καστοριάς]], συνεχίζοντας τη δράση των παλαιότερων κλεφταρματολών, όπως ο [[Βασίλειος Ζούρκας]] και ο Ναούμ Κωνσταντινίδης. Ακούραστος και αποτελεσματικός υπήρξε σημαντικός ηγέτης των [[Έλληνες|Ελλήνων]] της περιοχής και η δράση του επέδρασε θετικά στην επιτυχία των αξιωματικών που συνέδραμαν από την ελεύθερη [[Ελλάδα]]. Υπήρξε ιδιαίτερα εχθρικός προς τα [[Βουλγαρία|Βουλγαρικά]] συμφέροντα. Κατηγορήθηκε μαζί με τον [[Γερμανός Καραβαγγέλης|Γερμανό Καραβαγγέλη]] για την προδοσία του παλαιού συντρόφου του [[Κώττας Χρήστου|καπετάν Κώττα Χρήστου]], καθώς ο τελευταίος φημολογούνταν ότι βρίσκονταν σε διερευνητικές συζητήσεις με τη [[Βουλγαρία|Βουλγαρική]] πλευρά για ενδεχόμενη συνεργασία εναντίον των [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικών]] αρχών.